مسعود نجفی مدیر روابط‌عمومی سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر در گفت‌وگوی برخط با برنامه «شهر فرنگ» شبکه خبر با موضوع «بود و نبود جشنواره» درخصوص فرایند اعلام فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره و نحوه داوری آثار توضیحاتی را ارائه داد.
وی در بخشی از این برنامه گفت:۱۱۰ فیلم متقاضی حضور در جشنواره بودند که در زمان مقرر ثبت‌نام کردند و در نهایت ۶۲ فیلم توسط دبیرخانه اعلام شد.
او متذکر شد: فیلم‌ها با آیین‌نامه جشنواره مورد بررسی قرار گرفت و داشتن پروانه ساخت سینمایی نکته مهمی در ارزیابی بود. بیشتر فیلم‌ها به دلیل نداشتن پروانه ساخت سینمایی حذف شدند. سال تولید و اینکه هیات انتخاب سال گذشته فیلم را دیده باشند یا نه از موارد ارزیابی بود.
مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر ادامه داد: داوران از ۲۲ دی مشغول دیدن فیلم‌هایی هستند که دی‌سی‌پی آن‌ها به جشنواره رسیده است. پیش‌بینی می‌شود حدود ۲۰ فیلم اگر شرایط مهیا شود و ستاد کرونا اجازه دهد، برای اصحاب رسانه و صاحبان آثار به نمایش درآید.
او در پایان گفت: اگر همان‌طور که دبیر جشنواره هم عنوان کرد امکان سومی مهیا شود، اکران محدود برای مردم هم خواهیم داشت.
در این برنامه که با موضوع «بود و نبود جشنواره فیلم فجر» برگزار شد، مصطفی جلالی‌فخر؛ منتقد سینما درخصوص برگزاری سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر گفت: جشنواره فجر مهم‌ترین رویداد سینمایی بوده و همه ساله توانسته نشاط سینمایی ایجاد کند. درواقع جشنواره تلاش اندکی برای اعلام موجودیت سینمایی است که نفس می‌کشد و ورشکست نشده است. ما تولیدات بیشتری نسبت به کشور‌های منطقه داشتیم.
او اظهار داشت: معتقدم جشنواره از لحاظ روحی و روانی به سینما کمک می‌کند. ایده‌آل این است که همه چیز تعطیل شود، اما ما باید بهترین تصمیم را بر اساس شرایط بگیریم.
این منتقد افزود: جهان به سمت مجازی شدن پیش می‌رود و اطمینانی نیست که اگر کرونا تمام شود و مردم به سینما بازگردند. ما باید امنیت و جذابیت برای اکران آنلاین ایجاد کنیم.
«سعید الهی» کارشناس سینما هم در این برنامه اظهار داشت: جشنواره یا هر رویداد مشابه بخشی از چرخه فرهنگی کشور است و نمی‌شود پاسخ مطلق داد و باید تابع سیاست‌های ستاد مبارزه با کرونا باشیم. جشنواره فرصتی برای افزایش تعاملات مردم و سینما است تا سینمای ایران نمود واضح‌تری داشته باشد. حتی اگر صف‌های طولانی را نداشته باشیم به لحاظ تبلیغاتی باید جشنواره حفظ شود.
الهی گفت: جشنواره رویداد است و سیاست‌گذار نیست و نمادی از سینمای ایران است و می‌تواند برگزار شود یا نشود. برلین ونیز و کن شاید الگو‌ساز باشند، اما سیاست‌های سینمای کشور را تعیین نمی‌کنند. در کشور ما هم اینطور است. جشنواره بستری برای نشاط‌بخشی است. فیلمی که خوب و متناسب با اهداف جشنواره ساخته شود خوب است.
