مجله آمریکایی فوربس در شماره جدید خود به موضوع روابط اقتصادی ایران و روسیه پرداخته است؛ بهانه این گزارش نیز امضای یادداشت تفاهم 2/5 میلیارد دلاری میان ایران و روسیه برای احداث کارخانه تولید واگن قطار است: «این توافق میان سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران» و شرکت «ترانس ماش هولدینگ» بزرگ‌ترین ارائه‌کننده تجهیزات ریلی در روسیه، امضا شد. طرفین سرمایه‌گذاری مشترکی را آغاز خواهند کرد که ٨٠ درصد آن متعلق به طرف روسی خواهد بود – اگرچه همه تأمین مالی آن برعهده روسیه است.
این مجله اقتصادی در رابطه با صنعت حمل‌ونقل ایران می‌نویسد:«ایران در حال حاضر در میانه روندی قرار دارد که می‌توان آن را رونق فعالیت‌های زیرساخت‌سازی نامید. ایران اقدام به بازسازی تقریباً کلی شبکه بزرگ‌راه‌ها و خطوط آهن خود کرده است و انتظار می‌رود که ١٥ هزار کیلومتر خط آهن تازه را ظرف مدت تنها پنج سال آینده احداث کند، توسعه‌ای سریع که سالانه نیازمند ٨ تا ١٠ هزار واگن تازه خواهد بود».
نویسنده احیای صنعت حمل و نقل را بخش اصلی رویکرد ایران به تقویت موقعیت جغرافیایی خود و تبدیل شدن به قطب اصلی در تجارت در مسیر اوراسیا می‌داند که به طرح یک کمربند یک جاده چین و فعالیت‌های مداوم اقتصادی روسیه پس از دوران اتحاد شوروی متصل خواهد شد:«ایران همچنین همراه با روسیه و هند، شریک اصلی در دالان حمل و نقل شمال جنوب است که به دنبال ایجاد مسیر تجاری بزرگ و به نصف رساندن فاصله میان شهرهای واقع در ساحل غربی هند و سنت پترزبورگ است. ایران همچنین به دنبال حل اختلافات سرزمینی خود با روسیه بر سر دریای خزر است. انعقاد توافق برای ایجاد تحول در خطوط ریلی ایران که با تحریم‌های تازه از سوی آمریکا همراه شده است، تازه‌ترین مورد از رشته قراردادهایی است که نشان‌دهنده افزایش همکاری‌ها میان تهران و مسکو است. ایران و روسیه به ظاهر در تلاش برای رفع بی‌اعتمادی‌ها و رقابت‌های ناشی از تنش‌های نظامی متعدد دوران اتحاد شوروی، به تازگی به همکاری‌های اقتصادی و راهبردی در بسیاری از زمینه‌ها از جمله در بخش انرژی، توسعه زیرساخت‌ها و مساعدت‌های نظامی – همراه با حضور در یک جناح در مناقشه سوریه - اقدام کرده‌اند. به نقل از رئیس مجلس ایران، این کشور همچنین در صنایعی که خواستار سرمایه‌گذاری هستند، اولویت را به روسیه داده است».
این نشریه آمریکایی در ادامه به سطح روابط ایران و روسیه می‌پردازد:«تجارت میان ایران و روسیه در سال ٢٠١٦ به دو برابر افزایش یافت که در آن، فروش تجهیزات نظامی – مانند بالگردهای MI-١٧ و سامانه‌های متعدد موشکی – از جمله برخی از پرفروش‌ترین اقلام به ایران بوده‌اند. شرکت‌های نفت و گاز روسیه نیز به ایران سرازیر شده‌اند و گاز پروم به تازگی قرارداد توسعه میدان گازی «فرزاد بی» را به دست آورده است. چنین برآورد می‌شود که سطح تجارت دوجانبه سالانه میان این دو کشور به زودی به بیش از ١٠ میلیارد دلار برسد - که فراتر از سطح تجارت 1/68 میلیارد دلاری متأثر از تحریم در سال ٢٠١٤ است».
به گزارش مشرق، مجله آمریکایی فوربس در انتها به تحریم‌های آمریکا علیه ایران اشاره می‌کند که موجب عدم سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در ایران شده و به جای آن عرصه برای شرکت‌های روسی و حتی چینی جهت تجارت با ایران مهیا شده است که پوتین به احتمال از این بابت به کنگره آمریکا یک تشکر بدهکار است: «شرکت‌های آمریکایی جدای از خرید و فروش فرش‌های ایرانی و هواپیماهای مسافربری، نمی‌توانند به بازار به سرعت در حال توسعه ایران وارد شوند، زیرا آمریکا هنوز هم تحریم‌های خود علیه ایران را به بهانه حمایت آن کشور از تروریسم و نقض حقوق بشر حفظ کرده است – تحریم‌هایی که به تازگی تشدید شده‌اند. آمریکا همچنین از نفوذ بسیار زیادی بر فعالیت شرکت‌های اروپایی در ایران برخوردار است و شرکت‌هایی مانند توتال فرانسه از قرار، پیش از ورود به این بازار نیازمند تأیید آمریکا بوده‌اند. این اقدامات باعث شده است که عرصه برای روسیه کاملاً هموار باشد.
در این عرصه، سرمایه‌گذاری و تجارت انبوه بین مرزی، راه کسب امتیاز و نفوذ کشورها بر یکدیگر از طریق افزایش فعالیت‌های اقتصادی و طرح‌های سرمایه‌گذاری مشترک است. در این رقابت، اعمال‌کنندگان تحریم با خارج کردن خود از بازی، همه چیز را به نفع رقبای خود برای انباشت ثروت و قدرت بر روی میز رها می‌کنند. چین و روسیه این نکته را می‌دانند. پوتین به احتمال به کنگره آمریکا یک تشکر بدهکار است».
