در شرایطی که این روزها ساختار دستگاه‌ها و وزارتخانه در حال نوسازی است و روند اجرایی فعالیت‌های کشور روی ریل پیشرفت قرار گرفته است، وزارت آموزش و پرورش چند قدم عقب‌تر چشم انتظار انتخاب وزیر است.
سوم شهریور امسال، تمام گزینه‌های پیشنهادی رئیس‌جمهور برای وزارتخانه‌های کشور توانستند رأی اعتماد از نمایندگان مجلس شورای اسلامی اخذ کنند، الا یک نفر. آن روز همه وزارتخانه‌ها صاحب وزیر شدند و تنها وزارتخانه بی‌وزیر، «آموزش و پرورش» بود؛ وزارتخانه‌ای که از آن به عنوان گسترده‌ترین و زیربنایی‌ترین وزارتخانه دولت نام برده می‌شود.
فردای آن روز، رئیس‌جمهور با انتخاب معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش به عنوان سرپرست، نشان داد که به دنبال فرد مناسبی برای این وزارتخانه می‌گردد و برای این انتخاب هم زمان می‌خواهد.
از چهارم شهریور تا کنون، بیش از دو ماه می‌گذرد؛ دو ماه برای دیگر وزارتخانه، فرصتی مناسب برای ترمیم ساختار نیروی انسانی و مهیا کردن زیرساخت برنامه‌های جدید بود اما وزارت آموزش و پرورش، به آرامی روزها را می‌گذراند؛ فقط نیمی از این زمان به گلایه‌های معلمان و تجمع کارنامه‌سبزها مقابل وزارت آموزش و پرورش گذشت. نیمی دیگر نیز این وزارتخانه درگیر برنامه آغاز سال تحصیلی بود که البته مسیر سخت و پر فراز و نشیبی بود.
بیش از دو ماه به سرعت گذشت و به سرعت هم سه هفته باقیمانده می‌گذرد و سه ماه سرپرستی پایان می‌پذیرد و مسلما رئیس جمهور باید خیلی زودتر از پایان سه ماه سرپرستی، گزینه خود برای وزارت آموزش و پرورش را به مجلس پیشنهاد دهد.
آموزش و پرورش نیاز به وزیر دارد. هر روز بی وزیری دستگاه تعلیم و تربیت، خسران است؛ زیانی که به راحتی جبران نمی‌پذیرد. البته پیگیری خبرنگار فارس حاکیست که طی روزهای فردا یا پس فردا(سه‌شنبه یا چهارشنبه) گزینه پیشنهادی رئیس‌جمهور برای دستگاه تعلیم و تربیت به مجلس شورای اسلامی معرفی می‌شود.
امیدواریم همانگونه باشد و هرچه سریع‌تر وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش به مجلس معرفی شده و با رأی نمایندگان مجلس، این وزارتخانه صاحب سکاندار شود و بتواند این وزارتخانه را نیز روی ریل پیشرفت و حرکت قرار دهد.
