امیرحسین زارع در مورد سالی که در کشتی پشت سر گذاشت، گفت: بعد از مسابقات لیگ ما وارد اردوهای تیم ملی شدیم، تمرینات خیلی سختی را پشت سر گذاشتیم، جا دارد تشکر ویژه ای از غلامرضا محمدی سرمربی وقت تیم ملی و ابراهیم مهربان مربی سنگین وزن تیم ملی داشته باشم. آن کادر واقعا تا المپیک زحمت کشیدند و خداراشکر که از المپیک هم دست خالی برنگشتیم. بعد از آن کادرفنی عوض شد و پژمان درستکار با صلابت، تدبیر و برنامه خاص تیم را خوب جمع کرد و ما به جهانی نروژ رفتیم، همه چیز آنجا مهیا شد و درنهایت سال بسیار خوبی برای منِ امیرحسین زارع بود، خیلی از این بابت خدارا شکر می کنم که این اتفاق افتاد و امیدوارم با استفاده از تجربه بزرگتر ها و آموختن از آنها به این قهرمانی ها تداوم ببخشم.
وی در مورد لقب «پادشاه» که اتحادیه جهانی کشتی به او داده، تصریح کرد: آن قهرمانی یک حس غیرقابل وصف برایم به همراه داشت. قبل از جهانی در خانه کشتی شهید هادی تمرین می کردیم، عکس زنده یاد علیرضا سلیمانی را می دیدم که در سنگین وزن تنها دارنده مدال طلای جهان بود و از خدا می خواستم این مدال را تکرار کنم. وقتی این اتفاق برای من رقم خورد، آنقدر حس خوبی داشتم که سعی کردم خوشحالی خودم را با همه مردم ایران سهیم باشم و آن تاج نمادین که روی تشک روی سرم گذاشتم، درواقع تاجی بود که بر سر مردم ایران گذاشتم.
زارع در مورد سومین مصافش با پتریاشویلی که در جهانی اسلو اتفاق افتاد، عنوان کرد: تاکتیک خاصی را با پژمان درستکار تمرین کرده بودیم که اگر حریف پایم را گرفت، تسلیم نشوم و به گوشه تشک بیایم تا نتواند بارانداز بزند و این را اجرا کردم و موفق هم بودیم. متاسفانه در المپیک اتفاقاتی در وسط کشتی افتاد که من تجربه کمی داشتم و نتوانستم فراز و نشیب های کشتی را هضم کنم. کشتی از دستم دررفت و این برای من که فقط برای رسیدن به طلای جهان تمرین کرده بودم، خیلی سنگین تمام شد ولی در ادامه روی اشتباهاتم کار کردم و درآن تایم کوتاه بین المپیک و جهانی، سعی کردم اشتباهات المپیکم را تکرار نکنم.
وی در مورد احتمال رویارویی اش با گیبل استیوسون در مسابقه با تیم آمریکا در بهمن ماه گفت: بعد از جهانی تمریناتم را کم کردم اما رها نکردم. بعد از اینکه خبر کشتی گرفتن در آمریکا را شنیدم، از اینکه فرصتی ایجاد شده که با استیوسون کشتی بگیرم، خوشحالم. در المپیک دوست داشتم با او رودررو شوم اما نشد. بعد هم به جهانی نیامد، او قهرمان بزرگی است و ما هم حرف مان را روی تشک می زنیم.
این کشتی گیر آملی اضافه کرد: من پیش از جهانی به این باور رسیده بودم که حتما مدال را خواهم گرفت و در نروژ برای رنگ مدال می جنگیدم. با توجه به قرعه من در اسلو و اینکه با طاها آکگول ترک در یک گروه بودیم، شبانه روز تمرین می کردیم که در نروژ طلا بگیرم. من برای شکست هر دوی آنها (پتریاشویلی و آکگول) به نروژ رفته بودم.
وی ضمن تمجید از استقبال بی نظیری که مردم از کشتی گیران بعد از جهانی داشتند، به زحمات پدرو مادرش اشاره کرد و گفت: در این مدت طولانی که کنار خانواده های ما نبودیم آنها هم از نبود ما و هم از استرس مسابقات مان خیلی اذیت شدند. من به هر مسابقه ای می روم، شکسته شدن پدر و مادرم را بابت استرس آن مسابقه می بینم. دست شان را می بوسم، هر چه دارم مدیون خانواده عزیزم هستم. از مردم هم ممنونم، بعد از نروژ بعضی روزها تا بامداد مهمان از شهرهای دیگر داشتیم و این مسئولیت من را سنگین می کند. من شرمنده محبت همه مردم شدم، کسب این مدال، کمترین چیزی بود که یک مقدار خوشحالی را در این وضعیت اقتصادی و همچنین کرونا که بعضی از مردم عزیزان شان را به خاطر بیماری از دست داده بودند، به آنها هدیه کرد.
زارع همچنین در مورد خادمی حضرت امام رضا (ع) و تقدیم مدالش به آستان قدس رضوی خاطرنشان کرد: من از بچگی ارادت ویژه ای به امام رضا داشتم و خیلی جاها که دیگران شاید باورشان نشود، دستم را می گرفت. قبل از جهانی گفتم یا علی ابن موسی الرضا می شود طلای جهانی را بعد 32 سال بگیرم. یک عزیزی که میزان ارادت من را به امام رضا (ع) نمی دانست، گفت ان شاءالله طلای جهان را بگیری و خدمت امام رضا ببری. همانجا نیت کردم و بعد این افتخار نصیب من شد و امام رضا من را طلبید و آن لباس خادمی بر تن من شد. این یک اتفاق دلی بود و من حتی آن روز که با دبیر برای کار خادمی به مشهد رفتیم، آرام مدالم را از ساکم درآوردم و خدمت آقای رحمتی نامی، گفتم می خواهم مدالم را تقدیم امام رضا کنم، اما مراحلش را بلد نیستم و این کار را خودتان انجام دهید. من دنبال هیچ مراسمی نبودم و گفتم این مدال مال من نیست، لیاقت امام رضا فقط طلاست و امیدوارم بتوانم سالیان سال فقط طلا تقدیم آستانش کنم.
وی که میهمان برنامه دایره طلایی بود، با اشاره به اینکه کشتی را از 12 سالگی شروع کرده و طرفدار تیم منچستریونایتد است، تاکید کرد: قصد بالا بردن وزنم را ندارم. 117 کیلو هستم، اگر وزنم را بالا ببرم، توانایی کشتی ام پایین می آید. چیزی که من را از سایر سنگین وزن ها متمایز می کند همین سرعت و چابکی ام هست.
