علیرضا منصوریان به محض رسیدن به آرزوی دیرین خود در استقلال و مربیگری در این تیم، دست به تغییراتی زد که نوعی انقلاب تمرینی در این باشگاه بود.
امیرقلعه نویی، ناصر حجازی، پرویز مظلومی و منصورپورحیدری که سال‌ها در استقلال مربیگری کرده بودند، یک وجه مشترک داشتند و آن این بود که همه آنها به صورت مستقیم و غیر مستقیم همگی روش‌های تمرینی و کوچینگ رایکوف را در استقلال پیاده می‌کردند.
استقلال به طور کلی تا پیش از منصوریان « منهای روزهایی که مربیانی چون کخ داشت» همیشه سبک تمریناتش و حتی جایگاه نشستن مربی روی نیمکت رختکنش متاثر از رایکوف بود اما منصوریان جوان در این زمینه انقلابی سفید در استقلال به پا کرده است.
ریکاوری با آب یخ در بشکه ها اگر چه به شکل بدی روی سایت باشگاه استقلال بازتاب پیدا کرد اما مدرن است و به روز. نصب جی پی اس ها روی پیراهن بازیکنان هم اتفاقی نو در این باشگاه محسوب می شود که میزان دوندگی، کات توپ، پاس صحیح و گل را هم به بازیکنان و هم به مربیان ارائه می دهد و به این ترتیب همه می دانند و می‌فهمند که کدام بازیکن با چه حد از توانایی می‌تواند در ترکیب اصلی به میدان برود و در کدام پست موثرتر است.
این کار منصوریان صرف نظر از موارد فنی می‌تواند نظم فوق العاده ای را به تیم بیاورد تا جاییکه خود بازیکنان هم با دیدن نتایج جی پی اس و اطلاعاتشان می‌توانند بفهمند که در ترکیب اصلی هستند یا نه.
از قراردادن اطلاعات میزان دوندگی در کنار نتایج تست پزشکی می توان حتی پیش از مصدوم شدن بازیکن تمرین را روی او کم کرد و کاهش داد و یا اینکه بازیکن را تعویض کرد.
منصوریان در واقع پایانی بود بر نوع تفکرات رایکوف که ریشه در چهل سال قبل داشت و البته که نظم و نظام فوق العاده ای داشت که چهار دهه بر استقلال سایه افکنده بود.
حالا منصوریان تمرینات تیمش را با هلیکوپتر فیلم برداری می کند و از بالا هم تیمش را دید می زند تا ولع زیادی در میان هواداران و کارشناسان برای دیدن بازی های تیم او ایجاد شود.
حالا همه می‌خواهند نتایج این تحول و انقلاب را ببینند و آثار آن را در استقلال مدرن رصد کنند.
صبر می کنیم تا عملکرد این روش جدید را در این تیم ببینیم، روش و سبکی که خیلی ها معتقدند منصوریان در کنار کی‌روش آن را فرا گرفته و در حال پیاده سازی در استقلالی است که می‌تواند سازنده اسکلت تیم ملی باشد و به فوتبال ملی ایران هم در کنار پرسپولیس کمک کند.
