مهدی طارمی پس از دو سال تلاش برای پیوستن به باشگاه‌های معتبر اروپایی و محرومیتی طولانی مدت بخاطر رفت و برگشت به ترکیه، سر از قطر و باشگاه الغرافه درآورد. رفتن به الغرافه، تصمیم خوبی برای مهاجم ثابت کیروش در آستانه جام جهانی نبود و ممکن جایگاه او در تیم ملی را به خطر بیندازد اما تجربه نشان داده رفتن به قطر یا امارات، پایان شانس لژیونر شدن بازیکنان ایرانی نخواهد بود.
علی دایی، اولین بازیکن ایرانی که در لیگ قهرمانان به میدان رفت و گل زد، از السد قطر به اروپا و آرمینیا بیلفلد ترانسفر شده بود. جواد نکونام، رکورددار بازی ایرانی‌ها در لالیگا هم از الشارجه امارات به اوساسونا رفت. مسعود شجاعی، دیگر هم تیمی او در اوساسونا هم از الشارجه به اسپانیا ترانسفر شد. علی کریمی، موفق‌ترین بازیکن ایرانی بایرن مونیخ که یک فصل، بازیکن ثابت این باشگاه بود از الاهلی امارات، به آلمان سفر کرد و پیراهن بایرن را پوشید. هر چهار نفر، مقطعی کاپیتان تیم ملی هم بودند. حتی رضا قوچان نژاد که فوتبالش را در اروپا آغاز کرده، پس از ناکامی طولانی مدت مقطعی به لیگ کویت و قطر رفت و پس از موفقیت نسبی در این کشورها به فوتبال هلند و هیرنفین برگشت.
شاید لیست بازیکنانی که با رفتن به قطر و امارات، شانس حضور در فوتبال اروپا را از دست دادند طولانی باشد اما این ترانسفرها، نتوانست جلوی مسیر مهمترین ستاره‌های تیم ملی در سال‌های اخیر را بگیرد. اگر طارمی در قطر، به روزهای خوبش در پرسپولیس برگردد و یکی از مهره‌های اصلی کیروش در جام جهانی باشد، شاید نفر ششم لیست ایرانی‌هایی باشد که کشورهای کوچک خلیج فارس، سکوی پرتاب‌شان به فوتبال اروپا شد.
