پرسپولیس با یک تساوی بحث برانگیز در دومین بازی خود در سال ۱۴۰۴ نشان داد که آن انگیزه و اشتیاق قبل را برای قهرمانی در لیگ ندارد و خیلی زودتر از آنچه می‌شد تصور کرد از کورس قهرمانی جا ماند. فضای رختکن سرخپوشان و سکوت مطلق آنها بعد از بازی با استقلال‌خوزستان نشان‌دهنده این بود که کارتال و شاگردانش دیگر هیچ امیدی به قهرمانی نداشته و هیچ یک نیز حرفی هم برای گفتن نزد اصحاب رسانه نداشتند. حالا سرخپوشان برای کسب نایب قهرمانی باید با سپاهان رقابت داشته باشند و هر دو تیم فقط روی کاغذ برای قهرمانی شانس دارند. در این بین شاید برای خیلی‌ها از جمله هواداران پرسپولیس خیلی عجیب باشد که چه عواملی باعث شد این تیم که در اسفندماه اوج گرفته بود به یکباره دچار افت شده و نتواند در کورس قهرمانی عملکرد خوبی مقابل تیم‌های نه چندان قدر لیگ داشته باشد. از این رو بد ندیدیم به عوامل افت پرسپولیس در سال جدید رقابت‌ها بپردازیم.
چنددستگی در تیم
رختکن پرسپولیس مدتی است که آن اتحاد و یکدلی را ندارد و شاید فقط یک جرقه لازم بود تا برخی از بازیکنان علناً مقابل یکدیگر قرار گرفته و برای هم خط و نشان بکشند. در ماجرای برکناری خوان گاریدو از سرمربیگری پرسپولیس شاهد چنددستگی بین سرخپوشان بودیم. عده‌ای از بازیکنان که بعد از رفتن گاریدو علیه او مصاحبه کرده و تمریناتش را زیر سؤال بردند طبیعتاً نقش عمده‌ای در برکناری‌اش داشتند و این موضوع از چشم دیگر نفرات تیم دور نماند. در ادامه یک‌سری از بازیکنان سعی کردند مانند فصل پیش در آمدن سرمربی جدید نقش داشته باشند که فشار هواداران در آن مقطع باعث شد این نفرات از موضع خود عقب‌نشینی کنند؛ هر‌چند آنها ارتباط مستقیم با مدیریت باشگاه داشته و نظرات‌شان را مطرح می‌کردند. اما با آمدن اسماعیل کارتال کاپیتان‌های پرسپولیس هم تغییر کردند. به این شکل که بعد از عالیشاه و امیری بازوبند باید به محمد‌حسین کنعانی‌زادگان و علی علیپور می‌رسید که اتفاقاً این شرایط در زمان گاریدو وجود داشت، ولی یک‌سری اتفاقاتی در تیم رخ داد که سروش رفیعی به‌عنوان کاپیتان سوم بازوبند را بر بازو بست. این عامل کافی بود که چنددستگی در پرسپولیس به اوج خود رسیده و نفراتی مثل کنعانی‌زادگان و علیپور به‌نوعی سروش را مقابل خودشان ببینند. نکته جالب توجه اینکه پاس گل‌های سروش در هفته‌های پایانی سال ۱۴۰۳ باعث تغییراتی در رفتار او در رختکن تیم شد که این مسئله به مذاق یک‌سری از بازیکنان خوش نیامد. در بازی پرسپولیس و شمس‌آذر نیز اگرچه کارتال بیشتر به خاطر بیماری سروش و علیپور مجبور به تعویض آنها شد، اما کنعانی‌زادگان نیز انتقاد سروش از خط دفاع را در رختکن بی‌جواب نگذاشته بود و این موضوع از چشم کارتال دور نماند. آنچه در پرسپولیس واضح و مشخص است تعدادی از بازیکنان نامدار این تیم که اکثراً همشهری هم هستند برای حضور در ترکیب اصلی حسابی هوای همدیگر را دارند و از طرفی سروش رفیعی را مقابل خود می‌بینند. شماره ۷ سرخپوشان هم که نقش عمده‌ای در آمدن فرشاد احمدزاده و سعید مهری به تیمش داشت به‌نوعی سعی می‌کند هوای رفقایش را در تیم داشته باشد.
این اختلاف‌ها و چنددستگی از چشم کارتال دور نمانده و این مربی ترک‌تبار فعلاً مجبور است با چشم بستن به روی برخی حواشی به داشته‌هایش بسنده کرده و فصل را حداقل با کسب سهمیه به اتمام برساند، اما در تابستان او به طور قطع تصمیمات مهمی را اتخاذ خواهد کرد و شاید بازیکنانی را کنار بگذارد که برای خیلی‌ها عجیب باشد.
