به گزارش افکارنیوز، مصدومیتی که نصیب آرن داودی شد موجب شد تا این بازیکن ملی‌پوش نتواند تیم ملی بسکتبال را در بازی‌های جام‌جهانی و بازی‌های آسیایی اینجئون همراهی کند. او کماکان از این موضوع ناراحت است اما می‌خواهد امسال با درخشش در دانشگاه آزاد تیم جدیدش در این فصل بار دیگر به ترکیب تیم ملی بازگردد و در افتخارات بسکتبال کشورش در عرصه‌های بین‌المللی سهیم باشد.
هنوز هم بابت از دست دادن دو رویداد مهم جهانی و آسیایی ناراحت هستی؟
اینکه بگویم مثل روز اولی که مصدوم شدم و فهمیدم نمی‌توانم در کنار تیم ملی کشورم باشم، ناراحت هستم زیاده‌روی کرده‌ام. بالاخره اتفاقی که نباید می‌افتاد برایم افتاد و ورزش روی دیگرش را به من نشان داد. با این وجود تلاش می‌کنم گذشته‌ها را فراموش کنم و به اتفاقات خوب فکر کنم. مصدومیت هم بخشی از زندگی یک ورزشکار است که از آن نمی‌توان گریخت.
به نظرت عملکرد بسکتبالیست‌های تیم ملی در جام جهانی و بازی‌های آسیایی اینچئون قابل قبول بود؟
بچه‌های تیم ملی بسکتبال با وجود اینکه در سخت‌ترین گروه جام جهانی قرار گرفته بودند اما با پیروزی بر مصر و شکست با اختلاف اندک مقابل صربستان و فرانسه، قهرمان و نایب قهرمان مسابقات نشان دادند که به خودباوری لازم رسیده بودند و بسکتبال ایران می‌تواند در آینده هم جزو تیم‌هایی باشد که دنیا روی آن حساب خواهد کرد. در بازی‌های آسیایی اینچئون نیز ملی‌پوشان ایران خوب کار کردند و اگر قهرمانی را در لحظات پایانی به کره‌ای‌ها دادند به این خاطر بود که از لحاظ روانی خسته بودند چرا که مدت زیادی در کوران مسابقات بودند وگرنه از لحاظ فنی و بدنی مشکل خاصی نداشتند.
چه شد که از تیم همیاری زنجان جدا شدی و به دانشگاه آزاد پیوستی؟
مسئولان تیم همیاری تصمیمی برای حضور در مسابقات لیگ برتر بسکتبال نداشتند و من هم در میان پیشنهاد‌هایی که داشتم تصمیم گرفتم تا به تیم دانشگاه آزاد بروم. البته حضور مهران شاهین طبع به عنوان سرمربی این تیم موجب شد تا به این تیم بیایم. چرا که او مربی توانمندی است و می‌توان در کنارش پیشرفت کرد.
اینکه ۳ بازی اول را به خاطر طی کردن دوران نقاهت پس از مصدومیتت از دست دادی، خللی در کار تیم ایجاد نخواهد کرد؟
دانشگاه آزاد امسال بازیکنان بزرگی دارد و دست سرمربی تیم برای چیدن ترکیب مورد نظرش خالی نخواهد بود. مهره‌های خوبی چون حامد حسین‌زاده، رسول مظفری و حتی جواد داوری می‌توانند در پست من بازی کنند. انشاءالله در نبود من دیگر بازیکنان تیم بتوانند نتایج خوبی را کسب کنند. امیدوارم زمانی که به تیم برگشتم محبت بازیکنان تیم را جبران کنم.
تعداد تیم‌های حاضر در مسابقات لیگ برتر بسکتبال این فصل کمتر از ۱۰ تیم خواهد بود. این به آینده این ورزش لطمه نمی‌زند؟
قطعا آسیب شدیدی به بسکتبال می‌خورد. هر چه قدر تعدا تیم‌ها بیشتر شود، اسپانسرهای بیشتری جذب این ورزش می‌شوند و در نتیجه تلویزیون هم به صورت زنده بازی‌های لیگ را پخش خواهد کرد اما الان قضیه برعکس است. در سال‌های گذشته ۱۹ تیم در لیگ حضور داشت و بازیکنان زیادی در این ورزش حضور داشتند. ولی در حال حاضر تیم‌ها کم شده‌اند و در نتیجه بازیکنان زیادی بدون تیم مانده‌اند. مبالغ قراردادها به شدت کاهش یافته و بسیاری از جوانان رغبت نمی‌کنند وارد بسکتبال شوند یا اگر جذب این ورزش شده‌اند ترجیح میدهند تا در صورت امکان به ورزش دیگری بپردازند.
ضمن اینکه تنها دو یا سه تیم شانس قهرمانی دارند؟
متاسفانه همین‌طور است. پیش از شروع مسابقات مشخص است که قهرمان بین چه تیم‌هایی است و مسلما انگیزه کمتری برای تماشای بازی‌ها وجود دارد. نباید بسکتبال کشور به جایی برسد که بتوان پیش از شروع بازی‌ها گفت که قهرمان بین کدام تیم‌هاست. بایستی قدرت همه تیم‌ها در یک سطح باشد تا هیجان مسابقات بالا برود و رقابت تنگاتنگی را بین همه ببینیم. اینکه تنها دو یا سه بخت مسلم قهرمانی هستند آینده بسکتبال را به خطر می‌اندازد.
سه بازیکن ملی‌پوش ایران به لیگ چین رفته‌اند. درحالی که دو نفر از آنها قبلا در NBA آمریکا بازی می‌کردند. این افول بسکتبال ما نیست؟
نبایستی لیگ چین را دست‌کم گرفت. آنها سرمایه‌گذاری مناسبی روی بسکتبال خود کرده‌اند و سعی نمودند بهترین بازیکنان والیبال دنیا را از اقصی نقاط جهان وارد لیگ خود کنند. این لیگ دست کمی از لیگ NBA آمریکا ندارد و برنامه ریزی و شیوه‌برگزاری بازی‌های‌شان همانند لیگ NBA است. ملی‌پوشان ما وقتی در لیگ خودمان پیشنهادات مالی کمتری دارند و می تواتنند در چین درآمد بهتری داشته باشند، ترجیح میدهند در لیگ چین بازی کنند. ضمن اینکه به دلیل کاهش مبالغ قراردادها بازیکنان خارجی شاغل در لیگ ایران حاضر نشدند در کشورمان بازی کنند.
به نظرت روزی می رسد که بسکتبال نیز همانند والیبال در جهان بدرخشد؟
هیچ‌وقت والیبال را نمی‌توان با بسکتبال مقایسه کرد. این دو ورزش با یکدیگر فرق دارند چرا که سختی‌های بسکتبال بیشتر از والیبال است. ما ۱۰ سال که در آسیا مدال می‌گیریم و والیبال تنها ۲ سال است که برای ایران افتخارآفرینی می‌کند. با این حال اگر از ما هم خوب حمایت شود درآینده می‌توانیم در جهان بدرخشیم.
اینکه ارامنه ایران ارادت خاصی به حضرت عباس دارند و به یاد ایشان نذری میدهند را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
ما همه ایرانی هستیم و شخصیت یکسانی داریم. شب تاسوعا دیدهام که بسیاری از همکیشانم به یاد حضرت عباس نذری میدهند چرا که به ایشان معتقدند. خود من هم دو بار که به حرم امام رضا(ع) رفتم نذری دادم. ما به مقدسات مسلمانان همانند حضرت عیسی مسیح معتقدیم و میدانیم که آنها انسانهای بسیارخوبی بودهاند.
