کدام عمل نزد پروردگار از همه رفتارهای عبادی دیگر برتر و باارزش‌تر است؟ این سوالی بود که موسی کلیم الله از خداوند پرسید و پاسخ آن چیزی بود که نه در دیر و عبادتگاه‌ها و نه حتی روی سجاده، بلکه در شخصی‌ترین محیط زندگی هر فرد قابل انجام دادن است.
امام صادق علیه السلام فرمود:
قال موسی: یا رَبِّ: اَیُّ الاَعمالِ اَفضل عِندَکَ؟ قال: حُبُّ الاَطفال؛ فَاِنّی فَطرَتَهُم عَلی توحیدی، فَاِن اَمَتُّهُم اَدخَلتُهُم بِرَحمَتی جَنَّتیموسی
بن عمران عرض کرد: پرودگارا ! کدام عمل نزد تو برتر است؟ فرمود: دوست داشتن کودکان، زیرا فطرت آنان را بر توحید و یگانگی خود آفریدم و آگر آنان را بمیرانم با رحمتم داخل بهشت می گردانم.(مستدرک الوسائل- جلد 15)
و همان حضرت در جای دیگری فرمودند:
اِنَّ اللهَ عَزّوَجَلّ یَرحَمُ الرَّجلَ لِشِدَّة حُبِّهِ لِوَلَدِهِ
خداوند مرد را به خاطر شدت محبت و دوستی فرزندش مورد رحمت خویش قرار می‌دهد. (وسائل الشیعه- جلد 15)
