در آستانه‌ی پنجاه سالگی، همچنان در اوج، همچنان دل‌ربا و همچنان دست نیافتنی. جنتلمن، وارسته، کاردان و فرهیخته. اینها صفت‌هایی هستند که به راحتی می‌توان در مورد پارسا پیروز فر به کار بُرد.
بازیگر، کارگردان تئاتر، نمایش نامه نویس، نقاش، مترجم و... پیروز فر در طول فعالیتش در عالم هنر، همواره پُر کار بوده؛ تن به مصاحبه نمی‌داده، در فضای مجازی حضور ندارد و زندگی‌اش را از هرگونه حاشیه‌ای به دور نگه می‌دارد. مجموعه عواملی که باعث شده پیروز فر علاوه بر اینکه پیوسته به دلیل هنرمند بودن ستایش شود، محبوبیتی روزافزون نزد مردم داشته باشد.
پیروز فر حضور جدی در برابرِ دوربین را( پس از حضوری کوتاه در «پریِ» داریوش مهرجویی ) با «ضیافت»ِ مسعود کیمیایی آغاز کرد. اما این سریال «در پناه تو» و پس از آن «در قلب من» و «سفر سبز» بود که نام پیروز فر را بر سر زبان‌ها انداخت. بازی در فیلم‌های «اشک سرما» و «مهمان مامان» در نقش‌های کاملاً متفاوت در ابتدای دهه‌ی هشتاد توجه‌ها را به سمت بازیگری توانمند جلب کرد که به جای تن دادن به بازی در فیلم‌های جوان‌پسندِ به دنبال بازی در نقش‌های چالش برانگیز است. اما یوسفِ«مهمان مامان» و کاوه‌ی«اشک سرما» با بی‌مهری داوارن جشنواره‌ی فجر روبه‌رو شدند. موضوعی که در سال‌های بعد به رویه‌ای معمول تبدیل شد. با این‌حال، پیروز فر با وجود برخورداری از ویژگی‌های ظاهری و اقبال عمومی علاقه‌ای برای ستاره شدن از خود بروز نداد و بی‌توجه به نادیده گرفته شدن، به مسیر خود ادامه داد.
اینگونه بود که به جای تبدیل شدن به سوپر استاری توخالی، نیمی از دهه‌ی هشتاد را صرف بازی در نقش بیژن ایرانی در سریال « در چشم باد » کرد. اما به جای سوار شدن بر موفقیتی که بازی در نقشی سخت برایش به ارمغان آورده بود، به بازیگری گزیده کار تبدیل شد که فیلم‌ها و نقش‌هایی خاص نظیرِ «اسب حیوان نجیبی است» و «اینجا بدون من» را برای بازی انتخاب می‌کند. از سوی دیگر به تئاتر روی آورد و وقت بیشتر را صرف بازی و کارگردانی در تئاتر کرد. اما بَرخلاف تصور نه از یادها رفت و نه اندکی از محبوبیش کاسته شد. در همین سال‌ها بود که با بازی همزمان در چندین نقشِ نمایش «ماتریوشکا» نشان داد ورود به چهل سالگی تازه آغاز شکوفاییِ پیروزفر است.
طی پنج ساله گذشته پیروز فر تنها در چهار فیلم ایفای نقش کرده و از این چهار فیلم تنها «بی‌حسی موضعی» اکرانی محدود داشته؛ اما انتشار عکسی ساده یا خبرِ بازی او در نقشی تازه همواره با واکنش مثبت افکار عمومی همراه بوده. « تی تی » باعث شد بعد از سال‌ها شاهد حضور پیروز فر در جشنواره‌ی فیلم فجر باشیم اما با اعلام نامزدها مشخص شد باز هم بازی درخشانِ دیگری از پیروزفر به چشمِ داوران جشنواره نیامده است. موضوعی که شاید اگر برای بازیگر دیگری تکرار شده بود، با تغییر مسیر آن بازیگر و بازی در نقش‌هایی منجر می‌شد که به کسب سیمرغ منتهی شود. پیروزفر اما نشان داده نیازی به دیده شدن به هر قیمتی ندارد. نمونه‌ی بارز بازیگری کامل که بدون تأیید شدن توسط جشنواره‌ها مسیر حرفه‌ای‌اش را پیدا کرده و کارنامه‌ای آبرومند و پُربار دارد. از این‌رو شاید طی سالیان بازی‌هایِ درخشانش به چشمِ داوران جشنواره‌ها نیامده باشد اما گذشت زمان ثابت کرده جایزه گرفتن تأثیری در روند رو به رشدی که پیروز فر در آن قرار دارد نداشته.
