لطف الله فروزنده در یادداشتی با عنوان « دیپلماسی فقط عقب‌نشینی و امتیازدادن نیست»، نوشت: مردان دیپلماسی کشور ظاهراً باید دکترین سیاست خارجی کشور را مجدداً مرور بفرمایند. امروز اگر کشور در مجامع بین‌المللی حرف می‌زند، جریان قدرت را تغییر می‌دهد، توان چانه‌زنی دیپلماتیک دارد، همگی از برکات همین جوانان و نیروهای انقلابی و فرماندهانی همچون حاج قاسم سلیمانی رضوان الله علیه است.
داعش، طالبان و گروهک‌های تکفیری دست پرورده آمریکا، اگر امروز حاج قاسم ها نبودند کشور را به چپاول می بردند؛ در حالی که برخی آقایان فقط در پست سازمان مللی خود نشسته بودند و به قول خودشان تنها کارشان همین بوده است. اگر حاج قاسم سلیمانی و مردانی از این شجره نبودند، امروز داعش تا قلب کشور پیش آمده بود.
دیپلماسی فقط شعار دادن نیست آقای دیپلمات! لیکن توان دیپلماسی برآیند قدرت نظامی یک کشور در میادین بین‌المللی است.
حاج قاسم یک سرباز ولایتمدار بود که در میادین حق علیه باطل سینه ستبر می‌کرد و جان عزیزش را در راه ولایت و همین خاک نثار کرد. بعضی وقت‌ها برخی آقایان توان هضم این نگاه انقلابی، این نگاه وطن‌دوستانه و این نگاه ولایتمدارانه را ندارند.
کشور اگر آزاد نباشد اگر در جنگ باشد، اگر درگیر تنش های داخلی باشد، دیگر دیپلماسی به چه درد می‌خورد؟! هدف ایالات متحده و ایادی اش عراق نبود، سوریه نبود، بلکه هدفشان جمهوری اسلامی ایران بوده است. یک دیپلمات اگر دکترین دفاعی کشور را درک نکرده باشد، چطور می‌تواند حرف از دیپلماسی بزند؟
آقای دیپلماسی! برجام کذایی که شما مدیریت آن را بر عهده داشتید و به قول خودتان در دیپلماسی به دنیا آمده اید، چه برای کشور به ارمغان داشت؟ قراردادی را منعقد کردید که سالها کشور را به عقب راند، اقتصاد را زمین‌گیر کرد، شما حتی توان ارزیابی دقیق مفاد این قرارداد را نداشتید که اینگونه با خروج تنها یک کشور، برجام رویایی شما تبدیل به کاغذ پاره ای می شود!
اما حاج قاسم ایستاد، مبارزه کرد در خارج از مرزها، کشور را از تلاطم مستکبرین به مدد الهی نجات داد، داعش قدرت گرفته از امپریالیسم غربی را به زانو درآورد، امنیت کشور و مرزها را تامین کرد، برای رهبرش، اعتقاداتش و مردمش جان داد؛ شما با برجام چه کردید آقای دیپلماسی، جز اینکه کشوری را رکود اقتصادی به قهقرا برده است، جز اینکه تحریم‌ها بیشتر از قبل شده، جز آنکه قلب تپنده ساختار هسته‌ای کشور را خاموش کردید، جز آنکه معیشت مردم به طور بی سابقه ای با تلاطم مواجه شده است، جز آنکه کشور به انزوا کشیده شد و امروز قدرت چانه‌زنی خارجی را با مخاطره همراه کردید، دم از کدام دیپلماسی و افتخارات خود می زنید؟!
حاج قاسم در قلب این ملت زنده است، مردم درک درستی از این مرد مبارز دارند، به درستی فرمودید مردم می دانند چه کسی برای مردم کار می کند و چه کسی برای مناصب دولتی؛ چه کسی جان بر کف است و به میدان نبرد می‌رود، آن هم بی پروا و چه کسی حتی در دوران سربازی و بعدها حتی در دوران جنگ تحمیلی پشت میز نشینی در سازمان ملل آن هم در ایالات متحده را به بازگشت ترجیح می دهد.
آقای دیپلماسی! شما از جنگ، از زخم، از شهادت، از آلام مردم در دوران جنگ بی خبر هستید، اما حاج قاسم ها و مردان میدان این کشور می دانند، مردم را درک می کنند و هرگز نخواهند گذاشت پای یک غریبه به کشور باز شود و مردم دیگر بار جنگی تحمیلی را تجربه کنند. این مردان مردان خدایی هستند، این مردان مردان میدان هستند، راهشان و مسیرشان سبز و همیشه پر رهرو است، اما بدانید دیپلماسی فقط عقب‌نشینی و دادن امتیاز نیست، ما امروز امنیت مان را مدیونین همین مردان میدان هستیم و بدانید دیپلماسی ما اول از همه برگرفته از اعتقاد دینی‌مان و حمایت از مظلومین جهان خواهد بود، نه دیپلماسی باج دادن!
