تینا پاکروان با انتشار این عکس نوشت:
عکس پشت صحنه سگ کشی استادترینم بهرام خان بیضایی که هرگز تکرار نخواهد شد.
نکته جالب در عکس ماسک های ماست.
برای غباری بودن صحنه سنگستانی ها سیمان را با فن های قوی در هوا پخش می کردند. سرد بود. بخاطر بلند بودن برج هایی که ما را احاطه کرده بود آفتاب به زمین نمی تابید مگر در میانه روز که قدرت آب کردن یخ های زیر پای ما را نداشت. روی برف و یخ قدم می زدیم و کار می کردیم و در هوا سیمان به جای اکسیژن تنفس می کردیم . بدنبال حق خواهی گلرخ کمالی به عنوان یک زن در جامعه ای مردسالار. آقای بیضایی از همه بیشتر می دویدند. از همه بیشتر شور داشتند. باقی ما به عشق او و سینما تمام آن شرایط برای مان هیچ بود. دست کم برای من که تجربه شیرین دستیاری ایشان برایم مهمترین کلاس درس بود.
امروز که نگاه می کنم می بینم در همین شرایط واقعا داریم زندگی می کنیم. میان دود تهران. با ماسک. احاطه شده میان برج های سربه فلک کشیده بدقواره. یخ زده و منجمد از شرایط. همه ما مثل گلرخ کمالی مواجهیم‌با هزاران ناصر معاصرها و جواد مقدم ها و برادران سنگستانی ها و حاجی نقدی هاو ....
این روزها سگ کشی را بیشتر می فهمم.
جای بهرام خان بیضایی همشه سبز است کسی که عشق اش به ایران و فرهنگ ایرانی و ادبیات و نمایش ایران ستودنی است.
