شقایق فراهانی کارنامه رنگارنگی در سینما و تلویزیون دارد. او در سال‌های اخیر نقش زنان متفاوتی را ایفا کرده‌است، اما چهار سالی می‌شد که در تلویزیون بازی نکرده‌بود. آخرین سریال تلویزیونی او با نام «هست و نیست» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده روانه آنتن شبکه دو شده‌بود و حالا بعد از چهار سال او سریال «هم‌سایه» را روی آنتن شبکه سه داشت. شقایق فراهانی در این سریال نقش زنی به نام ثریا را بازی می‌کرد که صاحب دو پسر به نام هومن و سامان بود.
ثریا زنی قدرتمند و متمول بود که از سوی دیگر با خیانت همسرش روبه‌رو می‌شود. قرار گرفتن ثریا در موقعیت‌های متفاوت باعث شده تا فراهانی برای ایفای این نقش با چالش‌های متفاوتی روبه‌رو شود و ابعاد متفاوتی از این شخصیت را به تصویر بکشد که البته نتیجه کار هم رضایت‌بخش بود. حتی بخش‌هایی از بازی او به‌ویژه در صحنه‌ای که با خیانت همسرش فرخ ( پیام دهکردی ) روبه‌رو می‌شود در شبکه‌های مجازی وایرال شده و مورد توجه کاربران قرار گرفته‌است. با او درباره بازی در این سریال و موضوع که روایتی هم از مهاجران افغانستانی است و این‌که تا چه میزان در انتخابش تاثیرگذار بوده، به صحبت نشستیم.
مسلما هر نقشی باید ویژگی‌هایی داشته‌باشد تا بتواند یک بازیگر را به قول معروف قلقلک بدهد تا نقش را بپذیرد. از آنجا که بخشی از قصه سریال تلویزیونی هم‌سایه به مهاجران افغانستانی اختصاص دارد آیا در انتخاب شما تاثیرگذار بود و چه دلایلی باعث شد تا بعد از چهار سال دوری از سریال‌های تلویزیونی در این مجموعه بازی کنید؟
بهمن سال گذشته بود که بازی در سریال هم‌سایه به من پیشنهاد شد و مثل بیشتر پروژه‌ها یک داستان کلی از این سریال را برای من تعریف کردند. با شنیدن روایت داستان، تا حدی با قصه همراه شدم و قبول کردم که این نقش را ایفا کنم. در رابطه با داستان خانواده فرخ که من هم یکی از اعضای این خانواده و ایفاگر نقش ثریا بودم باید بگویم که نقش ثریا یک تغییر حسی و شخصیتی برای من به همراه داشت و این تغییر حسی و شخصیتی که در این شخصیت وجود داشت برای من جذاب بود و آن را دوست داشتم. به همین دلیل قبول کردم تا این نقش را بازی کنم. البته همزمان با بازی در سریال هم‌سایه درگیر بازی در یک سریال تاریخی به نام «گیل‌دخت» بودم، اما به لحاظ برنامه‌ریزی برای من قابل هماهنگی بود که بتوانم بازی در سریال هم‌سایه را قبول کنم.
سریال هم‌سایه روایتی هم از مهاجران افغانستانی که در ایران زندگی می‌کنند دارد. درباره این سریال و همزمانی پخش آن با اوضاعی که مردم هم‌زبان افغانستان در این روزها دارند توضیح دهید.
همان‌طور که در صحبت‌های قبلی گفتم بهمن سال گذشته بود که این نقش به من پیشنهاد شد و در زمان فیلمبرداری هیچ‌کدام از ما خبر نداشتیم که زمان پخش این سریال با تحولات اخیر افغانستان همزمان خواهد شد. در این ماه‌ها که افغانستان دچار این چالش شده برای من هم به‌عنوان یک هم‌زبان دیدن شرایط آن‌ها سخت بود و امیدوارم مردم افغانستان هم هرچه زودتر رنگ آرامش و صلح را در کشور خود ببینند، اما این‌که زمان پخش این سریال با مسائل این روزهای افغانستان همزمان شده برای من و دیگر اعضای سریال یک تصادف و اتفاق بود و خوشحالم که سریال هم‌سایه توانسته تاحدی درد و رنج مهاجران افغانستانی را بیان کند.
