رعایت بهداشت دست ، روشی بسیار ساده برای کاهش عفونت های بیمارستانی، جلوگیری از گسترش مقاومت ضدمیکروبی و افزایش ایمنی بیماران است. ضدعفونی کردن دست که به صورت اسکراب دست یا مالش دست انجام می شود، شامل فرایند زدودن و کاهش باکتری های ساکن پوست دست است. برای رسیدن به این هدف، امروزه استفاده از محلول های الکلی به طور گسترده رایج شده است ولی با وجود فواید بسیار زیادی که ضدعفونی کننده های بر پایه الکل دارند، این ترکیبات ممکن است معایبی نیز داشته باشند.
بر همین اساس پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی ارومیه مطالعه ای را با هدف تعیین مزایا و معایب محلول های ضدعفونی کننده دست بر پایه الکل طراحی کردند. این مطالعه مروری نظام مند در قالب سه مرحله جستجوی متون، ارزشیابی مطالعات و تحلیل مطالعات انجام شد. تمام مطالعات منتشر شده در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ که مرتبط با ضدعفونی کننده های دست بر پایه الکل بودند، مورد جستجو و بررسی قرار گرفتند. سپس داده های مقالاتی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، جمع آوری شده و مورد تحلیل قرار گرفتند. در جستجوی اولیه، ۱۱۷ مقاله یافت شد که با ارزشیابی صورت گرفته در نهایت ۲۱ مقاله که معیارهای مورد نظر را داشتند، وارد مطالعه شدند.
با مرور دقیق مطالعات انتخاب شده، مزایای محلول های ضدعفونی کننده دست بر پایه الکل به ترتیب در چهار دسته (اثر ضدعفونی کنندگی قابل قبول، تاثیر بهتر بر حذف آلاینده ها در مقایسه با آب و صابون و روش های ضدعفونی جراحی معمولی، سهولت استفاده و عوارض سیستمی ناچیز) و معایب آن ها در شش دسته (عدم کاربرد جهت ضدعفونی کردن دست برای تمامی میکروب ها، ایجاد عوارض پوستی در استفاده مکرر، اختلال در کارایی دستکش، عدم تحمل در برخی از افراد، احتمال استعمال خوراکی و اشتعال پذیری) دسته بندی شدند.
با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه مروری، پژوهشگران استفاده از شوینده های بر پایه الکل را برای استفاده روزمره افراد توصیه می کنند. چرا که این عوامل، بر طیف عظیمی از میکروارگانیسم ها تاثیر گذاشته و در اکثر اوقات عوارض ناچیزی را از خود نشان داده اند.
