به گزارش افکارنیوز به نقل از ايسنا، اين دستاورد به گشايش راهي براي ترميم يا تعويض استخوانهاي شكسته بيماران با استخوانهاي كاملا جديد كه در خارج از بدن در آزمايشگاه پرورش يافتهاند، منجر خواهد شد.
محققان از سلولهای بنیادی بدست آمده از بافتهای چربی استفاده کرده و پس از حدود یک ماه آنها را به شکل بخشهایی از استخوانهای زنده انسانی کاملا شکل گرفته تا چندین سانتیمتر پرورش دادند.
اولین کارآزمایی این شیوه در بدن بیماران قرار است در سال جاری انجام گیرد.
به گفته پروفسور آوینوام کادوری، رئیس هیات مشاوره شرکت Bonus BioGroup، در حال حاضر برای جراحات و عملهای جراحی به استخوانهای مصنوعی نیاز است. ما از ساختارهای سه بعدی برای ساخت استخوان در جایگاه و هندسه درست استفاده می‌کنیم. این استخوانها را می‌توان خارج از بدن انسان پرورش داده و سپس در زمان مناسب درون بدن بیمار پیوند زد.
کادوری افزود: با اسکن ناحیه استخوانی آسیب‌دیده، کاشت باید به درستی در مکان خود قرار گرفته و با بافت اطراف خود ادغام شود. همچنین مشکل رد این کاشتها توسط سیستم ایمنی بدون وجود نداشته چرا که از بدون خود بیمار تامین شده‌اند.
این فناوری از اسکنهای سه‌بعدی از استخوان آسیب‌دیده برای ساخت یک چارچوب ژل مانند که با شکل آن منطبق است، استفاده می‌کند.
این سلولهای بنیادی که به سلولهای بنیادی مزانشیمی موسوم و از ظرفیت لازم برای تبدیل به انواع دیگر سلولهای بدن برخوردار است، از چربی بدن بیمار با استفاده از لیپوساکشن به دست می‌آیند.
این سلولها سپس به شکل یک سلول زنده بر روی یک چارچوب درون یک راکتور زیستی پرورش پیدا می‌کنند. راکتور زیستی یک دستگاه خودکار بوده که به ارائه شرایط مناسب برای تبدیل سلولهای بنیادی به استخوان می‌پردازد.
در حال حاضر این آزمایشات با موفقیت بر روی حیوانات انجام شده و آنها موفق به دریافت کاشت استخوانی شده‌اند. دانشمندان قادر به قرار دادن یک استخوان آزمایشگاهی حدودا یک اینچی در بخش میانی استخوان پای یک موش شدند که با موفقیا با باقی مانده استخوان حیوان ادغام شده است.
این شیوه در نهایت به پزشکان اجازه خواهد داد تا استخوانهایی را که در اثر تصادف خرد شده را جایگزین کرده، نقایص بوجود آمده در اثر نقص استخوان مانند شکاف کام را پر کرده یا جراحی های پلاستیک ترمیمی را اجرا کنند.
به گفته کادوری همچنین دانشمندان در تلاش برای پرورش غضروف نرم در انتهای استخوانها بوده که در صورت رشد استخوان در آزمایشگاه به آنها نیاز خواهد بود.
گرافت استخوانی در حال حاضر شامل برداشتن تکه‌های استخوان از بخشهای دیگر بدن بیمار و کاشت آنها در منطقه آسیب‌دیده برای ترمیم آن است.
این شیوه نیازمند دو جراحی تروماتیک بر روی بیمار است. در موارد دیگر، استخوان موردنظر از اهداکنندگان تامین شده اما ممکن است توسط سیستم ایمنی بدن رد شود.
این در حالیست که به دلیل استفاده از سلولهای بنیادی بدن خود بیمار در تولید این استخوانها، امکان رد آن توسط بدن بسیار کم خواهد بود.
