وجود فاصله میان دندان به ویژه دندان های قدامی یا جلو زیبایی چهره و لبخند را تحت تاثیر منفی قرار می دهد. علت جلوه ی بد لب و دهان در هنگام وجود فاصله میان دندان به بزرگ جلوه نمایی فک اختصاص دارد.
فاصله ی میان دندان ها سبب به دام افتادن مواد غذایی بین دندان با بوی بد دهان و دندان بروز پیدا می کند و به مرور زمان سبب پوسیدگی می گردد.
علاوه بر این، تجمع مواد غذایی و باکتری های دهان در دراز مدت زمینه ی بروز مشکلات لثه ای را مهیا می سازد.
فاصله ی میان دندان نا مرتبی و بهم ریختگی دندان را به ارمغان می آورد. البته وجود فاصله ی کافی برای کشیدن نخ دندان جزو نیاز های ضروری افراد است. این اندازه ی فاصله می بایست به گونه ای ظریف و باریک باشد که تنها نخ دندان قابل ورود به میان دندان ها باشد.
این در حالی است که بستن فاصله ی میان دندان در کنار بهبود عملکرد دندان در حین صحبت کردن و غذا خوردن، منجر به ارتقای اعتماد به نفس در فرد می گردد.
عوامل دخیل در شکل گیری فاصله میان دندان ها
وجود فاصله ی دندان بیش از حد معمول در سن کودکی، در طی رشد جسمانی با تغییر سایز استخوان فک افزایش پیدا می کند. البته میان دندان های کودکان شکاف هایی به صورت طبیعی وجود دارد که ناشی از رویش دندان های شیری می باشد.
لازم به ذکر است شکل گیری فاصله میان دندان ها تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. یکی از عوامل موثر در شکل گیری فاصله، عادت مکیدن انگشت شست و پستانک در میان کودکان است.
علاوه بر این، وارد کردن فشار به پشت دندان های جلویی، با هدایت دندان به سمت جلو، سبب از دست رفتن زیبایی می گردد. با این وجود مشکل فاصله در بزرگسالی زمانی رخ می دهد، که میان اندازه ی دندان و طول قوس فک همخوانی وجود نداشته باشد.
یکی دیگر از عوامل دخیل در شکل گیری فاصله میان دندان، وجود بیماری یا تومور لثه ای در دهان است. بیماری های مربوط به لثه، سبب تضعیف ساختار لثه می شوند و با کاهش حجم لثه بروز پیدا می کند. بدین جهت توصیه می شود قبل از افزایش نزولی فاصله میان دندان در راستای درمان اقدام نمایید.
از سری عوامل دخیل در شکل گیری فاصله میان دندان ها می توان به افتادن دندان، برخورداری از دندان های کوچک تر از حد معمولی، بزرگ بودن بندیز لب اشاره کرد.
روش های مختلف در خصوص بستن فاصله میان دندان
شیوه ی مرتب سازی و نزدیک سازی دندان فرآیندی دشوار تلقی می شود که نیازمند دقت، تجارب، مهارت و تخصص در زمینه ی دندان پزشکی است.
بی شک در راستای جا به جایی دندان مستحکم احتمال شکل گیری خطای انسانی وجود دارد. در مورادی احتمال دارد به صورت تصادفی متخصص دندان را در زاویه ای غلط تکان دهد و به صورت غیر مستقیم سبب بروز فاصله ی بیشتر میان دندان و بروز بیماری های مختص لثه گردد.
لذا انتخاب دندان پزشک مجرب اهمیت پیدا می کند. وجه تمایز دندان پزشک مجرب با دندان پزشک معمولی به برخورداری از اطلاعات همه جانبه در خصوص ساختار دهان و دندان اختصاص دارد.
ارتودنسی برای بستن فاصله بین دندان ها
ارتودنسی مناسب ترین روش برای از بین فاصله ی موجود میان دندان ها به شمار می رود. این روش در مواقعی که فاصله ی میان دندان ها بسیار زیاد باشد و دندان ها به صورت نا متقارن روئیده باشند، در خصوص اصلاح فاصله و قرینه سازی دندان مورد استفاده قرار می گیرد.
در ارتودنسی باند هایی با دقت و به صورت منظم بر روی دندان تعبیه می شوند. باند های ارتودنسی با حرکت دندان روند بستن فاصله ی موجود میان دندان ها را تکمیل می سازند.
بهتر است بدانید در طول استفاده از ارتودنسی، احتمال بروز درد در دندان و لثه به وفور وجود دارد.
