آنکه شایسته تفویض، توکل، رکون و میلِ اعتمادساز و آرامش‌بخش است، فقط خداست و از طرفی نسبت به رکون به دنیا و ظلمه اهل دنیا منع جدی صورت گرفته است. اعتماد به شرق و غرب، چه‌بسا به‌اندازه بی اعتمادی به نظام جمهوری اسلامی ، مضر و مخرب است. اما برای جمهوری اسلامی قوی، تعامل عزتمندانه، حکیمانه و بر پایه مصلحت با دنیا ضروری است. «وَ لا تَرْکَنُوا إِلَی الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ؛ و به کسانی که ستم کرده‌اند دل نبندید و میل و تکیه نکنید که آتش (غضب خدا) به شما می‌رسد درحالی‌که شما را جز خدا هیچ یاور و سرپرستی نباشد و نیز مورد نصرت خدا هم قرار نگیرید.»
امیدواریم «آن‌هایی که خواب آمریکا را می‌بینند، خدا بیدارشان کند» اما اینان چنان مرعوب غرب و آمریکا شدند که تفاوت بین دیپلماسی همسایگی، دوستی با دشمن دشمنان و جلب منافع ملی را با رقیت و بردگی نسبت به غرب درک نمی‌کنند. اما افرادی که فارغ از هر گرایش سیاسی و ایدئولوژیک با حریت به صحنه نگاه می‌کنند این تفاوت را می‌فهمند. غیرازاین مورد البته مسائل دیگری نیز دارای اختلاف فاحش است؛ بین کسی که مدعی دانستن زبان دنیا بوده و البته دنیایش فقط آمریکا به‌حساب می‌آمد با کسی که همزمان با وین و مخاطبانش، به زبان عرب‌ها، روس‌ها و چینی‌ها در منطقه و شرق، توجه دارد، تفاوت از زمین تا آسمان است.
زبان دنیا که هیچ؛ زبان مردم خودمان هم مدتی بود به ورطه فراموشی سپرده‌شده بود. زبانی که در آن از پشت شیشه دودی، نظرسنجی برگزار می‌شد؛ در اوج قله مشکلات و گرانی‌ها تو چال می‌رفتند و هیچ نمی دیدند و فردای صبح جمعه به مصیبت مردم ریشخند می‌زدند با زبان کسی که از کاخ کرملین نرسیده، برای کوخ کرمان دل‌شوره می‌گیرد و به میدان می‌آید، فرق است. اصلا او از این کاخ‌ها و مذاکره‌ها و قراردادها، دنبال منافع همین کوخ‌نشین‌هاست؛ چراکه آنان را صاحبان اصلی این انقلاب می‌داند.
گفتمان مبتنی بر آموزه‌های قرآنی و سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام، مجوز سلطه و استیلای هیچ حکومت غیر الهی را به ما نمی‌دهد. از طرفی برای حفظ و تقویت حکومت حق، همین قرآن و سنت، اجازه تساهل و تسامح، مذاکره و اموراتی برای تألیف قلوب می‌دهد.
در اثنای این مذاکرات و بده و بستان‌ها، هیچ‌گاه نباید فراموش کنیم که تنها و تنها اعتماد ما به خداست ولا غیر. نشست‌وبرخاست با شرق و غرب، طریقت دارد برای قوت اسلام و مسلمین وگرنه مودت با هرآنکه با خدا و رسولش دشمنی دارد از ایمان به دور است؛ به تعبیر قرآن، «هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی‌یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند» بنابراین نباید فراموش کنیم حدودوثغور ارتباطات بین‌المللی تا کجاست و هدف از آن چیست.
مسعود پیرهادی
