هر فردی می تواند در زمان حیات خویش، هر مقدار از اموالش را به دیگران (چه وارثان و چه غیر آنها) تملیک کند. اما هیچ کدام از این بخشش ها و بده بستانها نمی تواند عنوان ارثیه یا سهم الارث داشته باشد؛ چرا که مسئلۀ ارث، صرفاً مربوط به بعد از مردن شخص می باشد. لذا در صورتى که از میت مالى باقى بماند، باید بین تمام ورثه اش (همانطور که در احکام دین آمده) تقسیم شود و فرقی نمی کند که بعضی از وراث در زمان حیات او مالی از وی دریافت کرده باشند، یا دریافت نکرده باشند.[1]
[1]. گلپایگانى، سید محمد رضا، مجمع المسائل ج5، ص 144، س 278، دار القرآن الکریم، قم، دوم، 1409 ه ق.
