هوشنگ گلمکانی نوشت: مسعود کیمیایی با فیلم «جرم» چند مضمون و تکنیک قدیمی و آشنایش را بار دیگر در کنار هم احیا کرد و به کار گرفت. رفاقت مردانه و دیالوگ‌های موزون و گاه مقفا در دل داستان و روابطی با مایه‌های اجتماعی و تلویحا سیاسی همیشه از دغدغه‌ها و شناسه‌های سینمای کیمیایی بوده و این بار او در «جرم» به دو دل‌بستگی قدیمی‌اش هم بازگشته است: فیلمبرداری سیاه‌وسفید، و دوبله. فیلمبرداری سیاه‌وسفید، کار تورج منصوری، بسیار متناسب با دنیای این فیلم است و دوبله فیلم با مدیریت خسرو خسروشاهی و اجرای دو تن از بزرگان گویندگی (منوچهر اسماعیلی و زندۀاد چنگیز جلیلوند) در دو نقش اصلی (حامد بهداد و پولاد کیمیایی) به آهنگ دیالوگ‌های خاص کیمیایی جلوه‌ای دیگر داد. «جرم» با دو نسخه متفاوت - یکی با صدای بازیگران و یکی دوبله - به نمایش درآمده؛ و این اتفاقی یگانه در کارنامه کیمیایی است. «جرم» در همان سالی که «جدایی نادر از سیمین» هم در جشنواره فجر بود جایزه بهترین فیلم را همراه چهار سیمرغ دیگر گرفت.
این عکس‌های پشت صحنه، شاید کاملا حال و هوای فیلم را بازتاب ندهد اما حاکی از یک جنبه از آن هست؛ رابطه پدر-فرزندی، سرمایه‌ای معنوی که کیمیایی طی سال‌ها برای پسرش پولاد کیمیایی گذاشت.
