تئاتر ایران در سال ۹۵ شاهد وداع چهره های مختلفی بود که هر کدام از این چهره های تئاتری جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده بودند.
تئاتر ایران در حالی به استقبال سال ۹۶ می رود که از ابتدا تا پایان سال ۹۵ شاهد وداع تعدادی از چهره های شناخته شده و تأثیرگذار بود؛ هنرمندانی که هر کدام جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده بودند و تأثیر بسزایی در رشد و ارتقای تئاتر ایران داشتند.
ثریا حکمت از بازیگران با سابقه تئاتر بود که در عرصه سینما و تلویزیون نیز حضور داشت. وی در ۲۰ فروردین ماه سال ۹۵ چشم از جهان فروبست.
فرید کشن فلاح از گریمورهای با سابقه تئاتر و سینما بود که فعالیت مستمر و ماندگاری در این عرصه داشت. وی در ۱۴ اردیبهشت ماه دار فانی را وداع گفت.
داود رشیدی که با اجرای نمایش «در انتظار گودو» اثر ساموئل بکت در ایران نگاه همگان را به خود جلب کرده بود، طی ۴ دهه در عرصه ترجمه، بازیگری و کارگردانی تئاتر تبدیل به یکی از چهره های مطرح تئاتر ایران شد که آثار ماندگاری را ترجمه، بازی و کارگردانی کرد. وی در ۵ شهریورماه چشم از جهان فروبست.
سعید کشن فلاح از چهره های شناخته شده و با سابقه عرصه تدریس و کارگردانی تئاتر بود که طی ۴ دهه به آموزش نیروهای جوان و مستعد تئاتر ایران مشغول بود. وی در ۲۴ مهرماه چشم از جهان فروبست.
محمدعلی مهیمنی از هنرمندان با سابقه تئاتر همدان بود که در عرصه تئاتر کودک و نوجوان هم فعال بود. وی در ۲۰ آذرماه دار فانی را وداع گفت.
جعفر والی از جمله چهره های نام آشنای تئاتر ایران که سهم بسزایی در رشد تئاتر ایران داشت و در عرصه بازیگری و کارگردانی یکی از نام های ماندگار تئاتر ایران است که در ۲۷ آذرماه سال ۹۵ چشم از جهان فروبست.
رکن الدین خسروی یکی از چهره های ماندگار و تأثیرگذار تدریس و کارگردانی تئاتر ایران بود که آثار ماندگاری را بر صحنه تئاتر ایران خلق کرد و شاگردان متعدد و تأثیرگذاری را در تئاتر ایران پرورش داد. وی ۲۶ دی ماه دار فانی را وداع گفت.
کاظم افردنیا از چهره های شناخته شده بازیگری تئاتر و تلویزیون بود که در ۹ بهمن ماه با خانواده هنر ایران وداع کرد.
خسرو شجاع زاده بازیگر با سابقه تئاتر ایران که در عرصه تلویزیون و سینما نیز فعال بود، ۲۴ اسفندماه چشم از جهان فروبست.
پرویز بشردوست نمایشنامه نویس، بازیگر و کارگردان با سابقه تئاتر ایران نیز روز ۲۹ اسفندماه دار فانی را وداع گفت.
فقدان هر کدام از این هنرمندان ضایعه ای جبران ناپذیر برای تئاتر و خانواده تئاتر ایران بود اما امید است که شاگردان و وامداران این هنرمندان که برخی از آن ها از چهره های شناخته شده و مطرح تئاتر ایران هستند، همچنان در تئاتر ایران راه استادان خود را ادامه دهند و به پرورش نیروهای جوان و مستعد تئاتر بپردازند.
روح شان شاد و یادشان گرامی
