علی خضریان نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس درخصوص تمدید مهلت بررسی لوایح الحاق به کنوانسیون‌های پالرمو و تامین مالی تروریسم در مجمع تشخیص مصلحت نظام و اقدام مجلس در این موضوع گفت: در این چند وقت گذشته مشاهده می شود که بحث FATF بسیار داغ شده است. دولت به شدت پیگیر این مسئله است که لوایح الحاق به کنوانسیون‌های پالرمو و تامین مالی تروریسم را به تصویب برساند. موج شدیدی علیه اعضای مخالف در مجمع تشخیص مصلحت نظام شروع شده است. از آنجایی که این مسئله برای امنیت اقتصادی کشور بسیار مهم است، طبیعتا کمیسیون اصل ۹۰ نیز به این موضوع که مرتبط با امنیت اقتصادی است ورود می‌کند. البته قبل از اینکه دولت از رهبر معظم انقلاب مجوز تمدید مهلت بررسی بگیرد، کمیسیون اصل ۹۰ پیگیری خودش را در این رابطه از دستگاه‌های دولتی مسئول اجرای FATF شروع کرده بود. در نظر داریم که نظرات و مستندات تمام بدنه کارشناسی دولت در این رابطه را جمع بندی کرده و به یک نتیجه‌گیری کارشناسی برسیم.
عضو هیئت رئیسه کمیسیون اصل نود ادامه داد: یک سری بررسی‌هایی انجام شده و این بررسی‌ها بیشتر ناظر به اسناد خارجی و به طور مشخص وزارت خزانه‌داری آمریکا بوده است. طبق بررسی‌هایی که بر اساس این اسناد کردیم به این ادراک رسیدیم که FATF برای آمریکا و سیاست تحریمی آمریکا بسیار اهمیت دارد. مقامات آمریکایی چه در دولت اوباما و چه در دولت ترامپ، پیگیر بوده‌اند که ایران استانداردهای مدنظر FATF را پیاده‌سازی کنند. این پیگیری‌ها در شرایطی صورت گرفته که آمریکا پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین تحریم‌های مالی و بانکی خودش را علیه ایران پیاده کرده است و حتی این تحریم‌ها را در برجام برنداشته است. همه‌ی این مسائل باعث می‌شود که به شدت نسبت به این استانداردها بدبین باشیم.
رییس کمیته سیاسی، نظامی و امنیتی کمیسیون اصل ۹۰ تصریح کرد: به نظر من آمریکا از تحریم علیه ایران دست بر نخواهد داشت، چرا که در ادراک آمریکایی‌ها این تثبیت شده است که تحریم علیه ایران تاثیر دارد. به همین دلیل نظر ما این است که اجرای استانداردهای FATF باعث بهبود روابط بانکی نخواهد شد، همچنان که اجرای ۳۹ بند از ۴۱ بند برنامه اقدام باعث نشده است که وضعیت تاملات بانکی بهبود یابد. بعضی‌ها فکر می‌کنند تحریم از سوی آمریکا یک اقدام تاکتیکی و موقت است و این FATF است که یک مسئله بلندمدت و راهبردی است. اما این فکر و تلقی اشتباه است. تحریم برای سیاست خارجه آمریکا یک ابزار راهبردی است و FATF بخشی از این ابزار است.
خضریان درخصوص تاثیر FATF در فروش نفت ایران گفت: ما همین الان بنابر گزارش‌هایی بیش از یک میلیون بشکه نفت در روز می‌فروشیم. این در شرایطی است که به گفته مشاور امنیت ملی ترامپ، دیگر اقدام تحریمی برای اعمال علیه ایران باقی نمانده است. یعنی ما در شرایطی که در بدترین حالت تحریمی قرار داریم بیش از یک میلیون بشکه نفت در روز می‌فروشیم و البته ما در فهرست کشورهای اقدام مقابله‌ای FATF هم قرار داریم. این به مسئله به چه معناست؟ به این معنا که اولا اثرات تحریم‌ها و فشارها تا حدود زیادی به مدیریت داخل کشور بر می‌گردد. دوم اینکه این همه سر و صدا در رابطه با عواقب قرار گرفتن در لیست سیاه FATF، دروغ و شانتاژ سیاسی است. قبل از اینکه ایران در فهرست به اصطلاح سیاه FATF در اسفندماه سال گذشته برگردد، تبلیغات می‌کردند که بورس قفل می‌شود، تجارت خارجی قفل می‌شود، قیمت ارز سر به فلک می‌شود. اما در ۲ اسفندماه مشاهده کردیم که همه اینها دروغ بود، شانتاژ بود، تحریف واقعیت بود. طبق آماری که رئیس بانک مرکزی ارائه داده‌اند، رشد اقتصادی ما در نیمه‌ی اول سال هم بخش نفتی و هم بخش غیرنفتی مثبت شده است. این خیلی خبر مهمی است. علی رغم اینکه فشار تحریمی و فشار به اصطلاح FATF به انتهای خود رسیده است، رشد اقتصادی ما مثبت شده است. جریان‌هایی که از تحریم و FATF می‌خواهند هیولا بسازند، کاسب تحریم هستند. کاسب واقعی تحریم همان ها هستند.
سخنگوی کمیسیون اصل نود در پایان تاکید کرد: همان‌هایی که می‌گفتند با برجام موانع تجارت خارجی برداشته می‌شود، آب خوردن درست می‌شود، مشکل بیکاری حل می‌شود، آلودگی زیست‌محیطی برداشته می‌شود، اکنون می‌گویند اگر آمریکا به برجام برگردد، بدون FATF نمی‌توانیم تبادلات بانکی را انجام بدهیم. این تناقض از کجا می‌آید؟!! اگر برجام تحریم‌ها را برداشته است، این FATF از کجا آمده؟!! پس اگر برجام محدودیت‌ها و تحریم‌ها را برنداشته است، از کجا معلوم تعامل با FATF بتواند موانع را بر دارد؟! آقایان پیش تر مدعی بودند با فرو ریختن تحریم‌های سازمان ملل، ساختار تحریم‌ها دچار فروپاشی می‌شود. پس این FATF به عنوان یک نهاد بین‌الدولی با ۳۹ عضو از کجا آمده است؟! چگونه یک نهاد بین‌الدولی به اندازه سازمان ملل اثرگذار است؟ این سوالاتی است که دولتمردان باید پاسخ دهند. وگرنه این رویه‌ای که دولت طی می‌کند انداختن کشور از چاله به چاه عمیق است.