بازیکنان جوان شاکی از بی‌احترامی‌ها
بازیکنان جوان به راحتی نمی‌توانند در پرسپولیس فرصت بازی پیدا کنند و این مسئله را خودشان هم خیلی خوب می‌دانند. از این جهت که برخی از نفرات این تیم به شکلی عمل می‌کنند که تحت هر شرایطی باید فیکس باشند و اگر بازیکن جوانی بخواهد جایگاه آنها را به خطر بیندازد خیلی زود او را به اصطلاح از دور خارج می‌کنند. در همین راستا سرمربی باید خیلی شهامت داشته باشد که بخواهد بازیکنان جوان را بازی دهد، اما آیا این شهامت سرمربی برای موفقیت بازیکن جوان در پرسپولیس کافی است؟ واقعیت امر این است که بازیکنان جوان پرسپولیس برای درخشش در ترکیب این تیم با یک مشکل مشترک مواجهند. آنها به مربیان ایرانی خود گفته‌اند که در زمین با برخورد خوبی از سوی یک‌سری از بازیکنان بزرگ‌تر تیم مواجه نیستند و همین مسئله باعث می‌شود آنها در زمین آن اعتماد به نفس و تمرکز لازم را نداشته باشند. موردی که به گوش کارتال هم رسیده و او در نظر دارد به شکلی این مشکل تیمش را حل کند تا نفرات جوان با شرایط بهتری در زمین بازی کنند.
افت بدنی بازیکنان
در نیم‌فصل اول یک‌سری از بازیکنان بزرگ‌تر پرسپولیس که بعد‌ها تمرینات بدنسازی گاریدو را زیر سؤال بردند، تلاش زیادی کردند که از فشار تمرینات کاسته شود؛ چرا‌که به هر حال خودشان هم سن و سال زیادی دارند و تحمل فشار یک‌سری از تمرینات را نداشتند. در همین راستا در مقطع حساسی که پرسپولیس سرمربی نداشت، یک‌سری از همین بازیکنان نوع تمرینات بدنسازی را مشخص می‌کردند و همین عامل باعث شد که سرخپوشان در نیم‌فصل نتوانند آن طور که باید خود را آماده ادامه مسابقات کنند. در حالی که فصل پیش اوسمار تیمش را در نیم‌فصل به دبی برد و با تمرینات سنگین بدنی توانست آمادگی بدنی سرخپوشان را افزایش داده و شرایطی را فراهم کند که پرسپولیس در نیم‌فصل دوم ۹۰ دقیقه حریفانش را تحت فشار بگذارد. اما در شرایط فعلی بازیکنان پرسپولیس از دقیقه ۶۰ به بعد به بازی مستقیم روی می‌آورند و آن طراوت و شادابی را که باید داشته باشند، ندارند. از طرفی کارتال و دستیارانش نمی‌توانند در این شرایط فشار تمرینات را بالا ببرند تا مبادا بازیکنی دچار مصدومیت شود. یکی از راهکار‌های سرمربی ترک برای حل این مسئله تزریق بازیکنان جوان‌تر به ترکیب بوده که این موضوع تا حدی کارساز است.
ویروس سرماخوردگی دردسر‌ساز شد
تقریباً ۱۰ روز پیش بود که یکی از اعضای تدارکات تیم پرسپولیس به ویروس سرماخوردگی مبتلا شده و با شرایط نامساعد در محل تمرین سرخپوشان حاضر می‌شود. امید عالیشاه به عنوان کاپیتان تیم به این فرد تذکر می‌دهد که لازم نیست در این شرایط به محل تمرین بیایی؛ چرا‌که ممکن است بیماری خود را به دیگران هم انتقال دهی. دو سه روز بعد از این قضیه تعداد نفرات سرماخورده در تمرین پرسپولیس افزایش یافته و دو روز مانده به دیدار این تیم با استقلال‌خوزستان تقریباً همه درگیر می‌شود. همین عامل باعث می‌شود که عالیشاه حسابی از عضو تدارکات تیمش انتقاد کرده و او را عامل پخش ویروس سرماخوردگی در تیم بداند. نکته قابل توجه اینکه کارتال شب قبل از مسابقه با استقلال‌خوزستان به اعضای تیمش اعلام می‌کند برای اعلام ترکیب اصلی تا فردا ظهر صبر می‌کند تا ببیند کدام بازیکنان شرایط بازی کردن را ندارد که در این بین مرتضی پورعلی‌گنجی روز بازی اصلاً شرایط خوبی نداشته و نیمی از بازیکنان حاضر در ترکیب هم مبتلا به ویروس سرماخوردگی بودند. در بازی با شمس‌آذر قزوین هم علی علیپور و سروش رفیعی بین دو نیمه اعلام می‌کنند که شرایط بازی کردن را ندارند و به‌نوعی بدن‌شان افت کرده است.
