تیم فوتبال پرسپولیس در هفته سی‌ام لیگ‌برتر به مصاف پیکان رفت و برای کسب قهرمانی بدون چون و چرا نیازمند پیروزی بود. با این تفسیر یحیی گل‌محمدی طوری تیمش را چینش کرد که در ۲۰ دقیقه اول تکلیف قهرمانی را یکسره کند. این تدبیر کادرفنی پرسپولیس جواب داد و سرخ‌پوشان به پنجمین قهرمانی متوالی رسیدند و گل‌محمدی و همکارانش نقش برجسته خود را نشان دادند. حتی اگر شاگردان یحیی در آن مسابقه با شکست از زمین خارج می‌شدند کیفیت و تلاش بالای خود را نشان داده بودند.
مشابه همین تجربه برای استقلال مقابل فولاد در فینال جام حذفی شکل گرفت؛ اما فرهاد مجیدی طوری بازیکنانش را ارنج کرد که مسابقه به وقت‌های اضافه یا ضیافت پنالتی‌ها برسد. گواه این ادعا استفاده از خاقانی و کریم‌زاده جوان بود که در طی فصل کمتر در ترکیب اصلی قرار می‌گرفتند. از سوی دیگر با اینکه استقلال مدعی اول قهرمانی محسوب می‌شد؛ فولاد بازی بهتری را در نیمه دوم به نمایش گذاشت و برای کسب پیروزی عطش بیشتری نشان داد.
البته در این میان شرایط سخت مدیریتی و مالی استقلال و زحمات فرهاد مجیدی را نمی‌توان فراموش کرد؛ اما به هر طریق حالا که مرد محبوب هواداران، تمام سختی‌ها را به جان خریده بود و تیمش را به فینال رسانده بود بهتر نبود تخم مرغ خود را در سبد ضیافت پنالتی‌ها قرار ندهد؟
فراموش نکنیم استقلال در لیگ قهرمانان آسیا بازی‌های بسیار خوبی را به نمایش گذاشت و حتی در شب‌های شکست مورد احترام هواداران بود. باید قبول کرد استقلال در فینال جام حذفی بازی ضعیفی به نمایش گذاشت و هیچ شباهتی به روز‌های خوبش نداشت.
مجیدی که دومین فینال جام حذفی را به عنوان سرمربی استقلال تجربه می‌کرد چیزی برای از دست دادن نداشت که اینگونه کم ریسک بازی کند و در آخر سرنوشت قهرمانی تیمش را به شانس و اقبال (ضیافت پنالتی‌ها) بکشاند. در نهایت همین دیدگاه باعث ثبت تصویر حسرت مجیدی در کنار فرزندش شد؛ حسرتی که بیش از جریان بازی به نحوه انتخاب استراتژی‌اش بازمی‌گشت.
در این موضوع نقش کادرفنی تقریباً خالی استقلال و نبود مشاوران گوناگون هم تاثیرگذار است. این در حالی است که پرسپولیس به عنوان قهرمان پنج دوره لیگ برتر و یکی از تیم‌های موفق کشور، همواره از دستیاران خوبی در کادرفنی‌اش بهره گرفته است.
در زمان گل‌محمدی حضور مطهری، باقری و پیروانی که هر کدام تجارب زیادی دارند و در مسائل فنی می‌توانند ایده‌های خوبی را برای سرمربی پرسپولیس مطرح کنند. مشابه همین اتفاق در زمان برانکو هم وجود داشت حضور مارکو، پانادیچ استیلینوویچ، باقری و خانبان شرایط را برای این تیم متفاوت می‌کرد.
