بریتنی اسپیرز هفته گذشته اعلام کرد که قصد دارد با سام اصغری ، نامزدش ازدواج کند و واکنش‌ها در برابر این خبر نیز قابل پیش‌بینی و ناامیدکننده بود. پیش از اعلام این خبر، مخالفت اسپیرز با شرایط زندگی تحت قیمومیت و مبارزه حقوقی او با پدرش در کانون اخبار و تفاسیر قرار داشت. سخنان بریتنی در دادگاه لس‌آنجلس معروف شد که گفته بود «خواهان حکمی بر مبنای واقعیاتم و می‌خواهم بتوانم ازدواج کنم و بچه‌دار شوم».
اسپیرز نه تنها گفت که خواهان ازدواج و تشکیل خانواده است، بلکه افشا کرد مدت‌ها است مانع او شده‌اند که به این خواست‌های خود برسد و دلیل آن هم محدودیت‌های مندرج در قیمومیت تحت اختیار پدرش بوده است. بنابراین، نامزدی او با اصغری را باید موفقیت شخصی بزرگی قلمداد کرد. هم چنین براندون کوهن، مدیر اصغری، نیز نامزدی آن‌ها را تایید کرده است: «این زوج، رابطه طولانی‌مدت خود را رسمیت دادند و با عشق، حمایت و فداکاری عمیق به هم پیوستند».
بریتنی و سام در سال ۲۰۱۶ در جریان ساخت یک موزیک ویدئو با یکدیگر آشنا شدند. سام اصغری ۲۷ ساله یک مربی شخصی و بازیگر متولد تهران، پایتخت ایران است که در سن ۱۲ سالگی به لس آنجلس مهاجرت کرد. او پیش‌تر در سال جاری در مصاحبه‌ای با فوربس از تجربه‌ی خود در مهاجرت به آمریکا بدون آنکه کلمه‌ای انگلیسی بداند گفت: «آمدن به اینجا که زبان کاملاً متفاوتی دارد قطعاً یک شوک فرهنگی بود.»
اسپیرز ۳۹ ساله پیش از این دو بار ازدواج کرده است. او در سال ۲۰۰۴ در لاس وگاس با دوست دوران کودکی خود، جیسون الکساندر ازدواج کرد، اما زندگی مشترک آن‌ها خیلی زود به پایان رسید. کمی بعد در همان سال، او با کوین فدرلاین ازدواج کرد که از او صاحب دو فرزند شد. این زوج در سال ۲۰۰۷ از یکدیگر جدا شدند.
بسیاری از مفسران بعد از اعلام خبر نامزدی فقط به ۱۲ سال اختلاف سنی بین بریتنی و نامزد جوان او پرداختند. انگار نمی‌توانند باور کنند که مرد جوانی بدون داشتن هیچ انگیزه مالی یا شهرت‌طلبی با زنی مسن‌تر از خود ازدواج کند.
همین نگرش، رابطه هیو جک‌من و دبورا لی فرنس را ده‌ها سال زهرآگین کرد، به همین ترتیب وقتی رابین رایت، بازیگر زن، با مردی ۱۶ سال جوان‌تر از خود، کلمنت ژیرودت، ازدواج کرد آماج مزاحمت و کنجکاوی مخرب مردم قرار گرفت.کتی کوریک هم از دست منتقدان پشتِ صفحه‌کلید نشسته در امان نماند، آن‌ها که عجولانه از تفاوت سنی او و مردی - جان مولنر - که در نهایت پس از مرگ شوهرش در سال ۱۹۹۸ با او ازدواج کرد، انتقاد کردند.
در تمام موارد، این زنان افرادی موفق، مستقل و همه‌چیز تمام بودند. اگر فرض می‌کنیم افراد به دلیل دوست داشتن یکدیگر ازدواج می‌کنند، پس چرا برای ما غیرممکن است که باور کنیم این زنان بزرگتر از شریک زندگی خود، برای این ازدواج شایستگی دارند؟
خانم گِی تاچمن در کتاب خود با عنوان «خبرسازی: بررسی ساختمان واقعیت» چاپ ۱۹۷۸ اصطلاح «نابودی نمادین» را برای اشاره به شیوه رایج به تصویر کشیدن ـ یا نکشیدن ـ زنان در رسانه‌ها به‌کار برد. تاچمن این مسئله را مطرح کرد که اگر زنان به طور کامل غایب نباشند، در برنامه‌های تلویزیونی نقش‌هایی کلیشه‌ای و در مجلات، شخصیت‌هایی تک‌بعدی و یکسان از آن‌ها به نمایش گذاشته میشود. وقتی زنان در دنیای واقعی از مرز‌های این نقش‌های ساده قدم فراتر می‌گذارند، مردم دیگر نمی‌دانند با آن‌ها چه کنند.
کاربری در این باره نوشت: ولی این دنیا به من نشون داد تو اگه حتی سام اصغری هم باشی، باز دختر بزرگتر برات جذاب تره
دیگری نوشت: بمن مربوط نیست که انها ازدواج میکند.امااگر ازمن بپرسندجوابی من نه است.سام اصغری جوان است.۱۶ سال تفاوت با خانمی که چند مرد را از در بیرون انداخته و مشکلاتی روانی و قیمومیت خانوادگی هم دارد پسری بیچاره در جهنم عشق پر پر میشود.اعتمادی جوانی اش را نابود میکند.خصوصا ایرانی بودنش را هم
کاربر دیگر نوشت: این پسر هم بریتنی رو از دوران افسردگی خارج کرد، هم کمکش کرد دوباره اختیار زندگیش رو از پدرش پس بگیره و هم ورزش کنه و...حالا هم که ازدواج کردن.
