بعد از آنکه مشارکت‌کنندگان در نشست مجازی کمیسیون مشترک توافق هسته‌ای ، میان ایران و گروه 1+4 درباره برگزاری نشست حضوری در سه‌شنبه آینده در وین توافق کردند، روزنامه "وال‌استریت ژورنال" آمریکا به نقل از دیپلمات‌های غربی گزارش داد که واشنگتن در نشست وین برای بررسی بازگشت به توافق هسته‌ای مشارکت خواهد کرد که ایران این موضوع را رد کرد.
ایران ادعای مشارکت آمریکا در نشست سه‌شنبه در وین را بلافاصله رد کرد. "محمدجواد ظریف " وزیر امور خارجه ایران با تأکید بر توافق تهران و دیگر اعضای توافق هسته‌ای برای برگزاری نشستی حضوری در وین، گفت که هیچ‌گونه دیداری میان ایران و آمریکا انجام نمی‌شود.
ظریف در توییتی تصریح کرد: "در نشست مجازی کمیسیون مشترک برجام، ایران، اتحادیه اروپا، سه کشور اروپایی به اضافه ۲ کشور (چین و روسیه) موافقت کردند که مذاکرات حضوری را سه شنبه در وین از سر بگیرند.
هدف: نهایی‌کردن سریع رفع تحریم‌ها و اقدامات هسته‌ای، از طریق طراحی مسیر رفع تمام تحریم‌ها و پس از آن توقف تدابیر جبرانی از سوی ایران."
همزمان "عباس عراقچی" معاون سیاسی وزیر امور خارجه ایران تأکید کرد، آمریکا در نشستی که ایران در آن حضور دارد از جمله نشست کمیسیون پیگیری برجام حضور نخواهد داشت، و هیئت ایرانی هیچ مذاکره‌ای در هیچ سطحی، چه مستقیم و غیر مستقیم، با آمریکا انجام نمی‌دهد.
این‌که ایران هرگونه مذاکره با آمریکا را رد می‌کند به این معناست که اصل مذاکره را رد می‌کند بلکه ایران صرفا مذاکره با آمریکا و به‌ویژه درخصوص بازگشت آن به توافق هسته‌ای را رد می‌کند. آمریکا بدون مذاکراتی از توافق هسته‌ای خارج شد تحریم‌هایی را بدون مذاکره علیه ایران وضع کرد. لذا، آمریکا باید بدون مذاکره به توافق هسته‌ای بازگردد و پیش از بازگشت نیز تحریم‌های خودسرانه علیه ایران را لغو کند.
تجربه تلخ ایران در تعامل با آمریکا و اروپا، به‌ویژه درخصوص توافق هسته‌ای، نشان داد که اعتماد کردن به امضاها و توافق‌هایی طرف‌هایی که خودشان را روسا و سران کشورهای "ابرقدرت" معرفی می‌کنند ولی تحت تاثیر لابی صهیونیستی و دلارهای سعودی قرار می‌کنند، عبث و زیان‌بخش است. بنابراین ایران تصمیم گرفت به این "روسا و سران" درسی در احترام به وعده‌ها و توافق‌ها بدهد و آنها را به پرداخت هزینه گزاف عهدشکنی‌های‌شان مجاب کند.
دولت بایدن به این نتیجه رسیده که آمریکایِ امروز دیگر آن‌قدر قدرتمند نیست که شروطش را به ایران تحمیل کند و در مقابل، ایران ضعیف نیست که تسلیم شروط و فشارهای آمریکا شود. در حالی‌که ترامپ برای بایدن هیچ اهرم فشاری علیه ایران را به جا نگذاشته؛ چرا که تمامی آنها را به‌کار برد ولی هیچ‌کدام موثر واقع نشدند. لذا، دولت بایدن بایستی راهکارهای دیگری را برای خروج از بحرانی که ترامپ، آمریکا را درگیر آن کرد، مورد استفاده قرار دهد.
دولت جدید آمریکا بر این اعتقاد بود که از طریق ادامه سیاست "فشار حداکثری علیه ایران" می‌تواند امتیازاتی را از ایران بگیرد، ولی ایران با تسلیم نشدن در برابر سیاه‌نمایی‌ها و باج‌خواهی‌های آمریکا و ادامه اجرای تصمیمات حاکمیتی به‌ویژه درخصوص توافق هسته‌ای و غنی‌سازی 20 درصدی اورانیوم، توانست دولت جو بایدن را به سمت و سویی سوق دهد که در سیاست‌هایش تجدید نظر کند و قبل از هدر رفتن زمان، اشتباهات دولت سابق را تصحیح کند.
