یکی از اتفاقات مبارکی که در ماه پر نور ذی‌الحجه سال دوم هجری رخ داد، ازدواج امیرالمؤمنین(ع) با حضرت زهرا(س) بود که نتیجه این ازدواج مبارک خیرات و برکات فراوانی برای بشریت به همراه داشت که در ادامه به آن اشاره می‌شود.
در این بین ممکن است سؤال پیش بیاید آیا قرآن به این ازدواج آسمانی اشاره کرده است یا خیر؟ باید گفت در دو جای قرآن می‌توان به پاسخ این سؤال دست یافت:
یکی در سوره کوثر و دیگری در سوره الرحمن. اما در سوره کوثر آنجا که خداوند می‌فرماید «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ؛ ما به تو کوثر عطا کردیم» در واقع یکی از مصادیق خیر کثیر وجود مقدس ائمه معصومین(ع) است که از نسل حضرت زهرا(س) جریان پیدا کرد و باعث شد کوثریت حضرت در طول زمان جریان داشته باشد. این مسأله در گروی ازدواج با امیرالمؤمنین(ع) به عنوان تنها کُفو حضرت بود.
دومین جایی از قرآن که به ازدواج امیرالمؤمنین(ع) با حضرت زهرا(س) به صورت غیر مستقیم اشاره شده است، آیات 19 و 22 سوره الرحمن است، آنجا که خداوند می‌فرماید: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ»، «بَیْنَهُمَا بَرْزَخ لا یَبغیِان»؛ «فَبِاَىّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ»، «یَخْرُجُ مِنْهُما اللّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ» دو دریا را (به گونه‌ای) روان کرد که با هم برخورد کنند؛ میان آن دو، حدّ فاصله‌ای است که به هم تعدی نکنند؛پس کدامین نعمت خدا را تکذیب می‌کنید؛ از آن دو دریا، لولو و مرجان را خارج کرد. امام صادق(ع) در تفسیر این آیه فرمود: «على و فاطمه دو دریاى عمیقى هستند که هیچ کدام از آنها به دیگرى ظلم و ستم نکرد و از ایشان حسن و حسین بیرون آمد(به عنوان لؤلؤ و مرجان)» (تفسیر فرات کوفی،ص460)
