اگر آن روز که مهدی طارمی و رامین رضاییان در دیدار پرسپولیس مقابل سپاهان اصفهان در ورزشگاه آزادی پنالتی بارسلونایی زدند، برانکو و هواداران پرسپولیس سِگرمه در هم می کردند و بابت این بی مسئولیتی و این ماجراجویی و به شوخی گرفتن حریف با این دو بازیکن به ویژه مهدی طارمی برخورد جدی تری می کردند، امروز پرسپولیس در شرایط بسیار بهتری برای صعود از گروه D در لیگ قهرمانان آسیا قرار داشت.
این عقب افتادن در لیگ قهرمانان امروز نه تنها بر گردن طارمی است - که بعد از بر باد دادن آرزوهای خیل جمعیتی که به ورزشگاه آمده بودند چشم به آسمان داشت و از خدا دلیل این اشتباه خودش را می پرسید - که به گردن برانکو هم هست. حتی بر گردن هوادارانی هم هست که آن روز پس از پنالتی بارسایی بالا و پایین پریدند؛ همان هواداری که بعد از اتمام بازی با الریان قطر باز هم به اشتباه ایستاد و آقای گل تیمش را هو کرد!
برای قلب ایوانکوویچ خوب نیست
در واقع هم این غلط است و هم آن، هم تشویق و هم هو کردن. با این وجود اما باید نوک مگسک مقصر این بی مسئولیتی را به سمت برانکویی چرخاند که نه بعد از پنالتی بارسلونایی دو بازیکن سر به هوا و بی خیال تیمش - که یک روز از ترکیه سر در می آورند و روز بعد در تیم بزن بزن راه می اندازند- که دو سال قبل بعد از قهر طارمی بابت اینکه بنگستون پنالتی را به دستور ایوانکوویچ زد هیچ واکنشی در خور یک فرمانده نشان نداد.
برانکو آن روز بعد از پنالتی بارسلونایی گفت: «دیگر اینگونه پنالتی نزنید، برای قلب من خوب نیست». برانکو این حرف را رو به رضائیان و طارمی گفت اما همچنان طارمی ساز خود کوک می کند و بر طبل بی مسئولیتی می کوبد و کاری به حرف های سرمربی تیمش ندارد که ندارد.
برانکو بعد از قهر طارمی در مورد پنالتی زدن بنگستون هم تاکید کرده بود که «من تعیین می کنم چه کسی پنالتی بزند»، طارمی البته بابت مصاحبه اش عذر خواهی کرد و برگشت. اما برانکو از او دلخور ماند. رضائیان هم مقابل صبای قم باز برانکو را آزار داد، او که می توانست به سادگی توپ را مثل هر پنالتی زن دیگری به گوشه بزند، ضربه چیپ به محسن فروزان دروازه بان صبا زد به گونه ای که اگر فروزان سرجایش ایستاده بود توپ به وی برخورد می کرد و سه امتیاز پرسپولیس دود می شد و به هوا می رفت.
دو پرسش از برانکو
حال پرسش اینجاست: چرا برخی بازیکنان در پرسپولیس خودشان را بالاتر از مربی می بینند، آنهم مربی ای که با حضورش در پرسپولیس این بازیکنان را به اوج رساند و آنهایی را که تا دیروز حتی سوپر مارکت محله‌شان هم آنها را نمی شناختند به تیم ملی فرستاد و محبوب مردم کرد؟
پرسش دوم اینجاست که چرا برانکو با این پشتوانه مردمی و موفقیت هایش فرمانده مقتدری نیست. چرا اینقدر به حرف های برانکو بی توجهی می کنند. چرا برانکو قاطع تر عمل نمی کند؟ اگر آن روز که رامین رضاییان پنالتی چیپ به فروزان زد اگر برانکو خیلی محکم با او برخورد می کرد امروز طارمی همان ریسک بزرگ را تکرار نمی کرد و شاید حالا پرسپولیس می توانست امید اول صعود به مرحله بعدی لیگ قهرمانان آسیا باشد.
فوتبال یک بازی و سرگرمی نیست، برشی از یک جامعه است، جامعه ای که در آن همه مسئولیت دارند. اگر در این جامعه افرادی هنجارشکن باشند و با آنها برخورد نشود نمی توان آن جامعه را موفق دانست.
به هر حال داستان پنالتی های پرسپولیس کاملا تکرای است و انگار عزمی هم برای مسئولیت پذیری در آن به چشم نمی خورد. فراموش نکنید طارمی اگر پنالتی را ساده و محکم و با مسئولیت می زد و گل نمی شد هیچکس نباید به وی خرده می گرفت چون بسیاری از بازیکنان بزرگ دنیا پنالتی از دست داده و می دهند، اما موضوع پنالتی های پرسپولیس و طارمی نوعی بی تفاوتی را به همراه دارد که باید سرآغازش توسط برانکو تصحیح می شد.
