«خط فرضی» به کارگردانی فرنوش صمدی روز شنبه ۱۸ بهمن در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر روی پرده رفت و پس از آن عوامل فیلم روبه‌روی خبرنگاران نشستند و درباره اثرشان صحبت کردند.
در « خط فرضی » پژمان جمشیدی کنار سحر دولتشاهی و آزیتا حاجیان جلوی دوربین رفته است تا داستانی از پنهانکاری و دروغ را کنار هم روایت کنند.
به روال چند روز اخیر از علی انصاریان و مهرداد میناوند هم در این نشست یاد شد. نخست دولتشاهی درگذشت این دو ورزشکار را تسلیت گفت و در ادامه جمشیدی از همبازی‌های قدیمی خود یاد کرد و گفت: «هنوز فکر می‌کنم خوابم و قرار است بیدارم کنند و بگویند همه اینها خواب بوده است.»
او در ادامه به شایعه‌ای پرداخت که درباره ابتلای خودش به کرونا دست به دست می‌شود. بازیگر «پژمان» گفت: «شایعه‌ای که درباره مبتلا شدن من به کرونا منتشر شد شاید شیطنت بوده یا شاید از سر دلسوزی. تقاضا می‌کنم از کسانی که می‌خواهند این اخبار رو منتشر کنند، از صحتش مطلع شوند، چون شرایط جامعه به اندازه کافی متشنج است.»
فرنوش صمدی و سه‌گانه‌ای درباره دروغ
«هر کسی مجاز است که فیلم را نقد کند و اگر در وب‌سایت‌های خارجی که اثر را نقد کرده‌اند جست‌وجو کنید، می‌بینید حدود ۲۰ منتقد بنام، برای این فیلم نقد نوشته‌اند.» این صحبت‌های فرنوش صمدی در دفاع از فیلم «خط فرضی» است.
صمدی در این نشست اعلام کرد که «خط فرضی» نخستین فیلم از سه‌گانه‌ای است که درباره دروغ می‌سازد.
او درباره داوری نشدن فیلم در برخی بخش‌های سودای سیمرغ گفت: «در آیین‌نامه جشنواره نوشته شده بود کسانی که فیلم‌هایشان در جشنواره‌های خارجی حضور داشته در جشنواره فیلم فجر ، به این دلیل که در حق باقی آثار اجحاف نشود، نمی‌توانند دراین رویداد شرکت کنند. با رای دبیر جشنواره قانونی پایه‌گذاری شد که فیلم‌ها حضور یافته در جشنواره‌های خارجی امکان حضور در جشنواره فجر را داشته باشند اما در دو بخش «بهترین کارگردانی» و «بهترین فیلم» داوری نشوند.»
صمدی در این نشست درباره نقش مانی حقیقی در فیلمش گفت: « قانونی برای فیلم اولی‌ها وجود دارد که بر اساس آن باید کارگردانی به عنوان مشاور در ساخت فیلم حضور داشته باشد. از آنجایی که من ایده‌آل‌گرا هستم، دوست داشتم که مانی حقیقی مشاور فیلمم باشد و با هم چندین‌بار تلفنی صحبت کردیم و از تجربیات‌شان استفاده کردم.»
او در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان زندگی را با کسی که دروغ گفته است، ادامه داد گفت: «این قصه برمبنای یک داستان واقعی است که برای یکی از دوستان من رخ داده است و من آن ماجرا را دراماتیزه کردم.»
آزیتا حاجیان هم در واکنش به این پرسش به شوخی گفت: «این دوستی که این سوال رو پرسید در ایران زندگی نمی‌کند؟»
جمشیدی و انتقادی تکراری
در بخشی از نشست جمشیدی درباره انتخاب این نقش گفت: «من با نقش کمدی وارد عرصه سینما شدم و حضورم در نقش‌های جدی شاید برای مخاطب پذیرفته نباشد. به همین دلیل سعی کردم در نقش‌های هر چند کوچک جدی حضور داشته باشم و دوست دارم کاراکترهایی را که فکر می‌کنم توانایی اجرایشان را دارم بازی کنم.»
او در پاسخ به انتقاد خبرنگاری که او را به «تلاش برای دیده شدن به هر قیمتی» متهم کرد، گفت: «من نمی‌خواهم جواب ایشان را بدهم. اما دیده شدن، آن‌قدر که شما فکر می‌کنید برای من مهم نیست. چندی پیش به پیشنهاد دوستی نقدی مثبت درباره بازی خودم در فیلم « شیشلیک » را خواندم اما خبری که بلافاصله پس از آن دیدم درباره فوت علی انصاریان بود که برای من یک تلنگر بود. برای همین می‌خواهم بگویم که زندگی برای من آن‌قدر جدی نیست که فقط برای دیده شدن کار کنم. کار کردن من به این دلیل است که سرگرم باشم.»
در این میان آزیتا حاجیان بازی درخشان جمشیدی را ستود و از بی‌انصافی برخی گلایه کرد. او همچنین درباره خودش گفت: «من و دوستان هم‌نسلم، در سنی هستیم که دیگر نمی‌توانیم محوریتی در فیلم‌ها داشته باشیم که طبیعی است، بنابراین ممکن است که برای همین ممکن است خیلی از نقش‌هایی که دوست ندارم را بپذیرم.»