فکر می‌کنید با وجود مشکلاتی که این روزها در افغانستان وجود دارد و حساسیت مردم و رسانه‌ها سریال هم‌سایه تا چه حد مورد قبول مخاطبان واقع شده و مخاطبان تا چه اندازه با این سریال ارتباط برقرار کرده‌اند؟ بازخوردهایی که از مردم یا فضای مجازی دریافت کردید چگونه بود؟
به دلیل درگیری کاری و حضور در سریال تاریخی گیل‌دخت وقت چندانی نداشتم که بتوانم سریال هم‌سایه را به‌صورت کامل ببینم و دنبال کنم یا این‌که بخواهم از بازخورد مخاطبان در فضای مجازی مطلع باشم، اما طبق آمارهایی که صداوسیما داده فکر می‌کنم با استقبال نسبتا خوبی مواجه شده و توانسته یکی از سریال‌های موفق در پخش این روزها باشد. البته اکنون هم درگیر فیلمبرداری در یک سریال دیگر هستم. خیلی از روند بازخوردها در فضای مجازی باخبر نیستم و نتوانستم دنبال کنم، ولی به لحاظ برخوردهایی که با مردم داشتم خیلی داستان را دوست داشتند. البته برخی مخاطبان نسبت به سکانس‌های خیلی طولانی در برخی قسمت‌های سریال معترض بودند که این مشکلی بود که خود ما به‌عنوان بازیگر در این سریال با آن مواجه بودیم. بعد از سالیان سال بازیگری، تاکنون با چنین چیزی مواجه نشده‌بودم که برخی سکانس‌ها پنج شش صفحه باشد.
فکر می‌کنید این موضوع و طولانی‌بودن برخی از سکانس‌ها باعث مشکل در سریال شد و به روند قصه‌گویی آن ضربه زد؟
در برخی موارد طولانی‌بودن سکانس‌ها جذاب بود، اما در برخی موارد حوصله من هم به‌عنوان بازیگر سر می‌رفت. البته این مورد را با کارگردان و نویسنده سریال در طول فیلمبرداری هم مطرح کردم. نمی‌توان گفت که این موضوع به سریال ضربه زده یا باعث ریزش مخاطب شده‌است. این موضوع کمی سلیقه‌ای است.
شما در این سریال نقش زنی به نام ثریا را بازی کردید که در عین این‌که متمول و مدیر است، اما به او خیانت شده. این شخصیت تا چه میزان برایتان چالش به همراه داشته‌است؟
ما با زنی در این سریال طرف هستیم که حالت‌های مدیریتی زیادی دارد. ثریا، چون در محل کار یک مدیر موفق است می‌خواهد در خانه هم مدیریت همه چیز را در دست داشته‌باشد. هر زنی که این‌گونه در خانه رفتار کند و مرد سالمی داشته‌باشد، قطعا این مرد تحقیر خواهد شد و مردانگی‌اش زیر سوال می‌رود. خواستیم این موضوع را به تصویر بکشیم خانم‌هایی که شاغل و مدیر هستند، زنانگی خود را در منزل فراموش نکنند و برخوردهای مدیریتی نداشته‌باشند تا حس مردانگی مرد در منزل تحقیر نشود و او در خانه احساس پدر بودن و مرد بودنش را از دست ندهد. هر مردی که این احساس را در منزل از دست بدهد، قطعا به دنبال جایگاهی خواهد بود تا مورد ستایش قرار بگیرد. این تحلیل شخصیتی این نقش بود و رفتار شناسی‌اش بود. خیانت خیانت است و هیچ تفاوتی ندارد فقیر، غنی، پولدار، بی‌دین یا با خدا باشد. خیانت، کار غیراخلاقی و آسیب زننده در تمام دنیاست و محدود به کشور ما نیست.
اما قبلا هم تصویر چنین زنانی از قاب تلویزیون و سینما نشان داده شده‌است. شما چه کار کردید تا از کلیشه دوری کنید؟
سعی کردم نقش ثریا زیاد به کلیشه نرود. این را که تا چه حد موفق بودم، مخاطبان باید نظر بدهند و بگویند چقدر با این نقش ارتباط برقرار کرده‌اند. نقش ثریا برای من مابه‌ازای بیرونی داشت و سعی کردم شخصیت او را تقلید کنم. الان هم شاید این خانم احساس خوشبختی نکند، شاید بسیار قدرتمند، مدیر و مدبر در کار خودش باشد، اما این قدرتمندی و درایت در زندگی زناشویی‌اش جوابگو نباشد؛ بهتر است با درایت و مهربانی در منزل با همسر و بچه‌هایش رفتار کند.
