در ادامه انتقادها از مواضع سیاست خارجی عربستان سعودی، یادداشتی در روزنامه آمریکایی در رد مواضع کنونی سعودی‌ها علیه ایران منتشر شده است.
بخش‌هایی از این یادداشت را در متون زیر بخوانید:
«چیزهایی معدودی همانند ترکیب قدرت، جاه طلبی و اضطراب، امکان انفجار دارند و این روزها مقادیر زیادی از این سه چیز در ریاض وجود دارد.
عربستان سعودی که زمانی قدرت منطقه‌ای محتاط و منفعلی بود، در سال‌های اخیر هدف و نیت جدیدی پیدا کرده است. جاه‌طلبی بی رحمانه ولی‌عهد محمد بن سلمان را کاملا در سرکوب داخلی بازرگانان و اعضای خانواده سلطنتی مشاهده کرد و همچنین انعکاس این موضوع در سراسر خاورمیانه هم قابل رویت است؛ جاه طلبی(منطقه‌ای) که فوریت آن برگرفته از نیاز برای چک و کنترل کردن نفوذ ایران است. ایران در شرف تبدیل شدن به قدرت غالب از عراق تا لبنان است
اکنون عربستان سعودی و سیاست امنیتی آن، بیش از حد در تقلا است. به جای آنکه با دقت ایران را به عقب براند و حمایت گسترده(خارجی) از این تلشا را کسب کند، رویکرد(ریاض) تصادفی، برهم زننده و غیرسازنده بوده است و ایران یک گام همچنان جلو است.
مداخله عربستان سعودی در یمن با اینکه بیش از دو سال و نیم از آن گذشته، پرهزینه و بی نتیجه بوده است. مداخله آن در یمن، می‌تواند به همان نتیجه‌ای که ریاض به شدت خواهان ممانعت از آن است بیانجامد و آن دگرگونی و تغییر جبش الحوثی به چیزی شبیه به حزب‌الله لبنان است.
جدیدترین اقدام مخاطره آمیز سعودی، استعفای اجباری نخست‌وزیر لبنان و احتمالا حبس خانگی سعد الحریری است؛ کسی که زمانی متحد مورد علاقه و محبوب ریاض بود. این استعفا بسیاری را در لبنان و جاهای دیگر سردرگم کرده است. اینکه حالا ریاض برای لبنان چه در سر دارد، نامشخص است.
اگر هدف مقابله با ایران است، ریاض دارد صحنه‌های نبرد اشتباه و غلطی را برمی‌گزیند. لبنان و یمن، کشورهای پیرامونی و ثانوی هستند که در آنها جنگ‌ها، پرهزینه و پیچیده هستند و نتایج مبهم و عواید، کم هستند.
در خاورمیانه، موازنه قدرت در سوریه و عراق تعیین می‌شود اما در این کشورها، هزینه‌ها بالا هستند و خطرات از هزینه‌ها هم بیشتر هستند.
ایران در هر دوی این مکان‌ها(عراق و سوریه)، بسیار جلوتر(از عربستان) قرار دارد.
ریاض در سال 2011 با این استدلال و منطق که حمایت از شورشیان سوریه به از بین بردن تسلط ایران در عراق کمک خواهد کرد، شروع به حمایت از شورشیان کرد اما اینطور نشد. امکان احیا و جان بخشیدن به شورش نبود چرا که آمریکا عملا خود را از جنگ داخلی سوریه کنار کشید و آینده کشور در حال تصمیم گرفتن در مسکو، آنکارا و تهران است.
ایران توانمندی دیگری هم دارد. ایران نشان داده که در زمان‌های خوب و زمان‌های بد، در کنار دوستان و متحدانش قرار دارد. عربستان سعودی چنین وفاداری و ثبات قدمی ندارد. بریا اثبات این موضوع فقط به شورشیان سوری و سیاستمداران لبنانی نگاه بیاندازید».
