حماسه حضور ملت ایران در انتخابات ریاست جمهوری ، علیرغم تمامی سختیها ، تحریمها ، تهدیدات و بازی روانی دشمنان بار دیگر رصدگری هوشمندانه شهروندان ما را در برابر دشمنان به اثبات رساند. بدون شک این حماسه، متعلق به همه ایرانیان است و باید از آن، بهمثابه نقطهای روشن در راستای کسب فرصتهای جدید در فضای داخلی و خارجی کشورمان استفاده کرد. در این میان، نکاتی وجود دارد که نمیتوان بهسادگی از کنار آنها گذشت:
بدون شک همگان ماجرای رأیگیری الکترال در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ آمریکا را به یاد دارند! جایی که در آن فارغ از ساختار پیچیده ، چندلایه و فساد برانگیز انتخاباتی این کشور، دونالد ترامپ نامزد جمهوریخواهان نیز به روند هیجانی کاذب و خشونتآمیز در این رقابت سیاسی دامن زد. در ماجرای حمله به کنگره آمریکا که به کشته شدن ۵ نفر و زخمی شدن تعداد زیادی دیگر انجامید، «طرفداران ترامپ» خود به جزئی از بحران تبدیل شدند نه به « راهحل بحران»!
به عبارت بهتر، رئیسجمهور سابق آمریکا بحرانی را در این کشور خلق کرد و طرفدارانش نیز این بحران را بسط دادند، تا جایی که مطابق آخرین نظرسنجیهای صورت گرفته ، حدود ۵۰ درصد از شهروندان آمریکایی هنوز نتایج انتخابات در این کشور را قبول ندارند! نسبت آمریکا و دموکراسی، نسبت مخدوش و وارونهای است که هر بار در بزنگاههای سیاسی خود را نشان میدهد.
بااینحال ماجرای ما با آنها( آمریکا) متفاوت است! ملت ایران دریکی از حساسترین برهههای حیات سیاسی و اجتماعی خود، نهتنها به «جزئی از پازل دشمنان» در مواجهه با نظام جمهوری اسلامی تبدیل نشد، بلکه محاسبات و فرضیات دستگاههای تبلیغاتی ، رسانهای و امنیتی غرب را در تقابل با ایرانیان ناکام گذاشت. این همان درس «دشمنشناسی» و « فرصت شناسی» است که ملت ایران در پیوند با نظام جمهوری اسلامی، بارها آن را تمرین کرده و در فراگیری و اجرای آن مهارتی بینظیر پیداکردهاند.
تفکیک «نارضایتیهای درونی» از « توطئه دشمنان»، توان و مهارتی است که هر ملتی در عصر کنونی و اعصار گذشته ، آن را بهخوبی فرانگرفته است. کاستیهای اقتصادی، تحریمهای یکجا نبه، سوء مدیریتهای اجرایی و انواع هجمههای مستقیم و غیرمستقیم غرب و متعلقات آن جهت تبدیل کردن ۲۸ خرداد بهروز انزوای ایران، نتیجهبخش نبود و انتخابات ریاست جمهوری امسال، به مصداق «پیروزی بزرگ ایرانیان» تبدیل شد. سردرگمی رسانهها و سیاستمداران غربی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اخیر کاملا قابلمشاهده است. کار بهجایی رسیده است که بسیاری از منابع غربی نمیتوانند از کنار مؤلفهای به نام «مشارکت غیرقابلپیشبینی در انتخابات» بگذرند یا به سانسور آن بپردازند. در اینجاست که مفهوم «ملت» و فراتر از آن، پیوند میان ملت و نظام بیشازپیش درک میشود.
قطعا چنین ملتی لایق بهترینها هستند و خدمترسانی به این مردم، رسالتی الهی و بزرگ است که بر دوش همه مسئولین عزیز کشورمان سنگینی میکند.