عادل بزدوده کارگردان و مدرس باسابقه تئاتر و تئاتر عروسکی درباره شرایط فعلی گروه‌های تئاتر و تئاتر عروسکی کودک و بزرگسال در وضعیت کرونایی موجود، گفت: شدیداً دل نگران همه دوستانمان هستم. در این شرایط متأسفانه به دلیل بی درایتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بچه‌های تئاتر عروسکی به جان هم افتاده‌اند تا برای برگزاری جشنواره تئاتر عروسکی تهران - مبارک مهیا شوند. این وحشتناک‌ترین خیانتی است که بر علیه نمایشگران و هنرمندان تئاتر عروسکی کودک و بزرگسال تحمیل شده است.
یادآور شد: چند روز پیش صحبت‌های آقای حسین مسافرآستانه دبیر سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر را پیگیری می‌کردم و ایشان هم به صراحت اعلام نمی‌کند که جشنواره برگزار می‌شود یا نه اما از آن‌طرف جشنواره تئاتر عروسکی تهران -مبارک اصرار به برگزاری دارد.
کدام عقل سلیم این خیانت را تأیید می‌کند؟
عادل بزدوده در ادامه سخنان خود گفت: می‌گویند که قرار است جشنواره تئاتر عروسکی به صورت آنلاین برگزار شود ولی برای آنلاین اجرا شدن هم باید گروه وجود داشته باشد، تمرین کند و روند تولید را طی کند و به همین خاطر همه عوامل و گروه را درگیر شرایط خطرناکی می‌کند. من نمی‌دانم کدام عقل سلیم چنین خیانت و جنایتی را تأیید می‌کند.
تنها ابزار من برای تولید یک اثر نمایشی گروه، نمایشنامه و عروسک است اما در این شرایط چگونه باید همه اینها را مهیا کنم؟ آیا فقط برای اینکه نامم مطرح شود باید همه گروه و عوامل را غرق کنم؟ نام این خیانت و جنایت استاین هنرمند عرصه تئاتر متذکر شد: هنرمندان ما چون عاشق تئاتر هستند بیماری و خطر را به جان می‌خرند که چه اتفاقی بیفتد؟ بزرگوارانی که در وزارتخانه ارشاد هستند و تصمیم گیرنده‌اند، تصمیم به قتل گروه‌ها گرفته‌اند. من نمی‌دانم تا کی باید دست روی دست گذاشت، سکوت اختیار کرد و حرف نزد. ما در چه شرایطی برای کودکان و نوجوانان می‌توانیم کار کنیم؟ در هر شرایطی کار کنیم عده‌ای دور هم جمع می‌شوند تا یک کار تولید شود. اینکه گفته شود جشنواره به صورت آنلاین برگزار می‌شود کافی نیست زیرا شرایط تولید یک اثر باید به درستی فراهم باشد تا به پخش آنلاین برسد.
وی ادامه داد: هیچکدام از مدیران و مسئولان نه تعهد اخلاقی، نه کتبی و نه قانونی می‌دهند که در صورت ابتلای هنرمندان به بیماری کرونا هزینه‌های درمان را پرداخت می‌کنند.
بزدوده در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: این روزها حالم بسیار بد است زیرا خبر ابتلای پرویز پورحسینی به کرونا و بستری شدنش در بیمارستان بسیار متأثرکننده بود. به سادگی کریم اکبری مبارکه و آقای خسرو سینایی را از دست دادیم. نمی‌دانم چه زمانی باید از این شرایط خوفناک بیرون بیاییم و بیدار شویم. باید شرایط مناسب را فراهم کنیم که متأسفانه در ایران ساز و کار، تیم مدیریتی مناسب و تفکرش وجود ندارد. چرا باید بعد از ۹ ماه به این فکر بیفتند که فلان منطقه و استان و مراکز تعطیل شوند؟
این کارگردان تئاتر اظهار کرد: تنها ابزار من برای تولید یک اثر نمایشی گروه، نمایشنامه و عروسک است اما در این شرایط چگونه باید همه اینها را مهیا کنم؟ آیا فقط برای اینکه نامم مطرح شود باید همه گروه و عوامل را غرق کنم؟ نام این خیانت و جنایت است. نمی‌دانم چگونه باید این خیانت و جنایت را از نهان خانه گمشده ذهن شان مدیران و مسئولان بیرون بکشیم و آنها را بیدار کنیم که این کار را انجام ندهند و با جان و زندگی هنرمندانی که عاشق تئاتر هستند بازی نکنند.
حمایتی که برای هنرمندان بیکار یک شوخی است!
وی معتقد است بزرگترین کار این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخصوص وزارت کار باید پیش قدم شوند که متأسفانه خیلی دیر هم پیش قدم شده‌اند تا تئاتر به عنوان شغل تعریف شود و هنرمندان تئاتر زیر چتر وزارت کار قرار گیرد و در ایام بیکاری بیمه بیکاری دریافت کنند. الان هنرمندان تئاتر و اعضای خانه تئاتر به دنبال این هستند که «هنر کارت» بگیرند تا بر اساس آن برای ۹ ماه بیکاری مبلغ یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت کنند که این مبلغ برای چندماه بیکاری یک شوخی است.
بزدوده تأکید کرد: درباره هر موضوع و جایی که مرتبط با تئاتر است حرف می‌زنیم پر از شوخی‌های تلخ و ترسناک است. هنرمندان تئاتر باید به صورت گروهی کار کنند تا یک اثر به سرانجام برسد. حتی برای بچه‌های سینمایی نیز که در این ایام در تولید برخی آثار حضور دارند تن و بدنم می‌لرزد و نگران هستم. نمی‌دانم چقدر زنده بودن و زندگی هنرمندانی که در عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون حضور دارند برای مدیران و مسئولان و تصمیم گیرندگان مهم است.
این هنرمند با سابقه تئاتر معتقد است باید همه در کنار هم به یک راه حل بسیار عقلانی و دور از احساسات برسیم که همه مراقب یکدیگر باشیم.
بزدوده متذکر شد: همه مسئولان از زیر بار مسئولیت خود در قبال هنرمندان تئاتر فرار می‌کنند. بچه‌های تئاتر با وجود اینکه می‌دانند چقدر شرایط خطرناک است ولی به دلیل اینکه حرفه شان تئاتر است درگیر شرایط می‌شوند زیرا متأسفانه طی ۴ دهه گذشته تئاتر به عنوان یک حرفه در وزارت کار تعریف نشده تا هنرمند بتواند بیمه بیکاری خود را دریافت کند.
وی در پایان سخنان خود تأکید کرد: همه خانه تئاتر و انجمن‌هایش در حال تکاپو هستند تا تئاتر بتواند به عنوان یک شغل تعریف شود. گروه‌ها و هنرمندانی که در جشنواره‌های مختلف نظیر فجر و تئاتر عروسکی شرکت می‌کنند نگران لقمه نانی هستند که باید به دست بیاورند.
