مهراب قاسم خانی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
خیلى تلاش کردم این مدت چیزى راجع به بنیتا بنویسم ولى نتونستم... براى آتنا هم نتونستم... چى باید بنویسم؟ وقتى به حال پدر و مادراشون فکر میکنم روم نمیشه از حس و نظر خودم بنویسم... چى میتونه تلخ تر و سیاه تر از این اتفاق باشه براى یه مادر، براى یه پدر... مگه چنین دردى تا آخر زندگى آروم میشه؟ اصلاً مگه به اون نفس هایى که از این بعد میره و میاد میشه گفت زندگى؟... اما...
دو تا سوال از توى مغزم بیرون نمیرن... از اونجا که محل سرقت اتومبیل، مشیریه و محل رها کردنش، پاکدشت اعلام شده، چطور امکان داره که در این فاصله حدود چهل کیلومترى هیچ دوربین راهنمایى وجود نداشته باشه؟
به گفته خود مسئولین پرونده، اتومبیل به مدت هشت روز در کنار یک خیابان شلوغ و پر رفت و آمد رها شده. چطور امکان داره که مأموران در طول هشت روز، اتومبیل تحت پیگردى رو که جون یه کودک به پیدا کردنش بستگى داره و در چنین شرایطى رها شده، پیدا نکردن؟
پ.ن: با این سوال ها قصد محکوم کردن هیچ کسى رو ندارم ولى مسئولین این پرونده قطعاً پاسخ شفاف به این پرسش ها رو به مردم و خانواده این کودک بدهکار هستن و اگه کوتاهى صورت گرفته، معرفى و مجازات بخش یا شخصى که مرتکبش شده وظیفه این مسئولینه
