مهمترین مزیت «ماه عسل» که آن را به یکی از مهمترین برنامه‌های دهه اخیر تلویزیون تبدیل کرد، استواری بر «قصه» بود. مردم در ماه عسل قصه‌هایی را می‌شنیدند که واقعی و جذاب بودند و قهرمان‌هایش هم شبیه به خودشان از متن جامعه و مردم معمولی کشور بودند.
دیگر برگ برنده «ماه عسل» هم اورجینال بودن آن بود. «ماه عسل» هرچند گفتگو محور بود اما با بافتی متناسب با لحظات نزدیک به افطار و داستان هایی ایرانی که حس مخاطب را کاملاً همراه می کرد، و دقت زیاد به جزئیات(از انتخاب سوژه ها تا اجرای علیخانی تا تیتراژهایی که هنوز هم خاطره انگیز هستند) توانسته بود به یک برند «تازه» بدل بشود.
تکرار یک دهه‌ای ماه عسل اما کم کم از بکر بودن و تازگی این مدل روایی کم کرد تا به مرور علیخانی با اعلام پایان «ماه عسل»، تمام شدن در اوج را به جای تکرار و تنزل انتخاب کند..
تلویزیون اما به جای تجربه‌های جدید، همچنان بر تکرار فرمول «ماه عسل» اصرار دارد و به طرز عجیبی برنامه‌های افطار «تمام» شبکه‌های اصلی‌اش را درست مشابه برنامه علیخانی تهیه کرده. نمونه‌های دست چندم از ماه عسل در سوژه، روایت و اجرا که سطح پایین‌تری دارند و حتی در دکور هم بی هیچ خلاقیتی از روی دست ماه عسل تقلید کرده اند و همه شبیه به هم شده‌اند؛ و همه چیز آن قدر شبیه به هم شده است که چند روایت از برنامه شبکه سه که کمی متفاوت‌تر، گفتمان‌سازتر و غیرهندی تر است می‌تواند بهتر از سایرین ظاهر شود و البته تنها روایت متفاوت میان آنها که داستانهایی غیر اجتماعی را انتخاب کرده و قصه هایش را به ماورا و جهان بعدی متمرکز کرده (زندگی پس از زندگی) با آن که در شبکه چهار روی انتن می رود اما بیش از همه رقبایش توجه برانگیز می شود و موفق تر عمل می کند.
غافل از آن که تکرار ده ساله‌ی یک گونه برنامه‌سازی آن را از تازگی و جذابیت انداخته و حتی داستان‌ها هم عموما شبیه به هم شده‌اند. چیزی که علیخانی زود متوجهش شد و دست از آن کشید، اما با گذشت چند سال تلویزیون همچنان بر آن اصرار دارد و به سنت سالهای اخیر، «کپی» را به «ایده تازه» ترجیح می دهد و افت محسوس مخاطب، جریان‌سازی و کیفیت آنتن افطار تلویزیون در سالهای اخیر هم یعنی شکست این ایده.
کاش گروه‌های برنامه ساز این روزهای افطار که عموما از سطح مطلوب کیفیت فنی برخوردار هستند، در محتوا هم از حال و هوای ماه عسل به سراغ اتمسفرهایی تازه و تجربه نشده بروند. اتفاقی که احتمالا به افزایش مخاطب آنها منجر می‌شود.
