دولت یازدهم از ابتدای روی کار آمدن بسیاری از امور داخلی را به مسائل خارجی پیوند داد. اقتصاد یکی از مهمترین این امور بود که به مذاکرات هسته‌ای پیوند داده شد و حتی رئیس‌جمهور در یکی از سخنرانی‌های مشهور خود بیان داشت که « تحریم‌ها از بین برود تا مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود.»[1]
واکنش جالب صالحی به رفتار دانلد ترامپ، رئیس‌جمهور جدید آمریکا به خوبی نشان دهنده این رویکرد و چشم امید دولت به خارج است.
رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان که با شبکه «سی‌بی‌سی» صحبت می‌کرد، گفت اشاره نکردن «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور جدید آمریکا به ایران در سخنرانی مراسم تحلیف، مسئله «مثبتی» است.
صالحی افزود: «من مراسم تحلیف را با دقت بسیار تماشا کردم و به آنچه ترامپ گفت گوش دادم. او هیچ صحبتی در مورد ایران نکرد و این مثبت است.»
وی اضافه کرد: «من در موقعیتی نیستم که بخواهم گمانه‌زنی کنم، ما فقط صبر خواهیم کرد و خواهیم دید، چراکه با گذشت زمان ما صداهای مختلفی شنیده‌ایم؛ بنابراین، صبر می‌کنیم تا ببینیم چه می‌شود. ایران کشور صبوری است. ما عجولانه عمل نمی‌کنیم.»[2]
سخنان صالحی به خوبی برآیند و نتیجه چنین نگاهی به امور کشور است. مهدی محمدی، کارشناس مسائل بین‌الملل در توئیتی درباره این رویکرد دولت چنین می‌نویسد: «چه چیز فاجعه بارتر از این، که دولتی سیاست داخلی و خارجی‌اش را چنان معماری کند، که حیات و مماتش بسته به تصمیم‌های دیوانه‌ای چون ترامپ باشد.»
نکته دیگری که در این زمینه حائز اهمیت است عدم برنامه‌ریزی درست و نگاه و چشم‌انداز آینده در توافق برجام است. درواقع دولت برجام را با اوباما و دموکرات‌ها بست و پیش‌بینی نمی‌کرد که یک جمهوری‌خواه آن‌هم در سطح ترامپ بر صندلی ریاست کاخ سفید تکیه بزند و اینک در یک حالت استیصال به مثبت‌اندیشی و خوش‌بینی بدون پشتوانه روی آورده است که معلوم نیست تا چه حد دوام داشته باشد.
مسئله دیگری که می‌توان به آن اشاره داشت، تحقیر ملی توسط مسئول دولتی است، صالحی یا نمی‌داند عزت ملی چیست یا معنای تحقیر ملی را نمی‌داند، این چه معنایی دارد که یک مسئول ارشد دولتی از عدم اظهار نظر ترامپ درباره ایران، اظهار خوشحالی کند؟ مگر کشور در چه حالتی قرار دارد که آقایان از حرف زدن یا سکوت ترامپ خوشحال می‌شوند؟ به نظر می‌رسد دولتی‌ها آن قدر در مذاکرات بی‌نتیجه برجام غرق شده‌اند که سکوت یا اظهار نظر ترامپ؛ سبب خوشحالی و ناراحتی آن‌ها می‌شود و البته این روحیه چشم دوختن به لب و دهان کدخدا خاص دولتی‌ها است نه مردم ایران.
این فضاحت دولتی در حالی است که در دوران اوباما نیز چندان دموکرات‌ها به تعهدات خود در برجام عمل نکردند و اوباما با تمدید ده ساله تحریم‌های ایران و با بی‌توجهی به آن کاخ سفید را ترک گفت و هیچ‌گاه در مقابل اقدامات خصمانه کنگره آمریکا در قبال برجام نایستاد و نخواست هزینه‌ای در این زمینه بدهد. این درحالی است که بانک‌های بزرگ غربی نیز از انجام مراودات مالی با ایران سر باز می‌زنند و رویترز گزارش داد که به رغم لغو تحریم های غرب علیه ایران که تحریم های بانکی را نیز شامل می شود، این کشور همچنان برای دسترسی به منابع مالی غربی و همکاری با بانک های غربی با مشکل مواجه است و این موانعی را بر سر راه تجارت و سرمایه گذاری در این کشور پدید آورده است.[3]
[1] http://alef.ir/vdccx0qi12bqmo8.ala2.html?274903
[2] http://www.asriran.com/fa/news/518900
[3] http://www.mashreghnews.ir/fa/news/680834/
