از سفارت ایران در سارایوو، « ابراهیم طاهریان » در مصاحبه ای با خبرگزاری رسمی فدراسیون بوسنی و هرزگوین (فنا) به تشریح مواضع جمهوری اسلامی ایران در قبال فاجعه سربرنیتسا و روابط دو کشور پرداخت و گفت: اینجانب به عنوان فرستاده ویژه جمهوری اسلامی ایران حامل پیام وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران برای بیست و ششمین سالگرد یادبود نسل کشی در سربرنیتسا و پیام جناب آقای دکتر ظریف به منظور ادای احترام به روح شهدا، همدردی و همبستگی با بازماندگان قربانیان، محکومیت این جنایت هستم و حضورم بیانگر استمرار حمایت های جمهوری اسلامی ایران از ملت و دولت بوسنی و هرزگوین است.
وی با اشاره با جایگاه واقعه سربرنیتسا به عنوان یک موضوع جدی در حوزه سیاست و حقوق بین الملل اضافه کرد: سربرنیتسا یک واقعه تلخ تاریخی است و همه باید از آن درس گرفته و آن را فراموش نکنند و همه باید تلاش کنیم که جامعه بین الملل را متقاعد سازیم که به گونه ای عمل کند که دیگر شاهد وقوع چنین وقایعی نباشیم.
فرستاده ویژه جمهوری اسلامی ایران در بیست و ششمین سالگرد نسل کشی در سربرنیتسا در خصوص انکار سربرنیتسا گفت: انکار حقایق موجب از بین رفتن واقعیت ها نمی شود و خورشید را نمی توان با ابر یا با بستن چشم ها خاموش کرد. بازماندگان قربانیان سربرنیتسا، مادران شهدا و فرزندان قربانیان هنوز در میان ما هستند و صدها شاهد عینی برای این جنایت وجود دارد.
«سنگ های مزار شهدای "پوتوچاری" و اجسادی که هر ساله در این مزار دفن می شوند مهمترین اسناد هستند. آرای دادگاه بین المللی جنایات جنگی یوگسلاوی سابق و همچنین مکانیسم آن نیز بر وقوع نسل کشی صحه گذاشته و آن را غیرقابل انکار دانسته است.»
طاهریان با اشاره به نقش دیپلماسی عمومی در معرفی هرچه بیشتر این واقعه مهم در سطح بین اللملی گفت: علاوه بر سیاستمداران و حقوق دانان و نظام بین الملل، رسانه ها و هنرمندان و نخبگان نیز وظایفی دارند و با تولید آثار فاخر در سطح بین الملل می توانند موجب معرفی صحیح این فاجعه و جلوگیری از انکار و یا فراموشی آن در تاریخ و نسل های آینده شوند. در اینجا می خواهم به فیلم برجسته "آیدا کجا می روی؟" ساخته خانم «یاسمیلا ژبانیچ» اشاره کنم که به نحوی هنرمندانه به موضوع سربرنیتسا پرداخته و امیدوارم که شاهد آثار بیشتری در این حوزه از هنرمندان بوسنیایی باشیم.
طاهریان با اشاره به روابط دوستانه دو کشور ایران و بوسنی افزود: بوسنی و هرزگوین برای مردم ایران که وقایع دهه نود میلادی را به یاد دارند نامی بسیار آشنا است و جمهوری اسلامی ایران افتخار دارد که از جمله نخستین کشورهایی بوده که از بدو تشکیل کشور بوسنی و هرزگوین استقلال این کشور را به رسمیت شناخت و به برقراری و گسترش روابط خوب با این کشور همت گماشت.
«اشتراکات فرهنگی و پیوندهای تاریخی متعددی دو ملت ایران و بوسنی و هرزگوین را به هم پیوند داده است؛ پیوندهایی که بسیار فراتر از منافع اقتصادی و انگیزه های مادی بوده و استحکام این پیوندها در شرائط سخت به اثبات رسیده است.»
وی در پایان این مصاحبه گفت: همه مردم ایران خوشحال هستند که امروز صلح و آرامش در بوسنی و هرزگوین حکمفرما است و امید می رود با تقویت انسجام ملی و افزایش صمیمیت میان اقوام و جریانات سیاسی مختلف، حاکمیت ملی تقویت شود و تمامیت ارضی کشور همواره محفوظ بماند.
وی افزود: مایلم رویکرد سیاست خارجی کشورم مبنی بر حمایت از تحکیم صلح و ثبات و آرامش در بالکان غربی به ویژه کشور بوسنی و هرزگوین را مورد تاکید قرار دهم و بر حمایت جمهوری اسلامی ایران از تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و همزیستی صمیمانه و مسالمت آمیز همه اقوام و مذاهب در بوسنی و هرزگوین تصریح نمایم.
جنگ داخلی دولت یوگسلاوی با بوسنی و هرزگوین در سال ۱۹۹۲میلادی و همزمان با اعلام استقلال جمهوری بوسنی و هرزگوین آغاز شد. دولت یوگسلاوی نیروهای تحت امر «علی عزت بگوویچ» رئیس جمهوری وقت بوسنی و هرزگوین را به نفرت پراکنی و تلاش برای کشتار صرب‌های ساکن بوسنی و هرزگوین متهم می‌کرد.
حمله نیروهای نظامی و شبه نظامی جمهوری صرب‌های بوسنی به مسلمانان یکی از بزرگترین بحران‌های انسانی در دهه پایانی قرن بیستم را رقم زد. جنگ در بوسنی در دسامبر سال ۱۹۹۵ با امضای توافق دیتون پایان یافت.
