سریال «ازازیل» به کارگردانی حسن فتحی و بازی پیمان معادی در نقش سرگرد بهروز شریفی، یکی از موردانتظارترین آثار نمایش خانگی در سال ۱۴۰۳ است. این مجموعه با داستانی پیچیده و بازی‌های درخشان، مخاطبان را به دنیای معمایی و رازآلود خود می‌برد.
خلاصه داستان سریال ازازیل
«ازازیل» داستانی است از زندگی دکتر شوکا مهرجویی با بازی پریناز ایزدیار، یک پزشک متخصص زنان و زایمان، و همسرش مانی پاشایی با بازی بابک حمیدیان. زندگی آرام این زوج در شب تولد مانی، با ناپدید شدن مرجان، یکی از همسایگان‌شان، به هم می‌ریزد.
سرگرد بهروز شریفی با بازی فوق‌العاده پیمان معادی، مأمور تحقیق این پرونده، متوجه می‌شود که ناپدید شدن مرجان ممکن است به دو پرونده مشابه دیگر مرتبط باشد. اما این تنها آغاز ماجرا است؛ کشف یک جسد در نزدیکی محل زندگی این زوج، پرونده را وارد فازی پیچیده و پر رمز و راز می‌کند. در طول سریال، رازهای تاریک شخصیت‌ها یکی پس از دیگری آشکار می‌شود و بیننده را به سفری هیجان‌انگیز و پرتنش می‌برد.
آیا سریال ازازیل ترسناک است؟
آن طور که مشخص است سریال ازازیل در ژانر پلیسی و معمایی ساخته شده و برخی از صحنه های آن ممکن است ترسناک باشد به همین خاطر دیدن این سریال به افراد زیر ۱۵ سال توصیه نمی شود.
ازازیل به چه معناست؟
ازازیل یک واژه عربی است که در اصل به معنای “دلیر”، “شجاع”، یا “قهرمان” می‌آید. این کلمه بیشتر در متون اسلامی و عرفانی به کار رفته است. با این حال، در برخی منابع، ازازیل با نام فرشته‌ای نیز شناخته می‌شود که در خدمت خداوند بوده است.
«ازازیل»، به روایت برخی متون، نام یکی از سه فرشته‌ای است که از سوی خداوند به زمین فرستاده شدند تا همچون انسان‌ها زندگی کنند. این فرشته پس از مدتی از ادامه این مأموریت انصراف داد، اما دو فرشته دیگر در آزمونی دشوار گرفتار شدند و تا روز قیامت به‌عنوان مجازات در چاه بابل معلق خواهند ماند. انتخاب این نام برای سریال، با توجه به فضای رازآلود و روانشناختی آن، کاملاً هوشمندانه بوده است.
ریشه‌شناسی واژه ازازیل
واژه “ازازیل” از دو بخش “ازا” و “زیل” تشکیل شده است. “ازا” به معنای قدرت و شکوه و “زیل” به معنای مقام و جایگاه است. بنابراین، “ازازیل” به کسی اشاره دارد که دارای مقام و شکوه بالایی است.
کلمه ازازیل در گیلکی
ازازیل در زبان گیلکی به معنی شیطان و شرور است.
کاربرد در ادبیات
در ادبیات فارسی و عربی، “ازازیل” ممکن است برای توصیف افراد یا موجوداتی با قدرت و جایگاه ویژه استفاده شود، اگرچه کاربرد آن در متون کلاسیک به‌ندرت دیده می‌شود.
