همه چیز از شیوع فضای مجازی و همه‌گیری آن در چند سال اخیر شروع شد. واقعه‌ای که «مخاطب» صرفاً دریافت کننده «پیام» را به «کاربر» تبدیل کرد. حال این که کاربر دیگر صرفاً دریافت کننده «پیام» نبود، بلکه خود بازیگر اصلی صحنه فضای مجازی بود و می‌توانست با استفاده از یک «رسانه» همه‌گیر بر اتفاقات جامعه و محیط پیرامون خود تاثیر بگذارد.
گسترش فضای مجازی در کشور در حال توسعه‌ای مانند ایران، تاثیرات فزاینده‌ای گذاشت که یکی از تاثیرات آن تغییر سلیقه و ذائقه جوامع ایرانی بود. تغییری که امروزه استادان علوم ارتباطات از آن به عنوان «وارونگی افکار عمومی» یاد می‌کنند. به زبان ساده‌تر، یعنی وقتی یک اتفاقی مهم در سطح ملی رخ می‌دهد، انتظار می‌رود که افکار عمومی یک نوع واکنش قابل پیش‌بینی در مواجه با آن داشته باشند؛ اما دقیقاً واکنشی نشان می‌دهند که پیش از این نمی‌توانستیم برای آن مقوله متصور باشیم.
فضای مجازی؛ رسانه‌ای قدرتمند در دست سلبریتی‌ها
کمی که ماجرای فضای مجازی جدی‌تر شد و افراد بیشتری به سمت این دنیای جدید حرکت کردند؛ سینماگران ایران نیز فرصت را مغتنم شمرده و وارد فضای مجازی شدند. سینماگرانی که ابتدا نمی‌دانستند که در فضای مجازی می‌توانند چه کارهایی انجام دهند؛ اما هر چه زمان جلوتر رفت، دانستند که فضای مجازی رسانه قدرتمندی است که باعث می‌شود بدون هیچگونه ملاحظه و واسطه‌ای با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند.
رفته رفته با پیشرفت تکنولوژی و آمدن اپلکیشن‌هایی مانند اینستاگرام، این ارتباط نزدیک‌تر شد. حال دیگر سینماگران نه تنها می‌توانستند تصاویر، فیلم‌ها و حرف‌هایشان را بدون واسطه با مخاطب به اشتراک بگذارند، بلکه توانایی آن را پیدا کرده بودند تا به صورت زنده و مستقیم رو به روی مخاطب خود قرار گیرند، سؤالات شان را بخوانند و در کسری از ثانیه به آنها پاسخ دهند.
همین امر باعث محبوبت بیش از پیش سینماگران شد. از طرفی دیگر مخاطبانِ اینستاگرام وابستگی بیشتری به آنها پیدا کردند و این وابستگی تا جایی ادامه پیدا کرد که نوع پوشش، زندگی و حتی موضع گیری سیاسی و اجتماعی سینماگران بر مردم(کاربران) تاثیرگذاشت.
تاثیری که باعث لطمه‌های سنگینی بر پیکره اقتصاد، فرهنگ، هنر، سیاست و ... ایران شد؛ اما این‌ها مهمترین اتفاقات محبوبیت افراطی سینماگران ایرانی نبود.
وقتی اعتبار سلبریتی‌ها تبدیل به پول می‌شود
در چند سال اخیر برخی از هنرمندان و سینماگران ایرانی تصمیم گرفتند تمام اعتباری که طی چند سال به واسطه حضور در فضای مجازی به دست آورده بودند را تبدیل به پول کنند. به همین واسطه با طراحی سناریویی به کشوری مانند ترکیه سفر و در آن کشور فعالیت جدید خود را آغاز کردند. ترکیه آزادی بیشتری را برایشان به ارمغان می‌آورد و از طرف دیگر بسیار به ایران نزدیک است. کشوری که هواداران سلبریتی ها در آن زندگی می‌کنند، همان هوادارانی که برایشان به مثابه پول نقد هستند.
همه چیز از قبل برنامه‌ریزی شده بود و شبکه‌های قمار آماده بودند تا فعالیت خود را گسترش دهند، اما چه چیزی می‌توانست باعث اعتماد مردم ایران شود تا در این سایت‌های شرط‌بندی حضور پیدا کنند؟ پاسخ روشن است، همان سلبریتی‌هایی که سالهاست مردم را وابسته خود کرده‌اند و از صبحانه تا فعالیت‌های شبانه‌شان را برایشان به اشتراک گذاشته بودند.
مابقی داستان هم همانی است که شاید بسیاری از ما آن را در مطبوعات و رسانه‌ها خوانده‌ایم. سایت‌هایی که همه چیز زندگی کسانی که به سمتشان رفته‌اند را به تاراج برده‌اند و چند اسم آشنا هم پشت آنهاست. اسامی آشنایی که شادمهر عقیلی، ساسی مانکن و امیر تتلو تنها بخشی از آنها هستند.
به تازگی سحر قریشی بازیگر شناخته شده سینمای ایران به کشور ترکیه سفر کرده و در کنار امیر تتلو که صاحب پنج سایت شرط بندی و قمار است، قرار گرفته و این شائبه را به وجود آورده که او نیز می‌خواهد مروج سایت‌های شرط بندی باشد.
هرچند برخی از هنرمندان گفته‌اند که او از کشور خارج شده تا ازدواج کند؛ اما سناریوی حضور او در ترکیه، نحوه انتشار اخبارش و انتشار قطره چکانی فعالیت‌های وی در فضای مجازی کامل شبیه به سناریویی است که پیش از این چند سلبریتی دیگر نیز از آن استفاده کردند و در نهایت به مافیای شبکه‌های قمار در ترکیه پیوستند.
اینکه آیا سحر قریشی نیز به سایت‌های شرط بندی و قمار می‌پیونند یا خیر، هنوز مشخص نیست. اما سؤال مهم و اساسی این است، آیا مردم و کاربران فضای مجازی در ایران باز هم فریب این سناریوی نخ‌نما شده و قدیمی شبکه‌های شرط بندی و قمار را می‌خورند؟
