قریب به اکثر علاقه‌مندان به فوتبال محمد مایلی کهن را به خوبی می‌شناسند، همان هافبک شماره ۱۹ پرسپولیس و تیم ملی ایران در دهه ۵۰ و ۶۰ با پاهایی بلند و شکل منحصربه‌فرد پوشیدن جوراب ورزشی‌اش که سال‌ها بعد توانست نسلی طلایی را به فوتبال ایران معرفی کند، نسل یکی از محبوب‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال ایران به شمار می آید.
او که این روزها کمتر درخصوص مسائل و معضلات فوتبال ایران صحبت می‌کند. در ارتباط با شهرآورد ۹۵ و حاشیه هایش و همچنین وضعیت کنونی تیم ملی ایران اظهاراتی را مطرح نمود که در ادامه آن را می خوانیم:
آقای مایلی، به‌عنوان اولین سؤال می‌خواستیم نظر شما رو در رابطه با دربی اخیر و اتفاقات این دیدار جویا شویم؟
بازی که از لحاظ فنی چنگی به دل نزد. اما متأسفانه نه تنها در انتهای این دیدار شاهد درگیری و ایجاد حاشیه‌های زیادی بودیم، بلکه کماکان این حواشی علی‌رغم اتمام بازی همچنان ادامه دارد.
تا آنجا که من محمد نادری را در تمام این چند سال می‌شناسم، باید بگویم او هم از لحاظ شخصیتی و هم از نظر فنی بازیکن بسیار شایسته‌ای است.
او به هرحال ممکن است در جایی مرتکب خطایی شود و من فکر نمی‌کنم آن خطا به حدی بود که ارزش این همه واکنش را به همراه داشته باشد.
متأسفانه ما هرچقدر در مسابقات برون‌مرزی مثل بَره رفتار می‌کنیم و بدون کم و کاست تمام تصمیمات داوران را تمکین، تعظیم و حتی کرنش می‌کنیم و می‌پذیریم، در کشور خودمان ایران، با هر سوت داور علیه خودمان بر سر او می‌پریم. داورانی که ممکن است در گاهی از اوقات مرتکب اشتباهاتی شوند، اما درواقع انسان‌های شریفی هستند.
اما این اشتباه که مهم‌تر از آن تصمیم داور دیدار منچسترسیتی و تاتنهام در چارچوب رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا در مرحله نیمه‌نهایی نبود که باعث حذف تیم من سیتی شد.
همان‌طور که می‌دانید طی این دو هفته اخیر شاهد جنجال‌های زیادی هستیم و شلوغی زیادی در فضای فوتبال ماست. آیا این مسئله نگران کننده نیست؟
عرض کردم. متأسفانه فوتبال ما بیش از هر چیزی درگیر جار و جنجال است. از طرفی آدم نمی‌داند بابت موفقیت نمایندگانمان در آسیا خوشحال باشد یا خیر؟. ما بازی‌ها را می‌بریم یک نوع مشکل داریم و می‌بازیم یک نوع دیگر مشکل داریم.
برای مثال بازیکنان ما دائم از عدم پرداخت پاداش‌هایشان می‌زنند. در صورتی که شما وضعیت اسفناک معیشت مردم را ملاحظه می‌کنید. تا آنجا که من می‌دانم میزان قراردادها بعضا به ۱۳ یا ۱۴ میلیارد تومان افزایش‌یافته است. یعنی حتی از ماهی یک میلیارد تومان نیز تجاوز می‌کند، اما آن‌ها بازهم از عدم پرداخت پاداش‌هایشان دم می‌زنیم و این خیلی درد بزرگی است. شما الآن شرایط جامعه را می‌بینید که مردم با سیلی صورت خودشان را سرخ نگه داشتند.
آقای مایلی کهن لطفاً با توجه به اظهارات آذری جهرمی پس از پایان دیدار دربی نظرتان را بفرمایید.
این آقای وزیر پس از پایان شهرآورد، خیلی محترمانه آمده است یک شوخی، مزاح یا مثلاً یک کرکری با هواداران تیم رقیبش مطرح کرد. حالا او آمده است یک شوخی ساده کرده است اما من اینجا از آقای فرهاد مجیدی تعجب می‌کنم.
البته از یک منظر باید به فرهاد هم حق بدهیم چراکه در آن شرایط بغرنجی که تیمش شکست‌خورده است که طبیعتاً تحملش نسبت به سایر بازی تا حدی سخت‌تر است می‌آییم قبل از آنکه هرکسی متوجه شده باشد او را نسبت به این مسئله مطلع می‌کنیم.
