جنگلهای زاگرس با ۶ میلیون هکتار وسعت، بزرگ‌ترین پهنه جنگلی ایران و برابر با ۴۲ درصد کل جنگلهای کشور است که از آن به کمربند حفاظتی و ریه تنفسی ایران یاد می‌شود. این جنگل با غلبه گونه بلوط در ۱۰ سال اخیر با بیماری زوال و مرگ دسته‌جمعی درختان بلوط مواجه شده و برابر آمارهای رسمی سازمان جنگل‌ها، قریب ۵/۱ میلیون هکتار آن یا ۱۸ میلیون اصله درخت بلوط از ۲۵ تا ۱۰۰ درصد آفت‌زده یا خشکیده است. این بیماری در ۷ استان زاگرسی شیوع بیشتری داشته، بااین‌حال در استان لرستان قریب ۶۰۰ هزار هکتار و در استان ایلام اندکی بیش از ۶۰۰ هزار هکتار از درختان بلوط آفت‌زده یا خشکیده است. جنگلهای زاگرس به‌عنوان موهبتی الهی از جنوب تا شمال غرب ایران گسترش‌یافته و کمربند زیستی حفاظتی و تعدیل اقلیم و آب‌وهوای ایران را تأمین کرده است. علاوه بر این نقش بی‌بدیل، جنگل زاگرس ۴۰ درصد آب شیرین کشور و ۵۰ درصد تعلیف دام کشور را تأمین کرده و مهم‌ترین نقش را در حفاظت از آب‌وخاک و تنظیم آب رودخانه‌های کشور بر عهده دارد.
به همین دلیل چنانچه زوال جنگلهای زاگرس با فوریت کنترل و مهار نشود امنیت سلامت و امنیت غذایی کشور را با خطر جدی مواجه ساخته و اتفاقات ناگوار محیط زیستی نظیر کاهش تنوع زیستی،گسترش بیابان‌زایی و فرسایش خاک، افزایش ریز گردها و همچنین پیامدهای جبران‌ناپذیر اجتماعی و اقتصادی برای کشور را در پی خواهد داشت تا آنجا که پیامدهای خشک شدن دریاچه ارومیه در مقابل آن بسیار کوچک می‌نماید.
در این راستا و به‌عنوان وظیفه نظارتی مجلس در سؤال از وزیر محترم جهاد کشاورزی خواستار تشکیل کمیته ملی نجات جنگلهای زاگرس با مسئولیت ریاست محترم جمهور، تهیه سند ملی صیانت از جنگلهای زاگرس، شناسایی، پهنه‌بندی و کنترل مناطق آلوده و تأمین ردیف اعتباری برای این منظور در بودجه سالانه شدم.
خوشبختانه با موافقت ریاست محترم جمهور، ستاد ملی راهبری صیانت از جنگلهای زاگرس با مسئولیت معاون اول محترم رئیس‌جمهور تشکیل و اولین جلسه آن در هفته‌های اخیر برگزار و مقرر شد دبیرخانه آن با مسئولیت رئیس سازمان جنگل‌ها تشکیل و برای تدوین سند ملی صیانت از جنگل زاگرس اقدام لازم صورت پذیرد.
بااین‌حال مهم‌ترین مسئله در این رابطه تبدیل‌شدن این رخداد زیست‌محیطی به عزم ملی همه ایرانیان اعم از نهادهای اجتماعی، قوای سه‌گانه، گروه‌های مردم‌نهاد و جهادی علی‌الخصوص زاگرس نشینان است.
حسین گودرزی
