عرفات همان سرزمینی است که حضرت آدم علی نبینا و آله و علیه السلام بر گناهان خود اعتراف کرد و در نهایت متمسک به اسماء الحسنی شد . فرمود: " یا حمید بحق محمد یا عالی بحق علی یا فاطر بحق فاطمه یا محسن بحق الحسن و یا قدیم الاحسان بحق الحسین" ... و آنجا که به ذکر حسین علیه السلام رسید گریست و غمی او را فراگرفت و از جبرئیل رازش را پرسید و آنگاه که حضرت جبرئیل مصائب عاشورا را برایشان روضه خواند ، به سبب گریه بر حسین علیه السلام ، آدم و حوا علی نبینا و آله و علیه السلام آمرزیده شدند؛ و حله ای برایشان از بهشت آوردند تا محرم شوند .
اخبار مذهبی_ ذکر تفسیر و تعبیر اعمال حج در مجال این مطلب نیست که بعد از غسل توبه و پوشیدن لباس احرام ، "تلبیه" میگویی و محرم میشوی؛ با وقوف در "عرفات" و گذر به بالای "جبل الرحمه" به گناهانت اعتراف میکنی ، در "مزدلفه" پیمانت را با خداوند تجدید کرده ، در "مشعر" پس از رسیدن به شعور و پیدا کردن سنگهای نفس از بیابان آنجا برای رفتن به "جمره" و زدن آنها به شیطان آماده میشوی ؛ از همه این مراحل معنوی که عبور کردی به "منا" میرسی و مرحله "قربانی" کردن تمامی نفسانیات و "حلق و تقصیر" و زدودن تمامی زنگارهای نفس .
همه بتهای نفس و الهه های دنیایی را که سر بریدی آنگاه وارد بیت الله میشوی . چهار رکن کعبه در آسمان و عرش الهی به چهار ذکر "سبحان الله" و "الحمدلله" و "لا اله الا الله" و "الله اکبر" میرسد. درک الله اکبر که خداوند بزرگتر از آن است که به وصف آید نهایت شناخت خداوند و توحید است .
و البته که کعبه سنگ نشانی است که ره گم نکنی ! از کعبه گل باید به کعبه دل رسید . و مگر نه اینکه القلب حرم الله ، پس قلبت را که حرم خداوند است باید تطهیر کنی و از حب ولایت و اهل بیت علیهم السلام آن هم به محوریت حسین علیه السلام آنقدر لبریز کنی که تک تک اعضا و جوارحت فقط ذکر خداوند را بگویند و غیر خداوند را در آن جای ندهند .
یادت باشد حالا چون نوزادی هستی که تازه متولد شده است .. قلم عفو الهی که بر خطاهایت کشیده شد و لوح اعمالت سفید گشت ، مراقبت میخواهد . یادم هست بر درب فرودگاه حجاج موقع بازگشت نوشته بود "نورانیت حج تا زمانی در تو میماند که گناه نکنی"! یادت باشد با چشمانی که به شبکه های بقیع و گنبد خضراء و بیت الله الحرام گره خورده ، گناهی نکنی !
امروز ، ما نیز در کنار حاجیان ، زیر آسمان به درگاه ربوبی اش متوسل میشویم . به گناهانمان معترف میشویم . با دعای حسین علیه السلام مناجات میخوانیم و زمزمه میکنیم تا خداوند ما را هم در چشمه رحمتش شستشو دهد و پاکمان سازد .
فرازی از دعای عرفه :
"مَا ذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الَّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَک" آن کس که تو را ندارد،چه دارد؟ وآن کسی که تورا پیدا کرد،چه ندارد؟
خدایا تو آنچنانی که ما دوست داریم پس ما را هم چنان کن که تو دوست داشته باشی . آمین .
صفورا ترقی
