به گزارشافکارنیوز،دیشب در مسابقه تیم‌های ملی دیروز و امروز، بازیکنان تیم ملی کنونی چنان عزم گل زدن به پیرمردهای تیم ۱۹۹۸ را داشتند که گویی در فینال جام جهانی به مصاف برزیل رفته‌اند.
بازی دیشب مثلاً نمادین بود. یک مسابقه واقعی نبود. بنابراین جوانترها قطعاً می‌توانستند مدارای بیشتری با پیرمردها بکنند و ظرف سی دقیقه، آنها را پنج‌گله نکنند!
با آن عزم گلزنی تیم ملی کنونی، اگر نیمه دوم بازی دیشب ماست‌مالی نمی‌شد، تیم ۱۹۹۸ احتمالاً با ده یا دوازده گل خورده، از زمین بازی خارج میشد.
اینکه در یک بازی نمادین، جوانترها دروازه پیرمردها را کیسه‌توپ کنند، کار چندان جوانمردانه‌ای به نظر نمی‌رسد!
بازیکنان تیم ملی، دیشب می‌توانستند با نرمش و مدارای بیشتری با پیشکسوتان خودشان روبرو شوند و خیال نکنند در یک بازی تدارکاتی حضور دارند و هدفشان هم گل زدن هر چه بیشتر در بازی است!
شانس آوردیم که نیمه دوم بازی برگزار نشد؛ و گر نه با توجه به خستگی بازیکنان تیم ۱۹۹۸، آنها در نیمه دوم قطعاً کمتر می‌دویدند و بیشتر گل می‌خوردند!
یعنی ممکن بازی با نتیجه ۱۵ بر صفر به سود تیم ملی کنونی تمام شود؟! اگر این گونه میشد، دیگر خیال همه ما راحت بود که در جام جهانی میتوانیم به مرحله یک هشتم نهایی صعود کنیم!
