طالبان در مدت ۱۰۰ روز اول برای کسب مشروعیت تلاش گسترده ای از جمله سفر منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، دیدار با مقام‌های کشورهای آسیایی و اروپایی و حتی ارسال نامه‌ای در مورد آزاد سازی ذخایر ارزی به کنگره آمریکا کرده است.
از روز نخست به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان نمایندگان دیپلماتیک شش کشور به افغانستان سفر کرده‌اند.
"فیض حمید" رییس اطلاعات و "شاه محمود قریشی" وزیر خارجه پاکستان، "مطلق بن ماجد القحطانی" نماینده ویژه قطر، "عبدالعزیز کاملوف" وزیر خارجه ازبکستان، "حسن کاظمی قمی" نماینده ویژه ایران در امور افغانستان، "ایمایل دی بونت" نماینده ویژه هلند، "یاسپر ویک" نماینده ویژه آلمان از چهره‌هایی هستند که در این مدت برای بررسی شرایط، رایزنی و تلاش برای تعامل حکومت جدید با دنیا به افغانستان سفر کردند.
فخرالدین قاری زاده مشاور پیشین وزارت امور خارجه افغانستان در این باره گفت: سیاست خارجی و روابط دیپلماتیک طالبان در صد روز نخست با کشورهای خارجی بسیار محدود و در سطح چند کشور منطقه و همسایه بوده است. کشورهای مختلف دنیا به استثنای پاکستان، چین، قطر و امارات متحده عربی منتظر هستند که آیا طالبان به آنچه که می‌گویند و در رسانه‌ها اعلام می‌کنند، متعهد هستند یا خیر.
دستگاه دیپلماسی طالبان هم در این مدت پر تحرک و فعال بوده است؛ امیر خان متقی، سرپرست وزارت امور خارجه کابینه موقت طالبان دست‌کم به سه کشور منطقه و فرا منطقه سفر کرد و شش نشست مهم منطقه‌ای و جهانی نیز با محوریت افغانستان در کشورهای مختلف برگزار شده است.
در صد روز گذشته مسکو، تهران، اسلام‌آباد، دهلی نو، چین، گروه بیست در رم و شورای امنیت سازمان ملل میزبان نشست‌هایی در باره افغانستان بوده‌اند. برآیند این نشست‌ها اما نتوانسته خواست طالبان را که به رسمیت شناختن آنان است، برآورده کند.
تشکیل حکومت فراگیر، رعایت ارزش‌های حقوق بشری، تضمین حق کار برای زنان و تحصیل دختران، تضمین حفظ آزادی بیان و تبدیل نشدن خاک افغانستان به پناهگاه امن تروریست ها از مسائل کلیدی است که در هر نشستی بر تحقق آنان پافشاری شده است، اما طالبان اعلام کرده است که همه این خواست‌ها را عملی کرده است.
دفاتر نمایندگی‌های سیاسی ۱۱ کشور از جمله ایران، پاکستان، چین، روسیه، ترکیه، قطر، قرقیزستان، ازبکستان، قزاقستان، ترکمنستان، ایتالیا و امارات متحده عربی در افغانستان باز است و پاکستان، چین، روسیه و بریتانیا از شمار کشورهایی هستند که بارها بطور مستقیم و آشکارا بر تعامل با حکومت جدید در افغانستان تاکید داشته‌اند.
