اصلاح طلبان هر زمان خود را از پیش بازنده انتخابات می دانند دست به تحریم انتخابات می زنند اما اگر پیروز انتخاباتی باشند دم از رای مردم، انتخابات سالم و نیاز به تغییر می زنند.
تفاوت میان «آنچه پیش از انقلاب بودیم» و «آنچه اکنون هستیم»، آنچنان واضح است که حتی افرادی همچون عباس عبدی که امروز به آلزایمر سیاسی دچار شده اند نیز نمی توانند آن را انکار کرده و تنها راه پیش پای خود را برای ادامه رویکردهای منفعت طلبانه حزبی ؛ کلی گویی،ابهام آفرینی برای نسل جوان و چون و چرا کردن درباره جزئیات آن می بینند.
اولین راه حل برون رفت اصلاح طلبان از حال و روز کنونی، آن است که یک بازخوانی دقیق از مفهوم «اصلاحات»، «اصلاح طلبی» و «اصلاح خواهی» بکنند.
نماینده مردم تهران گفت: نظر ما این است که دولت آقای روحانی هم در سال 92 و هم به شکل ملموس تر در سال 96، رای خود را از گفتمان اصلاح طلبی به دست آورده و ما به عنوان نمایندگان این گفتمان در مجلس، باید با این دولت تعامل کنیم و نگاه ما به این دولت مثبت است.
اگر مدعیان اصلاح‌طلبی اصالتی برای خود قائل هستند، باید نامزدی از میان خود معرفی کنند و پای روحانی نمانند، حال آن که مجبورند و کسی را ندارند.
عضو مستعفی حزب مشارکت از اصلاح طلبان خواست تکلیف خود را با شعار اصلاح طلبی و اقتضائات آن روشن کنند چرا که شترسواری دولا دولا نمی شود و یکی به میخ و یکی به نعل زدن مقدور نیست.