برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید نگاهی جامع به نتایج «برجام» داشته باشیم و سپس به دستاوردهای آن برای مردم تهران بپردازیم.
رئیس‌جمهور محترم در هر مرحله‌ای که بحث مذاکرات مطرح بود، به‌گونه‌ای سخن می‌گفت تا نشان دهد اتفاق بزرگی می‌خواهد انجام شود یا پس از انجام توافق هسته‌ای آن را با حوادث بزرگ تاریخی مقایسه کردند. از سوی دیگر شاهد بودیم طرف آمریکا ریز مذاکرات یا همان «فکت شیت «را منتشر کردند اما طرف ایرانی منتشر نکرد و هر هنگام در داخل مورد انتقاد قرار می‌گرفتند مدعی می‌شدند: «نقل قول‌ها، همان گفته‌های دشمن است و اعتباری ندارد.» اکنون با گذشت زمان مشخص شد آنچه آنها به آن افتخار و با تعابیر ادبی خاص یاد می‌کردند و منتقدان را مذمت و حتی مورد انتقاد قرار می‌دادند «اشتباه» بود و به‌گفته خودشان نباید اعتماد می‌کردند.
نگارنده معتقد است این تناقض‌گویی‌ها و امیدکشی‌ها، منجر به آسیب‌های اجتماعی شد چراکه گرانی، بیکاری و رفع مشکلات اقتصادی به «برجام» پیوند خورد و گفته شد «برجام» می‌خواهد گشایش‌هایی ایجاد کند اما هیچ گشایشی ایجاد نکرد بلکه مسئولان را متهم به تناقض‌گویی کرد. پس از برجام بارها گفته شد ایران تعهدات خود را انجام می‌دهد و دولت به‌تمامی تعهدات پایبند است؛ این درحالی بود که باید مرحله به مرحله کارها و تعهدات صورت می‌گرفت یعنی اقدامات باید گام‌به‌گام برداشته می‌شد تا بدین وسیله مشخص می‌گشت طرف مقابل چه اقداماتی انجام داده و به کدام از تعهدات پایبند نبوده است. نه تنها طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکرد بلکه مدعی خسارت و تحریم‌های بیشتر علیه جمهوری اسلامی ایران نیز شد.
نوع رفتارهایی که در برجام شد یک خودسوزی بود چراکه رهبر عظیم‌الشأن انقلاب فرموده بودند که در اجرای برجام مرحله‌به‌مرحله پیش بروید نه اینکه افتخار کنیم که ما ۱۰۰درصد تعهداتمان را انجام داده‌ایم مگر تکلیف این نبود که قدم‌به‌قدم جلو رویم؟
رئیس‌جمهور محترم در آخرین گفت‌وگوی خود با مردم اعلام کرد: «۲۷ دی سالگرد امضای برجام است و ما می‌خواهیم به آخرین وعده‌ای که پیرامون «فردو» داده‌ایم، عمل کنیم»، واقعاً تعجب می‌کنیم! گویا مسئولان چشم و گوش خود را بسته و اصلاً متوجه نیستند که چه اقدامی می‌کنند. اگر بخواهیم به پرسش ابتدای این یادداشت پاسخ دهیم باید چند نکته مورد توجه قرار گیرد.
اولاً: فهرست بدهی‌های دولت به شهرداری- فهرستی از این بدهی‌ها برای دولت کنونی و بخش دیگر برای دولت‌های گذشته است که هم اکنون انباشه شده است. ۵۰ درصد هزینه مترو باید از سوی دولت پرداخت شود اما پرداخت نکرده و واقعاً از وضعیتی که متروی تهران پیدا کرده، شرمنده‌ایم. برای حل این موضوع باید تعداد واگن‌ها ۲ برابر شود و ۵۰ درصد این مبلغ هم باید از سوی دولت پرداخت شود اما او این هزینه را نمی‌دهد و به‌عبارتی به تعهد خود عمل نمی‌کند. جالب آنجاست که دولت حقوق شهروندی را هم رونمایی می‌کند. حقوق شهروندی توسط دولت رونمایی کننده، نقض می‌شود.
ثانیاً: اتوبوس‌های تهران- اتوبوس‌ها هم باید به ۱۱ هزار اتوبوس می‌رسید اما درحال حاضر ۶ هزار اتوبوس موجود است که از این تعداد ۴ هزار اتوبوس فرسوده است و این مطالبه‌ای است که مردم تهران از رئیس‌جمهور دارند.
ثالثاً: خودروهای فرسوده- باید در قبال هر خودرویی که تولید و وارد بازار می‌شود، خودروهای فرسوده خارج شود اما این اقدام هم صورت نمی‌گیرد. یک‌باره ۱۰۰هزار خودرو با وام وارد خیابان‌های تهران می‌شود ضمن اینکه باید به قاچاق کالا هم اشاره کرد. این قاچاق، کارخانه‌هایی را زمین‌گیر کرد.
حقوق شهروندی رونمایی شده و در مقابل حقوق و مطالبات مردم از این جنس هم وجود دارد؛ مردم از این وعده‌های بی‌عمل، وعده‌های ۱۰۰ روزه متضرر شده‌اند.
در قبال حقوق شهروندی هم باید اذعان داشت: «این حقوق وقتی قابل اجراست که از بستر قانون اساسی عبور کرده باشد و قوه قضائیه هم آن را پذیرفته باشد چراکه اگر نقض شود این سؤال مطرح می‌شود «شهروند کجا باید مراجعه کند؟»، این ۸ میلیون بیکار از چه کسی شکایت کنند؟ در قبال این وعده‌های عمل نشده چگونه و از چه کسی شکایت کنند؟»
مجتبی شاکری- عضو شورای شهر تهران