توی آن فشاری که حالا تیمش دربی را واگذار کرده می‌آییم به او می‌گوییم که آقای وزیر چنین حرفی زده است و باعث می‌شویم که او با یک لحن بسیار زشت به وزیر مملکت حمله کند. به هر به کار بردن چنین ادبیاتی درخصوص وزیری که به‌هرحال گفته می‌شود جزو وزیرانی است که خوب کارکرده خیلی بد است. این توئیت آن‌قدر عجیب نبوده که موضوع اصلی تمام سایت‌ها و رسانه‌ها شده است و بهانه‌ای برای توهین به همدیگر شده است.
این را هم بگویم آنجا که به شما انواع و اقسام محبت‌ها می‌شود، چطور آنجاها خوب است. یقیناً آقای مجیدی کاری در همین مملکت داشته باشد ببینید چطور به او بهاداده می‌شود و تحویلش می‌گیرند. البته بازهم تکرار می‌کنم که مقصر اصلی آن کسی بوده که در آن شرایط چنین چیزی را به او منتقل می‌کنند ولی آن روزی که می‌روید با رئیس‌جمهور مملکت فوتبال بازی می‌کنید و در ازایش مجوز می‌گیرید مملکت خوب است. این رفتار و حرف‌ها خیلی من را ناراحت کرد. ما به‌جای اینکه از فوتبال بخواهیم لذت ببریم مثل سایر چیزهایی زندگی‌مان از این پدیده لذت نمی‌بریم بلکه برعکس دائم باید حرص بخوریم و باعث اذیتمان شود.
البته این چیزها همه فوتبال ایران هم نیستند.
بله درست است. جای خوشحالی است که کسی مثل محرم نوید کیا می‌آید که چقدر متین و آقا منشانه رفتار می‌کند و می‌توان گفت مثل محرم نه‌تنها کم داریم بلکه اصلاً نداریم. ببینید چقدر متین و فروتنانه می‌آید صحبت می‌کند و همواره احترام حریفش را داشته است و این انصافاً ستودنی است.
در آستانه آغاز تمرینات تیم ملی ایران به‌عنوان سرمربی پیشین تیم ملی نظرتان را درخصوص شرایط فعلی و مأموریت سختی که دارد بدانیم.
خب ببینید درخصوص آقای اسکوچیچ به همه گفتند با او قرارداد ریالی بسته‌شده، من یک سؤالی اینجا برایم پیش می‌آید که آیا او قرار است با خودش ریال ببرد و در کشور کرواسی خرج کند؟ این دست موارد آدم را ناراحت می‌کند. یا اینکه فردا آقای اسکوچیچ در صورت عدم راه‌یابی به جام جهانی می‌تواند راحت ادعا کند که تیمش را به‌اندازه کافی در اختیار نداشته و برفرض مثال کمبود بازی‌های تدارکاتی را مورد بهانه قرار بدهد و به کشورش بازگردد و آنچه به‌عنوان میراث باقی می‌گذارد بحث‌وجدل‌های فروانی است که کاملاً بی‌فایده است. شما الآن نگاه کنید بعد از رفتن ویلموتس چه اتفاقاتی افتاد؟ ویلموتس با مبالغی که از ما گرفته است در یک‌گوشه دنیا بسیار راحت کار خود را انجام می‌دهد و ماها در حال تخریب یکدیگر هستیم.
آیا امیدی به آینده فوتبال ایران دارید؟
ما باید یک سری واقعیت‌ها را بپذیریم. آیا ما یک استادیوم مناسب و بین‌المللی داریم؟ البته ورزشگاه فولاد راندیدم اما گویا چمن آن ورزشگاه هم از بین رفت. ورزشگاه آزادی که به‌عنوان تنها ورزشگاه بین‌المللی ما به شمار می‌رفت آن زمان که من می‌رفتم با یک بارش از تمام جاهایش آب می‌آمد. متأسفانه ما در تمام زمینه‌ها ادعا داریم منتها در عمل کاری از پیش نمی‌بریم. تازه با این شرایطمان می‌خواهیم میزبان جام ملت‌های آسیا شویم و آن را مثل میزبانی ایران در مقدماتی جام جهانی حق مسلم خود می‌دانیم. نکته قابل‌توجه این است که ما همه‌چیز را حق مسلم خود می‌دانیم (با خنده).
