وقتی که دروازه‌بان استیل‌آذین، نود دقیقه با اتلاف وقت روی اعصابِ هواداران پرسپولیس قدم زد و تاوان مصدومیت‌های مداوم‌اش در طول بازی را با یک گل ثانیه‌های پایانی و شادی تمسخرآمیز اشپیتیم آرفی داد. بعد از گل، او مرد اول دعواها بود. بزن‌بهادری که اشک می‌ریخت. که تهدید می‌کرد. که در جامِ حذفی دو سال قبل، با شادی‌های اغراق‌شده‌اش بعد از شکست دادن پرسپولیس در ضربات پنالتی، تلاش کرد انتقام‌اش را از تیم دایی بگیرد. باورنکردنی، خبر پیوستن او به تیم دایی بود. او حتی یک هفته هم برای گاف دادن و اشتباه نکردن صبر نداشت و بعد از بازی اول با نفت به نیمکت تبعید شد. باورنکردنی‌تر، انتخاب او در رقابت با نیلسون برای حفظ شدن در باشگاه بود. حمید درخشان به سوشا برچسب «تولید ملی» زد تا او را حفظ کند. حمید درخشان پراید را نگه داشت و تویوتا را رد کرد تا سوشا در پرسپولیس بماند. سوشا هنوز شماره یک پرسپولیس است. هنوز دارد انتقام می‌گیرد!

دوازده به ده. در بسیاری از هفته‌های فصل، پرسپولیسی‌ها این عبارت را برای اعتراض به داورها به کار برده‌اند اما فقط دو هفته قبل از تمام شدن یک فصل سخت و پرفرازونشیب، این بار همه به جای خط‌کشیدن روی خطوط آفساید و حساس شدن روی برخورد‌های درون محوطه جریمه، جهتِ سرزنش‌ها را به طرف خط دروازه تغییر داده‌اند. به طرفِ معمولی‌ترین عنصر از تیم غیرمعمولی برانکو. دروازه‌بانی که اولین واکنشش در مقابل نفت، آخرین بارقه‌های امید پرسپولیسی‌ها به حفظ رتبه اول جدول را از بین برد. تزلزل سوشا برای لشکر 90 هزار نفری پرسپولیسی‌ها در آزادی، ناراحت‌کننده بود اما غیرمنتظره نه. یک مرور ساده از گل‌های دریافتیِ این فصل پرسپولیس، نشان می‌دهد که آن‌ها امتیازهای زیادی را در نتیجهِ لغزش‌های سنگربان‌ تیم از دست داده‌اند.

از اولین بازی فصلِ مکانی و خروج اشتباه‌ برای گلزنی کاوه رضایی در هفته چهارم تا خروج بد بازی رفت با سایپا، از گل ساده نفت به پرسپولیس در ورزشگاه تختی تا خروج وحشتناک بازی برگشت با پدیده و از اخراج به خاطر خطای خشن بازی با سیاه‌جامگان تا اشتباهی که به ساده‌ترین شکل ممکن جابر انصاری را صاحب دومین گل در دربی‌های پایتخت کرد. خالقِ اتوبان‌های آزادی، آقای لایی‌خور با شماره یک و توانایی صفر، این روزها بیشتر از شهردار تهران به کار ساخت و ساز شهری مشغول شده است! دروازه‌بانی که به نظر می‌رسد حتی دفاع غیرخطی سرهنگ علیفر هم نمی‌تواند جلوی گل خوردنش را بگیرد.

در حساس‌ترین روزها، همه توقع دارند که او بیشتر تمرین کند، جدی‌تر باشد و قدر این فرصت کلیدی در دوران فوتبال‌اش را بداند اما به نظر می‌رسد همه چیز برای سوشا، یک تفریح بزرگ است. او با ظاهرش، تمرین پرسپولیس را به سخره می‌گیرد و به هوادارها می‌فهماند که فقط خودش می‌تواند سد راه قهرمانی تیم برانکو شود. آقای مضحکه، بزرگ‌ترین رقیب این روزهای پرسپولیس است. مردِ انتخاب‌های غلط، مرد ایستادن در لحظه‌های نادرست، مردی که از هر فرصت، برای اشتباهی تازه استفاده می‌کند. مرد لباس‌های مضحک و واکنش‌های مضحک‌تر. درست بعد از هر مسابقه لیگ، عبدالله ویسی تاکید می‌کند که گلر خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است. بله. حق با مربی پدیده این فصل لیگ برتر است. گلر خوب از پدر و مادر خوب بهتر است و گلر بد، از رفیق ناباب بدتر. و سوشا مکانی، غیرقابل تحمل‌ترین گلری است که می‌شناسیم. آن‌‌چه سوشا در تمرین پوشیده، بیشتر از لباس شماره یک پرسپولیس برازنده اوست!