شاید مهم ترین ویژگی «مجید مظفری» که او را از بسیاری از همتایانش متمایز می کند، این است که پس از چهار دهه بازیگری، هنوز هم جایگاه خود را در سینما و تلویزیون حفظ کرده است. این هنرمند با این که 22 بهمن امسال پا در دهه 70 زندگی خود می گذارد، همچنان پیشنهادهای متعددی دارد و از همه مهم تر این که در این سن و سال و پس از حدود ۴۰ سال بازیگری هنوز به دنبال کسب تجربه های تازه و ایفای نقش های متفاوت است. نقش هایی که مظفری در سال های اخیر در فیلم های «همسفر»، «سگ کشی»، «زیر پوست شب»، «غریبه و مه»، «کفش هایم کو؟»، «جنگ نفتکش‌ها»، «آسمان پرستاره»، «زیگزاگ»، «تقاطع» و... ایفا کرده، هیچ شباهتی به یکدیگر ندارند. مظفری در دهه 50 در دانشکده ونسن پاریس الفبای بازیگری را آموخت و برای ایفای نقش در فیلم سینمایی «مسافران» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد در جشنواره فیلم و سینما شد. مظفری کاربلد، حرفه ای و بااخلاق است. او رابطه خوبی با رسانه ها دارد و هر زمانی که تماس می گیریم با دقت به سوالات مان پاسخ می دهد. با «مجید مظفری» به بهانه پخش سریال «ایلدا» گفت و گو کردیم که از شرایط حاکم بر سینما و تلویزیون، باندبازی ها و همچنین وزارت ارشاد گلایه کرد. او در بخشی از این گفت و گوی تفصیلی، برداشت‌های عجیب و متفاوتی را درباره دو موضوع پول های کثیف و باندبازی در سینما ارائه کرد که با دیدگاه های غالب در این زمینه، فاصله تأمل برانگیزی دارد.
۴ سال است که در سینما بازی نکرده اید. دلیل خاصی دارد؟
در این چهار سال حدود یک سال درگیر کرونا شدیم، در این سه سال باقی مانده در یک فیلم سینمایی بازی کردم که هنوز اکران نشده است، ولی چند پیشنهاد تلویزیونی داشتم که نپذیرفتم و دلایل متعددی داشت؛ متن خوب نبود، به لحاظ قراردادی به توافق نرسیدیم یا به خارج از کشور رفتم. البته در دو سریال شبکه خانگی بازی کردم. سریال «ممنوعه» را کار کردم و اواسط کار «نهنگ آبی» دیدم سناریو در حال تغییر است به همین دلیل خودم را کنار کشیدم.
با توجه به این که تجربه ساخت فیلم سینمایی «قلب های ناآرام» را دارید، چرا بعد از سال 81 این روند را ادامه ندادید؟
وقتی در این فیلم شروع به کار کردم، برای تهیه کننده مشکلی پیش آمد که پروژه مدتی خوابید و زمان اکران خوبی به فیلمم ندادند و این گونه مسائل پیش بینی نشده اتفاق افتاد. فیلم سازی کار مشکلی است و ترجیح می دهم فعلاً بازی کنم.
دستمزدهای بازیگران سینما نسبت به تلویزیون خیلی بالاتر است. در سال های اخیر حرف از ورود پول‌های کثیف به شبکه نمایش خانگی و سینما شده است. شما ماجرای ورود پول های کثیف به سینما را قبول دارید؟
باز خدا پدرشان را بیامرزد که پول های کثیف را در سینمای ایران خرج می کنند. اما پول های کثیف پول هایی است که از این مملکت خارج و در دیگر کشورها همچون کانادا خرج می شود.
یعنی معتقدید آن چه با عنوان پول شویی گفتید، به وضعیت سینما کمک کرده است؟
برخی معتقدند دیده شدن و مسائل پشت پرده سبب حضور بازیگران در سینما شده است.
البته در تلویزیون بیشتر به دلیل مخاطب میلیونی دیده می شوند. در هر صورت هنرمندان آدم های خودخواهی هستند و دوست دارند دیده و مطرح شوند و سر زبان ها بیفتند، بعضی ها مسیر درست را انتخاب می کنند و برخی در حاشیه این کار را انجام می دهند که مخالف آن هستم.
در این میان بحث باندبازی و روند انتخاب بازیگران و عوامل ساخت یک اثر هم مطرح است.
