بیماری هاری، ویروسی است که همه پستانداران با میزان حساسیت متفاوت می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. این بیماری در ایران بومی است و اغلب جانوران شامل نشخوار کنندگان و گوشت خواران به خصوص سگ‌های اهلی، روباه‌ها یا گرگ‌ها به هاری مبتلا می‌شوند.
تمام علف خواران اهلی نیز می‌توانند به این بیماری دچار شوند. ویروس هاری از طریق گازگرفتگی و تماس بزاق جانور آلوده با غشا‌های مخاطی یا زخم‌های باز انتقال می‌یابد.
جالب است بدانید که جوندگان مقاوم‌ترین پستانداران نسبت به بیماری هاری هستند، جانوران مبتلا معمولا ترس خود را از انسان‌ها و سایر جانوران از دست می‌دهند و بی دلیل به آن‌ها حمله می‌کنند و علائم عصبی مانند تشنج نیز ممکن است در جانور بیمار دیده شود.
جانوری که به بیماری هاری مبتلا شده دهانش باز و پوزه‌اش کف آلود می‌شود و ممکن است ضعیف یا فلج به نظر برسد و معمولا چیزهای غیرقابل خوردن مانند سنگ، زنجیر، قلاده را می‌جود.
بسیاری از مواقع جانور هار، نابیناست و به همین دلیل هر جسمی در اطراف خود را گاز می‌گیرد، این بیماری به دو شکل خاموش و پرخاشگر بروز می‌کند و همه علائم ذکر شده مربوط به فرم پرخاشگر این بیماری است، در نوع خاموش اکثر جانوران گوشه گیر و منزوی شده و ترس از نور دارند و تا به هنگام مرگ نیز در همین حالت خواهند ماند.
چگونه برابر بیماری هاری ایمن بمانیم؟
انسان از طریق گاز گرفته شدن یا لیسیده شدن توسط جانور بیمار و یا تماس بزاق جانور با بافت‌های مخاطی و بریدگی یا خراش‌ها به هاری مبتلا می‌شود. هاری اگر درمان نشود برای انسان کشنده است و علائم آن ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها غیر قابل تشخیص باشد، بنابراین به هیچ عنوان به جانوری که تصور می‌کنید مبتلا به هاری است، نزدیک نشوید.
هر شخصی که در تماس با جانور بیمار قرار گیرد، باید به سرعت به اولین مرکز درمانی مراجعه کند. توصیه می‌شود سگ و گربه‌های اهلی خود را در برابر هاری واکسینه کنید و با این کار احتمال قرار گرفتن آن‌ها در معرض گوشتخواران وحشی و سایر جانوران آلوده را به حداقل برسانید.