در حال حاضر مشغول بازی در چه فیلم یا سریالی هستید؟
حدد دو سال درگیر بازی در یک سریال تاریخی به نام «گیل‌دخت» بودم و چند روزی است بازی من در این پروژه به پایان رسیده و امیدوارم به زودی روی آنتن برود. تقریبا دو سال با این پروژه همراه بودم و از سال ۹۸ فیلمبرداری این سریال آغاز شده‌بود. گیل‌دخت یک سریال تاریخی است که روایت یک عشق را به تصویر می‌کشد؛ داستان عاشقانه‌ای در زمان قاجار که فکر می‌کنم در زمان پخش ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار کند. اکنون هم مشغول بازی در سریال «نیکان» به کارگردانی آقای سرآهنگ هستم.
از نظر شقایق فراهانی به عنوان یک بازیگر آیا بازی در سینما با تلویزیون تفاوتی دارد؟
مشخصا تفاوت دارد. به علت ممیزی‌ها و این‌که نمی‌توان هر قصه و سریالی را از تلویزیون پخش کرد، قطعا تفاوت‌هایی وجود دارد. همان طور که می‌بینیم این روزها شبکه‌نمایش‌خانگی به دلیل همین ممیزی کمتر توانسته با مخاطبان ارتباط برقرار کند و کارهای زیادی هم در این رسانه تولید شده یا در حال تولید است. در واقع هنوز هم تاثیرگذاری و تعداد بیننده تلویزیون بسیار بیشتر از سینما و شبکه‌نمایش‌خانگی است. افراد زیادی در کشور حتی در دورترین نقاط این سرزمین وجود دارند که فقط تلویزیون را می‌بینند و دوست دارند سریال‌ها و برنامه‌های صدا و سیما را دنبال کنند. این موضوع به دیده شدن سریال‌ها کمک زیادی می‌کند. تلویزیون هنوز هم از لحاظ مخاطب پربیننده‌ترین رسانه در ایران است و باید از این قابلیت به درستی استفاده کرد.
شما طی این سال‌ها بیشتر در سریال‌های تلویزیونی حضور داشتید. این حضور به کارهای سینمایی‌تان ضربه نمی‌زند؟ چون بعضی از سینماگران فکر می‌کنند به افرادی که کار تلویزیونی بازی می‌کنند کمتر کار سینمایی پیشنهاد می‌شود.
من یک بازیگرم و همیشه در کنار سریال‌هایی که در تلویزیون داشتم سه چهار فیلم سینمایی هم بازی کردم. شاید نقش‌هایم کوتاه بوده، اما دغدغه من بیشتر نقشی است که بازی می‌کنم. به قول آقای حاتمی، تلویزیون در یک جاهایی به مراتب بهتر از سینما بوده و توانسته مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. باید قبول کنیم در زمینه تاریخی کارهای بسیار خوبی تولید شده‌است که هنوز هم مردم از تکرار این سریال‌ها استقبال می‌کنند. یک بازیگر وقتی در سریال تلویزیونی بازی می‌کند خیلی بیشتر دیده می‌شود تا وقتی در فیلم‌های سینمایی بازی می‌کند. هنوز هم خیلی استان‌های محروم داریم که تنها دلخوشی و سرگرمی آن‌ها دیدن سریال‌های تلویزیونی است. در خیلی از شهرها که فیلمبرداری داشتیم بچه‌ها می‌گفتند شما و دیگر بازیگران در سریال‌های تلویزیونی بازی کنید تا ما بتوانیم بازی‌های شما را ببینیم. چون امکان رفتن به سینما و استفاده از شبکه نمایش خانگی را نداشتند. همه بچه‌ها نمی‌توانند آنلاین فیلم و سریال ببینند یا فیلم‌ها را دانلود کنند یا تئاتر بروند و وجود این شرایط چقدر باعث تاسف است. دوست دارم با حضور خوب با نقش‌های خوب در دل مردم باشم و برایم هم فرقی نمی‌کند در تلویزیون، سینما یا شبکه نمایش خانگی باشم این‌که مردم مرا ببینند و با نقش‌هایم ارتباط برقرار کنند و مرا دوست داشته‌باشند، برایم کافی است. تلویزیون، سینما و رسانه‌های دیگر همه زیرمجموعه دولت و زیر یک چتر هستند و با قوانین تقریبا یکسان فیلم و سریال تولید می‌کنند.
