سرویس مذهبی افکار- حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند:
استغفار، مقام و منزلت گروهى بلند مرتبه(مؤمنین) است و آن نامى است که شش معنى(شرط) دارد
(اگر هر شش شرط جمع باشد استغفار تمام و گر نه ناقص است)
اوّل پشیمانى از گناه گذشته
دوم تصمیم به ترک بازگشت به آن(همیشه)
سوم آنکه حقوق مردم را بپردازى تا خدا را ملاقات کنى با پاکى که بر تو گناهى نباشد.
چهارم آنکه قصد کنى هر چه بر تو واجب بوده و آنرا از دست داده اى(بجا نیاورده اى) حقّ آن(قضایش) را بجا آورى
پنجم آنکه همّت کنی گوشتى را که(بر تن تو) از حرام روییده به اندوهها بگدازى تا پوست به استخوان بچسبد و بین آنها گوشت تازه اى بروید.
ششم آنکه رنج عبادت و بندگى را به تن بچشانى چنانکه شیرینى معصیت را به آن چشانده اى
پس آنگاه(که این شرائط گرد آمد) میگوئى: أستغفر اللّه(از خدا آمرزش مىطلبم)
قال امیر المؤمنین علیه السلام:
الِاسْتِغْفَارُ دَرَجَةُ الْعِلِّیِّینَ وَ هُوَ اسْمٌ وَاقِعٌ عَلَى سِتَّةِ مَعَانٍ:
أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَى مَا مَضَى
الثَّانِی الْعَزْمُ عَلَى تَرْکِ الْعَوْدِ إِلَیْهِ أَبَداً
الثَّالِثُ أَنْ تُؤَدِّیَ إِلَى الْمَخْلُوقِینَ حُقُوقَهُمْ حَتَّى تَلْقَى اللَّهَ أَمْلَسَ لَیْسَ عَلَیْکَ تَبِعَةٌ
الرَّابِعُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى کُلِّ فَرِیضَةٍ عَلَیْکَ ضَیَّعْتَهَا فَتُؤَدِّیَ حَقَّهَا
الْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى اللَّحْمالَّذِی نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ فَتُذِیبَهُ بِالْأَحْزَانِ حَتَّى تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَ یَنْشَأَ بَیْنَهُمَا لَحْمٌ جَدِیدٌ
السَّادِسُ أَنْ تُذِیقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ کَمَا أَذَقْتَهُ حَلَاوَةَ الْمَعْصِیَةِ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ
حکمت ۴۰۹ نهج البلاغه
