گل محمدی که خیلی زود توسط استعدادیاب‌های تیم پورای تهران کشف شد اولین بازی‌های رسمی باشگاهی خود را با این تیم سابقا متمول باشگاهی تهران انجام داد و در آنجا به عنوان یک مدافع درخشید تا پس از آن مورد توجه تیم‌های دیگر قرار بگیرد و سر از پرسپولیس دربیاورد و به تیم ملی برسد.
گل محمدی با فیزیک بدنی خوب و شعور کم نظیر فوتبالش تنها در یک مقطع زمانی در دوران بازیگری چندان خوب کار نکرده و آن مربوط به زمانی است که درگیر بیماری عجیبی بود که او را یکی دو سالی از فوتبال دور کرد. با این حال یحیی پس از محو شدن در فوتبال ایران با پیوستن به فولاد و کار کردن با مربیان خارجی دوباره به سطح اول فوتبال ایران بازگشت و حق خود را از فوتبال گرفت. او کاپیتان تیم ملی و یکی از مهره‌های اصلی تیم برانکو در دهه ۱۳۸۰ است که تیم امید ایران را به قهرمانی بوسان ۲۰۰۲ هدایت کرد.
