این سینماگر و سیاستمدار پس از ابتلا به ویروس کووید۱۹ در پاریس، شهری که به عنوان سفیر آرژانتین در یونسکو در آن‌جا فعالیت می‌کرد، درگذشت.
فرناندو سولاناس، متولد ۱۶ فوریه ۱۹۳۶ در بوئنوس آیرس بود که در سال ۱۹۶۴ کار خود را با ساخت فیلم کوتاه «به قدم زدن ادامه بده» آغاز کرد اما در سال ۱۹۶۷ با ساخت مستند سه قسمتی «ساعت کوره‌ها» به همراه اوکتاویو ختینو به شهرت رسید.
این مستند با مدت زمانی بیش از چهار ساعت، موج جدیدی در سینمای آرژانتین ایجاد کرد و امروزه از آن به عنوان یکی از نمونه‌های سینمای ملی سیاسی متعهد و در مقابل دیکتاتوری و استبداد شناخته می‌شود.
این مستند که تا سال ۱۹۷۳ به دلیل سانسور به صورت رسمی در آرژانتین اکران نشد، در همان برهه زمانی موفق به کسب چندین جایزه در کشورهای اروپایی شد.
سولاناس که ساخت ۲۰ فیلم سینمایی را در کارنامه دارد، برای مصاحبه با خوان پرون، رئیس‌جمهور سابق آرژانتین در قالب یک مستند بلند نیز شناخته می‌شود.
او در سال ۲۰۰۴، مستند «خاطرات ساکئو قتل‌عام اجتماعی» را درباره شرایط سیاسی و اقتصادی آرژانتین ساخت که در جشنواره فیلم برلین رونمایی شد و سولاناس برای یک عمر فعالیت سینمایی خود جایزه افتخاری خرس طلایی برلین را دریافت کرد.
شاید تحسین شده‌ترین آثار سولاناس، فیلم «تانگوها: تبعید گاردل» در سال ۱۹۸۵ و فیلم بلند «جنوب» محصول ۱۹۸۸ باشد که جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن را برای او به ارمغان آورد.
سولاناس در کنار اوکتاویو ختینو در دهه ۱۹۶۰ میلادی، مانیفستی تحت عنوان به سوی سینمای سوم در آمریکای لاتین ایجاد کرد که هدف آن مقابله با سینمای غالب و تجاری هالیوود بود.
«سفر» ۱۹۹۲، «ابرها» ۱۹۹۸، «حیثیت هیچکس» ۲۰۰۵، «آرژانتین پنهان» ۲۰۰۷، «ایستگاه بعدی» ۲۰۰۸ و «شورش خاک: طلای ناپاک» ۲۰۰۹ از دیگر آثار مهم فرناندو سولاناس محسوب می‌شوند.
