بهرام رادان با انتشار تصویر دونفره از خود و پدرش نوشت:«از میان تصاویر مبهمی که از پیاده‌روی های کودکانه همراه با پدرم در دورترین خاطراتم مونده، تصویر کوچکترین انگشت دست پدر که کمی جلوتر از گام های کودکی من، به سمتم می گرفتن بیش از بقیه در ذهنم حک شده.
پدر عادت داشتن کوچکترین انگشت دستشون رو به سمت من بگیرن و من اون انگشت رو که در مقابل جثه کوچک اون زمانم بزرگترین انگشت جهان بود، با تمام دست های کودکی ام میگرفتم تا در هیاهوی بازار و تکیه تجریش گم نشم. دهه ها از اون دوران و کودکی ها گذشته و دیشب که بر همون دست ها بوسه زدم، حس غریبی از گذر زمان رو لمس کردم.
در حال مرتب کردن کت و کراوات پدر(خودشون به من روش گره زدن کراوات رو یاد دادن، اونم از نوع افسری)
روزت مبارک جناب سرهنگ من