ارتودنسی در روش های گوناگونی اعم از سرامیکی، نامرئی، متحرک، لینگوال و به وسیله ی سیم و براکت قابل اجرا است. در واقع نوع به کار گیری ارتودنسی، برای اصلاح فواصل به میزان فاصله ی میان دندان ها بستگی دارد.
کامپوزیت ونیز و لمینت دندان برای بستن فاصله بین دندان ها
لمینت و کامپوزیت در مواقعی کاربرد دارند که مشکلاتی نظیر فاصله، تغییر در ساختار، شکل و فرم دندان، تغییر رنگ وجود داشته باشد. به عبارتی دیگر ایده آل ترین روش برای اصلاح ساختاری، رنگی و بستن فاصله میان دندان ها لمینت و کامپوزیت است.
مدت زمان اصلاح مشکل فاصله ی دندان به وسیله ی کامپوزیتی و لمینت بسیار محدود است. در مواردی نیز مشکل طی یک جلسه مراجعه به دندان پزشک رفع می گردد.
در روش کامپوزیت ونیز، دندان پزشک با تراشیدن اطراف دندان های خراب، ماده ای از جنس سرامیک و صاف را بر روی دندان تراشیده شده قرار می دهد. کامپوزیت ونیز زیر مجموعه ای از روکش به شمار می رود که با ظاهری طبیعی، براق و سفید به مدت 15 سال دوام می آورد.
کاشت ایمپلنت
همانطور که بیان کردیم در برخی موارد علت شکل گیری فاصله میان دندان ها به عدم وجود یک دندان اختصاص دارد. در این گونه موارد دندان پزشک به وسیله ی کاشت ایمپلنت، نوعی جایگزینی را در ریشه های دندان شکل می دهد و فاصله ی موجود میان دندان ها را مسدود می سازد.
ایمپلنت دندان متشکل از جنس تیتانیوم خالص است که به عنوان یک پایه ی قوی به صورت دائمی و قابل جا به جایی تعبیه می شود.
ایمپلنت دندان دارای یک میله ی باریکی است که در داخل استخوان فک قرار می گیرد و جایگزین مناسبی برای دندان های از دست رفته محسوب می شود.
پر کردن دندان برای بستن فاصله بین دندان ها
در اکثر مواقع زمانی که مشکل فاصله تنها بین دو دندان وجود داشته باشد و میزان فواصل حداقل 2 میلی متر باشد، پر کردن دندان به صورت ترمیمی کار ساز است.
برای اصلاح فاصله ی دو دندان به وسیله ی پر کردن، فاصله ی موجود میان دندان ها بر 2 تقسیم می شود. سپس نصف فاصله به وسیله ی ماده ی هم رنگ با دندان فرد، به عرض دندان های مجاور افزوده می گردد تا فاصله ی موجود از بین برود.
مراقبت از دندان های پر شده، نیازمند دو مرتبه مسواک زدن به صورت روزانه همراه با دهانشویه می باشد.
روکش برای بستن فاصله بین دندان ها
ماندگار ترین و ساده ترین روش برای بستن فاصله ی دندان، روکش است. در روش روکش، دندان پزشک با اندازه گیری سایز دندان، در راستای ساخت روکش اقدام می کند و فاصله ی میان دندان را مسدود می سازد. این روش که با عنوان بالدینگ دندان نیز شناخته می شود به وسیله ی ماده ای از جنس صمغ صورت می گیرد.
روکش برای دندان هایی کاربرد دارد که دارای شکستگی و جرم گرفتگی هستند. در روش بالدینگ ماده ی همرنگ دندان، در قسمت کناری دندان قرار می گیرد. سپس به وسیله ی ابزار های مخصوص قسمت های اضافی تراش می خورد.
روش های خانگی در خصوص از بین بردن فاصله ی دندان
در برخی موارد که فاصله ی موجود میان دندان ها ناچیز است، روش های خانگی کارآمد هستند. بهترین روش برای از بین بردن فواصل دندان ها به صورت خانگی، بهره گیری از نوار دندان یا براکت های DIY است. نوار دندان نوعی چسب است که به صورت مدور در اطراف دندان قرار می گیرد.
زمان مناسب برای استفاده از این ابزار، شب هنگام است که به وسیله ی تکنیک های مخصوص قابل اجرا است. بهتر است بدانید به منظور کاهش فاصله ی دندان و جلوگیری از شکل گیری فاصله ی بیشتر، از چرخش چسب در زاویه ی مخالف خودداری کنید.