معتقدم اعضای یک تیم که با هم سازش دارند کنار هم جمع می شوند و روی سناریو، فیلم برداری و عوامل کار می کنند و نمی شود گفت ایراد است. من برای آقای بهرام بیضایی چهار فیلم کار کردم، مگر باندبازی کردم؟! دلیل اش این بود که ما با هم راحت تر کار می کنیم یا با محمد بزرگ نیا هم همین طور، در چند فیلم اش بازی کردم و دلیل نمی شود بگوییم بزرگ نیا در سینما باند دارد. این ها حرف هایی است که حسادت برانگیز است.
به نظرتان علت فعالیت نکردن برخی کارگردان های مولف چیست؟
اندکی وزارت ارشاد مقصر است که باید از آن ها حمایت و دعوت به کار کند؛ چرا باید برای فیلمی بودجه زیادی صرف شود ، بعضی ها میلیاردی بودجه می گیرند و فیلم می سازند و فیلم شان ارزش دیدن هم ندارد، بعد به طور مثال محمد بزرگ نیا سال هاست قصد تولید فیلم اش را دارد و به دنبال سرمایه گذار است و بودجه خرج تولید اثرش نمی کنند. این ارتباط ها و رانت ها وجود دارد که وزارت ارشاد باید جلوی این ها را بگیرد و متاسفانه کاری انجام نمی دهد.
با این توضیحات ساخت فیلم در این دوره برای تهیه کننده و کارگردان خروجی مناسبی دارد؟
خروجی ندارد ولی بیکار هم نمی توانند بنشینند. تمام سینماگران و تهیه کنندگان ما ۴۰ سال است برای فرهنگ و هنر مملکت زحمت می کشند و وزارت ارشاد را سرپا نگه داشته اند ولی کمتر از یک سال است که درگیر کرونا هستیم، وزارت ارشاد نتوانست به آن ها کمک خاصی کند. با این شرایط سینماگران چه انگیزه ای دارند؟
در این شرایط هم اکران آنلاین فیلم سوزی محسوب می شود و فروش زیادی ندارد.
کلاً سینما نامش رویش است و باید روی پرده سینما فیلم دیده شود اما در چنین شرایطی تهیه کننده هم نمی تواند سرمایه اش را بخواباند و فیلم اش کهنه می شود و معلوم هم نیست کرونا چه زمانی تمام می شود.
شما آثار ماندگاری را در سینما و تلویزیون در کارنامه هنری تان به ثبت رسانده اید. کدام نقش یا اثر به دل تان نشسته است؟
از روز نخست فعالیت ام در بازیگری هر فیلمی یک تجربه و آموزش برای فیلم های بعدی ام بود. این فیلم ها سبب رشد و معرفی بیشتر من به جامعه و سینمادوستان شدند و برایم ارزشمند هستند چون آثاری بودند که مردم با من بیشتر آشنا شدند و من هم با هنر سینما بیشتر آشنا شدم.
برسیم به نقش «صالح خان» در سریال در حال پخش «ایلدا». دلیل بازی تان در این نقش چه بود؟
قبلاً این نقش پیشنهاد داده شده بود که نپذیرفتم. در آن مقطع تهیه کننده و کارگردان و تیم دیگری قرار بود سریال را تولید کنند. راما قویدل با من تماس گرفت و گفت فیلم نامه بازنویسی شده و پذیرفتم. در گذشته سریال «شب می گذرد» را با قویدل کار کرده بودم و ارتباط خوبی با هم داشتیم.
کار در شهرستان و دور از پایتخت چگونه بود؟
بسیار امکانات بدی داشتیم اما اعضای تیم دلی کار کردند تا «ایلدا» به نتیجه برسد. بازی در این سریال تجربه ای خوب و کار بسیار سختی بود. امکانات ما خیلی کم بود، یک روز اسلحه و فردا فشنگ نبود، سیاهی لشکر می خواستیم که در دوران کرونا نمی آمدند.
بازتاب ها را چگونه دیدید؟
کامنت های خوبی دریافت کردم. مردم دوست دارند بیننده تلویزیون ملی شان باشند به شرط آن که سریال خوب پخش شود. تلویزیون ما رادیوتصویری شده است، 2-3 نفر کنار هم می نشینند و شروع به حرف زدن می کنند که معتقدم این کار رادیوست نه تلویزیون.
در پایان مصاحبه هر سخنی باقی مانده بفرمایید.
مسئولان نگاه بیشتری به تلویزیون داشته باشند. اگر آن ها روی سریال سازی ها و تله فیلم ها و تله تئاترها سرمایه گذاری کنند دیگر مردم به دنبال ماهواره نمی روند. هر روز از شبکه های استانی فیلم و سریال های تکراری پخش می شود و هیچ کار جدیدی نداریم. این قدر «مختارنامه» را پخش کرده اند که مردم شاکی شده اند و خود میرباقری هم صدایش درآمده و می گوید چرا این قدر سریالم را پخش می کنید.
